Cerkiew Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Łuczycach

Cerkiew Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny
A-1348 z dnia 03.11.1992[1]
cerkiew parafialna
Ilustracja
Elewacja południowa
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miejscowość

Łuczyce

Wyznanie

katolickie

Kościół

grekokatolicyzm

Parafia

Ofiarowania Najświętszej Marii Panny w Łuczycach

Wezwanie

Ofiarowania Przenajświętszej Bogurodzicy

Historia
Data zakończenia budowy

1856

Dane świątyni
Liczba naw

1

Położenie na mapie gminy wiejskiej Przemyśl
Mapa konturowa gminy wiejskiej Przemyśl, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Łuczyce, cerkiew”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Łuczyce, cerkiew”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Łuczyce, cerkiew”
Położenie na mapie powiatu przemyskiego
Mapa konturowa powiatu przemyskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Łuczyce, cerkiew”
Ziemia49°44′51,6″N 22°49′27,0″E/49,747667 22,824167
Multimedia w Wikimedia Commons

Cerkiew Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Łuczycach – drewniana parafialna cerkiew greckokatolicka, znajdująca się w Łuczycach.

Historia

Zbudowana w 1856 jako pierwsza cerkiew we wsi i stanowiła filię greckokatolickiej parafii w Krównikach. Po wysiedleniu ludności ukraińskiej w latach 1947–91 stała opuszczona, zdewastowana i pozbawiona wyposażenia. Dekretem biskupa Jana Martyniaka z 14 września 1991 utworzono w Łuczycach parafię greckokatolicką. Cerkiew pw. Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Łuczycach zrekonstruowano w latach 1992–94[2].

  • Elewacja frontowa
    Elewacja frontowa
  • Wnętrze
    Wnętrze
  • Elewacja wschodnia
    Elewacja wschodnia

Architektura i wyposażenie

Budowla drewniana konstrukcji zrębowej, trójdzielna, otoczona daszkiem okapowym. Prezbiterium mniejsze od nawy. Każda część nakryta oddzielnymi dachami naczółkowymi zwieńczonymi niewielkimi cebulastymi bańkami[2].

We wnętrzu cerkwi znajduje się ikonostas z XIX w. i kilka chorągwi procesyjnych[2].

Otoczenie świątyni

Obok cerkwi znajduje się drewniana dzwonnica szkieletowa z 1866 z krytym dachem brogowym, oraz cmentarz przycerkiewny, także wpisane do rejestru zabytków[2].

  • Dzwonnica
    Dzwonnica
  • Otoczenie
    Otoczenie
  • Widok ogólny
    Widok ogólny

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024 [dostęp 2018-07-17] .
  2. ↑ a b c d Krzysztof Zieliński: Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego. PRO CARPATHIA, Rzeszów 2015, s. 173. ISBN 978-83-61577-68-3. OCLC 922211420.

Bibliografia

  • Dmytro Błażejowśkyj, "Istorycznyj szematyzm Peremyskoji Eparchiji z wkluczennjam Apostolśkoji Administratury Łemkiwszczyny (1828-1939)", Lwów 1995, ISBN 5-7745-0672-X