Björn Borg

Ten artykuł dotyczy tenisisty. Zobacz też: Björn Borg – szwedzki pływak.

Björn Borg

Björn Borg (2014)
Państwo	Szwecja
Data i miejsce urodzenia	6 czerwca 1956 Södertälje
Wzrost	180 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	1973
Zakończenie kariery	kwiecień 1983
Trener	Lennart Bergelin
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	64
Najwyżej w rankingu	1 (23 sierpnia 1977)
Australian Open	3R (1974)
Roland Garros	W (1974, 1975, 1978–1981)
Wimbledon	W (1976–1980)
US Open	F (1976, 1978, 1980, 1981)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	4
Najwyżej w rankingu	890 (22 marca 1993)
Australian Open	3R (1974)
Roland Garros	SF (1974, 1975)
Wimbledon	3R (1976)
US Open	3R (1975)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Björn Rune Borg (ur. 6 czerwca 1956 w Södertälje) – szwedzki tenisista, lider rankingu ATP singlistów, zwycięzca 11 turniejów wielkoszlemowych, zdobywca Pucharu Davisa. Uważany za jednego z najlepszych tenisistów w historii tej dyscypliny^[1][2][3][4].

Kariera tenisowa

W 1972 roku, jeszcze jako junior, Borg wygrał singlową rywalizację chłopców podczas Wimbledonu.

Karierę zawodową rozpoczął w 1973 roku, a kontynuował ją do kwietnia 1983 roku. W 1977 roku Borg podpisał intratny kontrakt z organizacją World Team Tennis, w związku z czym ograniczył swoje udziały w turniejach i zaprzestał startowania w Pucharze Davisa^[5]. W latach 1991–1993 na krótko powrócił do zawodowego tenisa.

W szczytowych latach swojej kariery imponował spokojem i skutecznością gry z głębi kortu. Potrafił w krótkim czasie przestawić się z gry na nawierzchni ziemnej na korty trawiaste, dzięki czemu wygrał sześć razy French Open i pięć razy z rzędu Wimbledon. Dodatkowo raz był uczestnikiem finału na Wimbledonie i cztery razy dochodził do finału na US Open. Dwa razy był najlepszy w kończącym sezon turnieju Masters Grand Prix i dwa razy osiągał finał. Łącznie zwyciężył w 64 turniejach rangi ATP World Tour i 24 razy awansował do finału.

W deblu triumfował w czterech turniejach z cyklu ATP World Tour i trzykrotnie osiągał finał.

W 1975 roku przyczynił się do zwycięstwa Szwecji w Pucharze Davisa. Odniósł dwa singlowe zwycięstwa i jedno deblowe (w parze z Ove Bengtsonem) w finale przeciwko Czechosłowacji, dzięki czemu Szwedzi triumfowali w rywalizacji 3:2.

Wiele pojedynków Borga z wybitnymi rywalami, szczególnie Amerykanami Johnem McEnroe i Jimmym Connorsem, przeszło do historii tenisa.

W rankingu gry pojedynczej Borg najwyżej był na 1. miejscu (23 sierpnia 1977). Łącznie prowadził w tej klasyfikacji przez 109 tygodni.

W 1987 roku Borg został wpisany do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Od września 2017 pełni funkcję kapitana Drużyny Europejskiej w międzynarodowych rozgrywkach o Puchar Lavera.

Finały w turniejach wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (11–5)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	16 czerwca 1974	French Open, Paryż	Ceglana	Manuel Orantes	2:6, 6:7(1), 6:0, 6:1, 6:1
Zwycięzca	2.	15 czerwca 1975	French Open, Paryż	Ceglana	Guillermo Vilas	6:2, 6:3, 6:4
Zwycięzca	3.	3 lipca 1976	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Ilie Năstase	6:4, 6:2, 9:7
Finalista	1.	12 września 1976	US Open, Nowy Jork	Ceglana	Jimmy Connors	4:6, 6:3, 6:7(9), 4:6
Zwycięzca	4.	2 lipca 1977	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Jimmy Connors	3:6, 6:2, 6:1, 5:7, 6:4
Zwycięzca	5.	11 czerwca 1978	French Open, Paryż	Ceglana	Guillermo Vilas	6:1, 6:1, 6:3
Zwycięzca	6.	8 lipca 1978	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Jimmy Connors	6:2, 6:2, 6:3
Finalista	2.	10 września 1978	US Open, Nowy Jork	Twarda	Jimmy Connors	4:6, 2:6, 2:6
Zwycięzca	7.	11 czerwca 1979	French Open, Paryż	Ceglana	Víctor Pecci	3:6, 1:6, 7:6(6), 4:6
Zwycięzca	8.	7 lipca 1979	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Roscoe Tanner	6:7(4), 6:1, 3:6, 6:3, 6:4
Zwycięzca	9.	8 czerwca 1980	French Open, Paryż	Ceglana	Vitas Gerulaitis	6:4, 6:1, 6:2
Zwycięzca	10.	6 lipca 1980	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	John McEnroe	1:6, 7:5, 6:3, 6:7(16), 8:6
Finalista	3.	7 września 1980	US Open, Nowy Jork	Twarda	John McEnroe	6:7(4), 1:6, 7:6(5), 7:5, 4:6
Zwycięzca	11.	7 czerwca 1981	French Open, Paryż	Ceglana	Ivan Lendl	6:1, 4:6, 6:2, 3:6, 6:1
Finalista	4.	4 lipca 1981	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	John McEnroe	6:4, 6:7(1), 6:7(4), 4:6
Finalista	5.	13 września 1981	US Open, Nowy Jork	Twarda	John McEnroe	6:4, 2:6, 4:6, 3:6

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-10-16]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-10-16]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-10-16]  (ang.).