Chaber pannoński
 | |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | rośliny | ||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | okrytonasienne | ||
| Klasa | Magnoliopsida | ||
| Nadrząd | astropodobne | ||
| Rząd | astrowce | ||
| Rodzina | astrowate | ||
| Podrodzina | Carduoideae | ||
| Rodzaj | chaber | ||
| Gatunek | chaber pannoński | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Centaurea pannonica (Heuff.) Hayek 702 1901 | |||
| |||
| |||
Chaber pannoński (Centaurea pannonica (Heuff.) Hayek) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. W Polsce rośnie w rozproszeniu na południu[3].
Morfologia
- Pokrój
- Roślina pajęczynowato owłosiona, 10-150 cm wysokości.
- Łodyga
- O licznych, długich, rózgowatych gałązkach, wyrastających już od dolnej połowy łodygi.
- Liście
- Liście odziomkowe lancetowate. Liście łodygowe wąskolancetowate.
- Kwiaty
- Zebrane w koszyczek. szypuły niezgrubiałe. Okrywa jajowatokulista lub walcowata, o szerokości 10-12 mm. Przydatki o długości ponad 2 mm, zakrywające liście okrywy, z 7-15 frędzlami z każdej strony. Szczytowy frędzel zwykle dłuższy od reszty. Środkowe przydatki silnie wypukłe, ciemne w środku, szeroko biało-srebrzysto obrzeżone. Brak puchu kielichowego.
- Owoc
- Niełupka[3].
Biologia i ekologia
Bylina, hemikryptofit. Rośnie w murawach kserotermicznych, na skrajach lasów i nasypach kolejowych. Kwitnie od lipca do września. Liczba chromosomów 2n = 22, 44[3].
Zagrożenia i ochrona
Roślina umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia)[4].
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-11-23] (ang.).
- ↑ a b c Rutkowski Lucjan: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
Identyfikatory zewnętrzne (takson):
