Cephalocteinae

Cephalocteinae
Mulsant et Rey, 1866
Scaptocoris minor
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	pluskwiaki
(bez rangi)	Euhemiptera
(bez rangi)	Heteropterodea
Podrząd	pluskwiaki różnoskrzydłe
Infrarząd	Pentatomomorpha
Nadrodzina	tarczówki
Rodzina	ziemikowate
Podrodzina	Cephalocteinae
Synonimy
Scaptocorinae Froeschner, 1960 (sensu lato) Cephalocteninae Mulsant & Rey, 1866
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Cephalocteinae – podrodzina pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny ziemikowatych. Obejmuje osiem rodzajów zgrupowanych w dwa plemiona.

Morfologia

Pluskwiaki o ciele długości od 4,1 do 14 mm^[1], przysadzistym^[2], silnie wysklepionym^[2][1], najczęściej rudobrązowo ubarwionym^[2].

Głowa jest półokrągła do prawie kwadratowej, zaopatrzona w zbudowane z czterech lub pięciu członów czułki^[1] oraz zwykle okrągłe i wyłupiaste, tylko u Cephaloctenini wąskie i niewystające oczy złożone^[1][3]. Boczne brzegi głowy zwykle są falbankowate i zaopatrzone w krótkie, grube szczecinki^[1].

Szersze niż dłuższe, w zarysie zwężone ku przodowi z zaokrąglonymi kątami przednimi i tylnymi przedplecze ma szereg chetoporów wzdłuż krawędzi bocznych. Tarczka jest szersza niż dłuższa, na szczycie szeroko zaokrąglona. Półpokrywy mają liczne chetopory na krawędziach kostalnych^[1]. Prawie wszystkie rodzaje mają półpokrywy z wyodrębnionym od przykrywki egzokorium, mezokorium i międzykrywką oraz dobrze wykształconą, zwykle wykraczającą poza koniec odwłoka zakrywką. Jedynym wyjątkiem jest Cephaloctenus o niepodzielonych przykrywkach i bardzo krótkich zakrywkach^[1][3]. Przedtułów ma niewykształcone tylne wgłębienia na propleurach. Ewaporatoria gruczołów zapachowych są dobrze rozwinięte na metapleurach, natomiast na mezopleurach są drobne lub całkiem nieobecne. Ujścia tychże gruczołów są dobrze wyodrębnione. Pośrodku śródpiersia leży porośnięte długimi włoskami wgłębienie^[1].

Odnóża przedniej pary u Scaptocorini mają szablowato lub sierpowato wykrzywione golenie ze stopami osadzonymi w połowie długości. Cephaloctenini mają odnóża przednie o goleniach niezmodyfikowanych, tępo zaokrąglonych, ze stopami osadzonymi u szczytu lub w pobliżu niego. Odnóża środkowej pary mają zwarte, od grzbietowej strony rozdęte, zaopatrzone w liczne kolce golenie ze stopami osadzonymi przedwierzchołkowo. Odnóża tylnej pary mają wyraźnie rozdęte uda, maczugowato nabrzmiałe ze skośnie ściętym wierzchołkiem golenie zaopatrzone w liczne kolce oraz osadzone przedwierzchołkowo lub całkiem zanikłe stopy^[2][1][3].

Odwłok charakteryzują sternity od trzeciego do siódmego zaopatrzone w po dwa trichobotria, z których duże leży przednio-brzusznie względem przetchlinki, a małe z tyłu od przetchlinki. Poza tym sternity te porośnięte są włoskami oraz włosowatymi szczecinkami^[1].

Rozprzestrzenienie

Podrodzina Cephalocteinae obejmuje swym zasięgiem krainę neotropikalną, południową część Palearktyki, południowoafrykańską część krainy etiopskiej oraz krainę orientalną^[1].

Taksonomia

Takson ten został wprowadzony w 1866 roku przez Martiala Étienne’a Mulsanta i Claudiusa Reya^[4]. Zalicza się doń osiem rodzajów zgrupowanych w dwa plemiona^[1][4]:

• Cephalocteini Mulsant & Rey, 1866
• Scaptocorini Froeschner, 1960

Przypisy