Bazylika św. Piotra i św. Pawła w Nadur

Bazylika
św. Piotra i św. Pawła

Il-Bażilika u Kolleġġjata Arċipretali ta' San Pietru u San Pawl

Kościół parafialny
Bazylika w Nadur
Państwo	Malta
Miejscowość	Nadur, Gozo
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Diecezja	Gozo
Bazylika • nadający tytuł	od 26 czerwca 1967 papież Paweł VI
Wezwanie	św. Piotr i św. Paweł
Wspomnienie liturgiczne	29 czerwca
Historia Data rozpoczęcia budowy 28 września 1760 Data zakończenia budowy 12 maja 1867 Data poświęcenia 12 maja 1867 Aktualne przeznaczenie kościół parafialny
Dane świątyni Styl renesansowy Architekt Giuseppe Bonnici
Położenie na mapie Malty Bazylika św. Piotra i św. Pawła
Położenie na mapie Morza Śródziemnego Bazylika św. Piotra i św. Pawła
36°02′15,7″N 14°17′39,0″E/36,037694 14,294167
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Bazylika św. Piotra i św. Pawła (ang. Basilica of St Peter and St Paul) – rzymskokatolicka bazylika mniejsza w Nadur na wyspie Gozo, Malta. Kościół również służy jako kościół parafialny wioski Nadur.

Historia

Parafia w Nadur została erygowana przez biskupa Malty Davide Cocco Palmieri 28 kwietnia 1688 roku. Ponieważ główny kościół nie był jeszcze wybudowany, jako kościół parafialny służył kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Qali, który znajdował się wtedy w granicach parafii. Budowa kościoła rozpoczęła się 28 września 1760 roku, a jego projekt przypisywany jest maltańskiemu architektowi Giuseppe Bonniciemu. Zakończenie budowy nastąpiło z dniem jego konsekracji 12 maja 1867 roku. Kościół został ustanowiony kolegiatą (trzecią na Gozo) 19 września 1894 roku, zaś bazyliką mniejszą 26 czerwca 1967 roku.^[1]

Wygląd

Kościół jest jedną z najładniejszych świątyń na wyspie. W roku 1907 kościół został przebudowany. Dobudowano wtedy nawy boczne, kopułę i fasadę w stylu włoskiego renesansu, opierając się na projekcie renomowanego maltańskiego architekta prof. Francesco Scaverio Sciortiniego. Sufit, zawierający sceny z życia świętych Piotra i Pawła, został pomalowany przez Lazzaro Pisaniego (pochodzącego z Żebbuġ), zaś dekoracje architektoniczne są pracą Włocha Pio Celliniego. Głównym propagatorem tych zmian był archiprezbiter Martin Camilleri.^[2]

Przypisy