Andrzej Kwilecki

Andrzej Kwilecki

Data i miejsce urodzenia	23 października 1928 Kwilcz
Data i miejsce śmierci	14 października 2019 Środa Wielkopolska
Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: socjologia narodu, stosunki międzynarodowe
Alma Mater	Uniwersytet Poznański
Doktorat	1964
Habilitacja	1969
Profesura	1976
Odznaczenia

Andrzej Chryzostom Kwilecki (ur. 23 października 1928 w Kwilczu^[1], zm. 14 października 2019^[2][3] w Środzie Wielkopolskiej^[4]) – polski socjolog, nauczyciel akademicki i profesor nauk humanistycznych, szachista.

Życiorys

Urodził się 23 października 1928 w Kwilczu w rodzinie hrabiego Dobiesława Łukasza Kwileckiego herbu Śreniawa (1888–1941) i Zofii Heleny z domu Załuskiej herbu Junosza (1898–1980)^[1].

Ukończył w 1952 studia prawnicze i w 1953 studia socjologiczne na Uniwersytecie Poznańskim. Na tej samej uczelni uzyskiwał w zakresie nauk humanistycznych stopnie naukowe doktora (1964) i doktora habilitowanego (1969). W 1976 został profesorem nauk humanistycznych. Przez kilkanaście lat pracował w Instytucie Zachodnim. Od 1972 do 1981 był dyrektorem Instytutu Socjologii UAM, w latach 1982–1984 pełnił funkcję prorektora tego uniwersytetu, a w latach 1986–1988 kierował Zakładem Historii Socjologii^[5]. Był także wykładowcą francuskiej École des hautes études en sciences sociales i przewodniczącym Komitetu Nauk Socjologicznych Polskiej Akademii Nauk^[6]. Pracował nadto w Zakładzie Badań Narodowościowych PAN oraz w Wyższej Szkole Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu^[7].

Współpracował z redakcjami „Studiów Socjologicznych” oraz „Ruchu Prawniczego, Ekonomicznego i Socjologicznego”. Zajmował się m.in. migracjami i osadnictwem na Ziemiach Zachodnich, problematyką mniejszości narodowych, historią socjologii polskiej^[5][6]. Był członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Polskiego Towarzystwa Socjologicznego i Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”^[5].

Odznaczenia

W 2010, za wybitne zasługi w kultywowaniu tradycji narodowej, pielęgnowaniu polskości oraz w rozwijaniu świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej, został odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[8].

Życie prywatne

W 1952 zawarł związek małżeński z Ireną Reślińską. Miał dwie córki^[1].

Publikacje

• Idea zjednoczenia Europy: polityczno-socjologiczne aspekty integracji zachodnioeuropejskiej, Wyd. Poznańskie, Poznań 1969.
• Łemkowie: zagadnienia migracji i asymilacji, PWN, Warszawa 1974.
• Pamiętniki osadników ziem odzyskanych (współredaktor), Wyd. Poznańskie, Poznań 1963.
• Robotnicze losy: życiorysy własne robotników pisane w latach konfliktu 1981–1982 (współredaktor), t. 1 i 2, Wyd. Nauk. UAM, Poznań 1996.
• Wielkopolskie rody ziemiańskie, Wyd. Poznańskie, Poznań 2010.
• Ziemiaństwo wielkopolskie, Pax, Warszawa 1998.
• Ziemiaństwo wielkopolskie: między wsią a miastem, Wyd. Poznańskie, Poznań 2001.

Osiągnięcia szachowe

Jego pasjami były muzyka operowa i szachy^[9]. W latach 1949–1954 czterokrotnie wystąpił w finałach indywidualnych mistrzostw Polski. Dwukrotnie zdobył medale drużynowych mistrzostw Polski, w tym złoty (we Wrocławiu w 1948 – w barwach Krakowa)^[10]. Był również mistrzem Poznania (1948/1949). Posiadał tytuł mistrza krajowego, który otrzymał w 1953. Był autorem poświęconej wielkopolskim i poznańskim szachom książki pt. Szachy w Poznaniu: sto pięćdziesiąt lat 1839–1988 (Wyd. Poznańskie, Poznań 1990)^[11].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Andrzej Kwilecki. Szachy w Polsce. [dostęp 2019-10-15].