Armstrong Whitworth Albemarle
Armstrong Whitworth AW.41 Albemarle ST Mark I | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | Wielka Brytania | ||
---|---|---|---|
Producent | Armstrong Whitworth Aircraft | ||
Typ | samolot bombowy, samolot desantowy, holownik szybowców | ||
Konstrukcja | dwusilnikowy średniopłat konstrukcji mieszanej, podwozie z kółkiem przednim, chowane w locie | ||
Załoga | 3-4 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 20 marca 1940 | ||
Liczba egz. | 600 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 2× 14-cylindrowy silnik gwiazdowy Bristol Hercules XI | ||
Moc | 2372 kW (3180 KM) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 23,47 m | ||
Długość | 18,26 m | ||
Wysokość | 4,75 m | ||
Powierzchnia nośna | 74,6 m² | ||
Masa | |||
Własna | 11 497 kg | ||
Startowa | 16 556 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 426 km/h | ||
Prędkość przelotowa | 274 km/h | ||
Prędkość patrolowa | 113 km/h | ||
Prędkość wznoszenia | 4,7 m/s | ||
Pułap praktyczny | 5485 m | ||
Zasięg | 2092 km | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
4 karabiny maszynowe Browning kal. 7,7 mm w wieżyczce na grzbiecie, 2 karabiny maszynowe Browning kal. 7,7 mm w wieżyczce pod samolotem (w kilku pierwszych egzemplarzach) do 2040 kg bomb | |||
Użytkownicy | |||
Royal Air Force | |||
Rzuty | |||
|
Armstrong Whitworth A.W.41 Albemarle – brytyjski dwusilnikowy wojskowy samolot wielozadaniowy z okresu II wojny światowej. Pierwotnie zaprojektowany jako bombowiec średni, następnie przeznaczony do transportu ładunków, wojsk spadochronowych czy holowania szybowców desantowych. Samoloty tego typu wzięły m.in. udział w lądowaniu w Normandii i operacji Market Garden.
Projekt i rozwój konstrukcji
Projekt samolotu powstał w oparciu o specyfikację B.38/18 brytyjskiego Ministerstwa Lotnictwa, która wymagała dwusilnikowego bombowca średniego o konstrukcji metalowo-drewnianej, który mógłby być produkowany poza ośrodkami przemysłu lotniczego. Wiele części samolotu zostało wykonanych ze stali w celu oszczędzenia aluminium, co miało negatywny wpływ na parametry maszyny[1].
Pierwsze dwa prototypy zostały zbudowane w wytwórni Armstrong Whitworth Aircraft. Oblatano je 20 marca 1940. Pierwotny projekt zakładał załogę składająca się z sześciu ludzi, włączając dwóch strzelców obsługujących sprzężone karabiny maszynowe, odpowiednio na grzbiecie kadłuba i pod nim. W takiej konfiguracji wyprodukowano 32 samoloty oznaczone jako Mk I Seria I. Maszyny tego typu zostały użyte w akcjach bojowych jedynie dwa razy, gdyż uważane były za gorsze od pozostających w służbie Wellingtonów. Pozostałe maszyny były budowane jako transportowe, przeznaczone do zadań ogólnych (GT) lub specjalnych (ST).
Charakterystyczną cechą konstrukcji było podwozie trójpunktowe - z kołem przednim, a także dodatkowym półzakrytym kółkiem ogonowym, mającym na celu uchronienie od uszkodzeń ogon samolotu przy podchodzeniu do lądowania. Takie rozwiązanie zostało zastosowane po raz pierwszy w samolocie produkcji brytyjskiej[1].
Przypisy
Bibliografia
- Chant Chris: Samoloty II wojny światowej. Warszawa: Bellona, 2010, s. 317. ISBN 978-83-11-11489-0.
- p
- d
- e
Samoloty myśliwskie | |
---|---|
Samoloty bombowe i torpedowe | |
Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | |
Samoloty i szybowce transportowe | |
Samoloty szkolno-treningowe | |
Samoloty doświadczalne i prototypy |