Serafino Vannutelli

Serafino Vannutelli
Kardynał biskup
Ilustracja
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

26 listopada 1834
Genazzano

Data i miejsce śmierci

19 sierpnia 1915
Rzym

Miejsce pochówku

Campo Verano

Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania

25 maja 1914–19 sierpnia 1915

Penitencjariusz większy
Okres sprawowania

20 listopada 1899–19 sierpnia 1915

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

22 grudnia 1860

Nominacja biskupia

1869
delegat apostolski w krajach Ameryki Łacińskiej

Sakra biskupia

16 lipca 1869

Kreacja kardynalska

14 marca 1887
Leon XIII

Kościół tytularny

S. Sabina
S. Girolamo dei Croati
biskup Ostii i Porto e Santa Rufina

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

16 lipca 1869

Konsekrator

Costantino Patrizi Naro

Współkonsekratorzy

Salvatore Nobili Vitelleschi
Pelagio Antonio de Labastida y Dávalos

Konsekrowani biskupi
Antonio Tomás Iturralde 13 lutego 1870
Jordan Marie Joseph Ballsieper 12 maja 1878
Cölestin Josef Ganglbauer 28 sierpnia 1881
Łukasz Solecki 14 maja 1882
Mato Vodopić 3 września 1882
Marijan Marković 4 maja 1884
Joseph Vartan Estegar 9 listopada 1884
Eugenio Carlo Valussi 26 czerwca 1886
Franz von Sales Maria Doppelbauer 10 marca 1889
Giosuè Bicchi 25 czerwca 1893
Esteban Rojas Tobar 21 kwietnia 1895
Maximilian Gereon von Galen 25 lipca 1895
Orazio Mazzella 23 lutego 1896
Domenico Serafini 6 maja 1900
Francesco Giacci 7 października 1900
Raffaele Virili 29 czerwca 1901
Mattias Dvornik 29 września 1901
William Giles 13 listopada 1904

Serafino Vannutelli (ur. 26 listopada 1834 w Genazzano, zm. 19 sierpnia 1915 w Rzymie) – włoski kardynał. Brat kardynała Vincenzo Vannutelli.

Życiorys

Studiował prawo, teologię i filozofię w Rzymie. W 1860 przyjął święcenia kapłańskie. Pracował w dyplomacji papieskiej. W 1869 został tytularnym arcybiskupem Nicei i delegatem apostolskim w krajach Ameryki Łacińskiej. Następnie był nuncjuszem apostolskim w Brukseli (1875-80) i w Wiedniu (1880-87). W 1887 papież Leon XIII mianował go kardynałem. Był prefektem Kongregacji do spraw Odpustów i Relikwii (1888-1889), Kongregacji Indeksu (1893-1896) oraz Kongregacji Biskupów i Zakonów (1896-1899). W styczniu 1893 został arcybiskupem Bolonii, jednak już pół roku później przeniesiono go do diecezji suburbikarnej Frascati. Wielki penitencjariusz od listopada 1899. Sekretarz Rzymskiej Inkwizycji 1903-1908. Kardynał biskup Porto e Santa Rufina od czerwca 1903. Uczestniczył w konklawe 1903. W wyniku śmierci kardynała Luigi Oreglia di Santo Stefano 7 grudnia 1913 został dziekanem Św. Kolegium Kardynalskiego. 25 maja 1914 objął właściwe dla funkcji dziekana stanowiska prefekta Kongregacji ds. Ceremonii oraz kardynała biskupa diecezji suburbikarnej Ostia (obok już posiadanej diecezji Porto e Santa Rufina). Przewodniczył konklawe 1914. Zmarł w wieku 80 lat. Jego następcą na funkcji dziekana Św. Kolegium został jego brat Vincenzo.

Bibliografia

  • sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
  • p
  • d
  • e
Biskupi
  • Zama (313)
  • Faust (342)
  • Domicjan
  • Jowian
  • Euzebiusz (370)
  • Eustazjusz (390)
  • Feliks (397–431)
  • Petroniusz (431–450)
  • Marceli
  • Parteniusz
  • Julian I
  • Geroncjusz
  • Teodor I
  • Lussoriusz
  • Tertulian
  • Jukundus (496)
  • Teodor II
  • Klemens
  • Piotr I
  • German
  • Konstantyn
  • Julian II
  • Adeodat
  • Justynian
  • Luminosus (649)
  • Donus
  • Wiktor I (680)
  • Elizeusz
  • Gaudencjusz
  • Klauzynus
  • Barbatus (736–744)
  • Roman (752–756)
  • Piotr II (786)
  • Witalis (801)
  • Marcin I
  • Teodor III (814–825)
  • Krzysztof (827)
  • Marcin II
  • Piotr III
  • Ursus
  • Jan I (880–881)
  • Sewer (884–898)
  • Piotr IV (905)
  • Jan II
  • Albert (955–983)
  • Jan III (997–1007)
  • Frogeriusz (1019–1028)
  • Alfred (1031–1055)
  • Lambert (1062–1074)
  • Gerard I (1079–1089)
  • Bernard (1096–1104)
  • Wiktor II (1108–1129)
  • Henryk I (1130 1145)
  • Gerard Grassi (1148–1165)
  • Jan IV (11690–1187)
  • Gerardo di Gisla (1187–1198)
  • Gerardo Ariosti (1198–1213)
  • Enrico della Fratta (1213–1240)
  • Ottaviano I Ubaldini administrator (1240 1244)
  • Giacomo Boncambi (1244–1260)
  • Ottaviano II Ubaldini (1263–1295)
  • Schiatta Ubaldini (1295–1298)
  • Giovanni Savelli (1299–1302)
  • Uberto Avvocati (1302–1322)
  • Arnaldo Sabatier di Cahors (1322–1330)
  • Stefano Agonet (1331–1332)
  • Bertrando de Fumel (1332–1339)
  • Beltramino Parravicini (1340–1350)
  • Giovanni di Naso (1352–1360)
  • Almerico Cathy (1361–1371)
  • Bernardo de Bonnevalle (1371–1378)
  • Filippo Carafa (1378–1389)
  • Cosma Migliorati (1389–1390)
  • Rolando da Imola (1390–1390)
  • Bartolomeo Raimondi (1392–1406)
  • Antonio Correr (1407–1412)
  • Giovanni di Michele OSB (1412–1417)
  • Mikołaj Albergati (1417–1443)
  • Ludovico Trevisan (1443–1444)
  • Nicolo Zanolini (1444)
  • Tomaso Parentucelli (1444–1447)
  • Giovanni del Poggio (1447–1447)
  • Filippo Calandrini (1447–1476)
  • Francesco Gonzaga administrator (1476–1483)
  • Giuliano della Rovere (1483–1502)
  • Giovanni Stefano Ferrer (1502–1510)
  • Francesco Alidosi (1510–1511)
  • Achille Grassi (1512–1523)
  • Lorenzo Campeggi (1524–1539)
  • Alessandro Campeggi (1541–1553)
  • Giovanni Campeggi (1553–1563)
  • Ranuccio Farnese (1564–1565)
Arcybiskupi
  • p
  • d
  • e
Sekretarze Świętego Oficjum
Wielcy Inkwizytorzy
Kardynałowie sekretarze
  • p
  • d
  • e
Lata 1130–1378
Obediencja „rzymska”
Obediencja „awiniońska”
Obediencja „pizańska”
Lata 1415–1503
Lata od 1503
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
Delegaci apostolscy
Nuncjusze apostolscy
  • p
  • d
  • e
Delegaci apostolscy
Internuncjusze apostolscy
Nuncjusze apostolscy w Kostaryce
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
Kontrola autorytatywna (osoba):