Cerkiew Przemienienia Pańskiego w Kryłowie
| cerkiew parafialna | |||||||||||||||||||
| Państwo |
| ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Wyznanie | prawosławne | ||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||
| Diecezja | |||||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| brak współrzędnych | |||||||||||||||||||
Cerkiew Przemienienia Pańskiego – prawosławna cerkiew w Kryłowie, istniejąca w latach 1911–1938.
Historia
Cerkiew została wzniesiona w latach 1910–1911 według projektu Aleksandra Puringa. Środki finansowe na budowę obiektu pochodziły z datku małżeństwa Paschałowów z Moskwy oraz z datków miejscowych wiernych prawosławnych[1]. Starszą, drewnianą świątynię parafia przekazała do wsi Biskupicze (ob. w granicach Nowowołyńska)[2][a]. Budynek w 1911 poświęcił biskup chełmski Eulogiusz[1]. Projekt Puringa wykorzystany przy budowie cerkwi w Kryłowie został również zastosowany w czterech innych świątyniach wzniesionych w tym samym okresie w eparchii chełmskiej: w Krupem, Oszczowie, Topólczy i Sławatyczach[3].
Cerkiew została zburzona 8 czerwca 1938 w ramach akcji polonizacyjno-rewindykacyjnej. W czasie jej rozbiórki wynajęci robotnicy zerwali kopuły i dach, wybili okna, pozostawili jednak część murów zewnętrznych budynku z namalowanymi na nich postaciami świętych[1]. W czasie II wojny światowej zniszczony obiekt został odnowiony i przywrócony do użytku liturgicznego. Po wojnie cerkiew służyła jako dom ludowy, po czym została rozebrana[4].
Obiekt znajdował się przy dzisiejszej ulicy Hrubieszowskiej, obecnie na miejscu tym znajduje się skwer[5]. 19 sierpnia 2009 na miejscu zniszczonej świątyni odbyło się prawosławne nabożeństwo upamiętniające jej istnienie[6][7].
Uwagi
- ↑ Cerkiew ta, nosząca wezwanie św. Dymitra, przetrwała do dnia dzisiejszego (2012).
Przypisy
- ↑ a b c A. Matreńczyk, Mam w parafii cerkiew i 49 cmentarzy, „Przegląd Prawosławny”, nr 12 (282), grudzień 2008, ss.11–15
- ↑ Cerkiew św. Dymitra. [dostęp 2012-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-07)].
- ↑ N. Klimuk. Sławatycki cud. „„Przegląd Prawosławny””. 10 (328), październik 2012. Białystok. ISSN 1230-1078.
- ↑ Burzenie kryłowskich cerkwi. [dostęp 2012-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-07)].
- ↑ A. Wawryniuk, Współczesna ocena skutków decyzji politycznych, dotyczących burzenia cerkwi prawosławnych na Chełmszczyźnie i Podlasiu w 1938 na nieprawosławnych portalach internetowych [w:] red. G. Kuprianowicz, Akcja burzenia cerkwi prawosławnych na Chełmszczyźnie i południowym Podlasiu w 1938 – uwarunkowania, przebieg, konsekwencje, Chełm 2009, s.274
- ↑ PawełP. Cecha PawełP., Świąteczne nabożeństwo w Kryłowie [online], Prawosławna Diecezja Lubelsko-Chełmska [zarchiwizowane z adresu 2016-04-16] (pol.).
- ↑ GrzegorzG. Kuprianowicz GrzegorzG., Kryłów: święto nieistniejącej cerkwi [online], Prawosławna Diecezja Lubelsko-Chełmska [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia z okresu burzenia cerkwi w 1938
- p
- d
- e
Cerkwie zniszczone w czasie akcji rewindykacyjnej 1938
|
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v dom modlitwy uruchomiony przez ludność prawosławną w miejscowościach, gdzie władze państwowe nie zgodziły się na otwarcie cerkwi; w większości mieściły się w prywatnych domach, niektóre to kaplice cmentarne użytkowane de facto jako parafialne bez oficjalnej rejestracji placówki; lista zniszczonych cerkwi nie musi być kompletna
