Augustus FitzGerald

Ten artykuł od 2010-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Augustus Frederick FitzGerald 3 książę Leinster

Data urodzenia	21 sierpnia 1791
Data śmierci	10 października 1874
Zawód, zajęcie	członek Izby Lordów
Rodzice	William FitzGerald, 2. książę Leinster
Dzieci	Charles William FitzGerald Otho Augustus FitzGerald

Augustus Frederick FitzGerald (ur. 21 sierpnia 1791, zm. 10 października 1874) – brytyjski arystokrata irlandzkiego pochodzenia, syn Williama FitzGeralda, 2. księcia Leinster i Emilii St. George, córki 1. barona St. George.

Tytuł książęcy odziedziczył po śmierci swojego ojca w 1804 r. Od tamtej pory miał prawo do zasiadania w Izbie Lordów. W latach 1811-1812 odbył podróż po Europie. W 1819 r. został Custos Rotulorum hrabstwa Kildare, a w 1831 r. Lordem Namiestnikiem tego hrabstwa. Był również członkiem Tajnej Rady. Aktywnie zajmował się sprawami Kildare – edukacją, kwestią katolików, czy administracją lokalną. Na forum Izby Lordów domagał się rozszerzenia na Irlandię praw dla ubogich. Związany z wigami (później Partią Liberalną) sprzeciwiał się projektom torysów ochrony pozycji protestantów w Irlandii.

Zenit kariery księcia przypadł na lata 1846-1849, kiedy to został przywódcą irlandzkich wigów oraz otrzymał urząd Lorda Sprawiedliwości. Przewodniczył również Królewskiemu Stowarzyszeniu Na Rzecz Usprawnienia Rolnictwa w Irlandii. Był również zaangażowany w działalność Dublińskiego Komitetu Pomocy Socjalnej, czy też Komitetu Nawigacyjnego. Książę Leinster był również doradcą rządów liberalnych (jak np. lorda Russella) ds. irlandzkich. W 1848 r. odmówił przyjęcia Orderu Podwiązki.

Po 1849 r. zrezygnował z szerszego udziału w życiu politycznym Zjednoczonego Królestwa, koncentrując się na wewnętrznych sprawach Irlandii, głównie pozycją Kościoła katolickiego. W 1868 r. przyjmował księcia Walii, który przebywał z wizytą w Irlandii.

Książę należał również do różnych wolnomularskich stowarzyszeń. Był Wielkim Przeorem Zakonu Rycerzy Świątyni w Irlandii i Wielkim Mistrzem Loży Masońskiej w Irlandii.

16 czerwca 1818 r. poślubił Charlotte Augustę Stanhope (zm. 15 lutego 1859), córkę Charlesa Stanhope’a, 3. hrabiego Harrington i Jane Flemning, córki sir Johna Fleminga, 1. baroneta. Augustus i Charlotte mieli razem trzech synów i córkę:

• Charles William FitzGerald (30 marca 1819 – 10 lutego 1887), 4. książę Leinster
• kapitan Gerald FitzGerald (6 stycznia 1821 – 23 września 1886), ożenił się z Anne Barker, miał dzieci
• Jane FitzGerald (1824 – 3 listopada 1898), żona George’a Reptona, nie miała dzieci
• Otho Augustus FitzGerald (10 października 1827 – 19 listopada 1882)