Difenylochloroarsyna

Difenylochloroarsyna
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
difenylochloroarsyna, difenylochloroarsan
Inne nazwy i oznaczenia
DA, Clark 1
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C12H10AsCl

Inne wzory

(C
6H
5)
2AsCl, Ph
2AsCl

Masa molowa

264,58 g/mol

Wygląd

bezbarwne, krystaliczne ciało stałe

Identyfikacja
Numer CAS

712-48-1

PubChem

12836

SMILES
C1=CC=C(C=C1)[As](C2=CC=CC=C2)Cl
InChI
InChI=1S/C12H10AsCl/c14-13(11-7-3-1-4-8-11)12-9-5-2-6-10-12/h1-10H
InChIKey
YHHKGKCOLGRKKB-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Gęstość
1,4820 g/cm³ (16 °C)[1]; ciało stałe
Rozpuszczalność
dobrze rozpuszczalna w acetonie, benzenie, eterze dietylowym i etanolu[1]
Temperatura topnienia

44 °C[1][2]

Temperatura wrzenia

337 °C[1][2]

Współczynnik załamania

1,6332 (589 nm, 56 °C)[1]

Niebezpieczeństwa
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[3]
Czaszka i skrzyżowane piszczele Środowisko
Niebezpieczeństwo
Zwroty H

H331, H301, H410

Zwroty P

brak wiarygodnych danych

Europejskie oznakowanie substancji
oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[3]
Toksyczny Groźny dla środowiska
Toksyczny
(T) 		Groźny dla
środowiska
(N)
Zwroty R

R23/25, R50/53

Zwroty S

S1/2, S20/21, S28, S45, S60, S61

Numer RTECS

CG9900000

Dawka śmiertelna

LDLo 0,5 mg/kg (kot, podskórnie)[2]

Stężenie śmiertelne

LCLo 50 ppm (człowiek, 30 min.)[2]

Podobne związki
Podobne związki

difenylocyjanoarsyna

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Difenylochloroarsyna – metaloorganiczny związek chemiczny, drażniący bojowy środek trujący z grupy sternitów. Znany od 1880 roku. Stosowany przez Niemców w czasie I wojny światowej.

Identyfikacja

Oznaczenia wojskowe: USA i Wielka Brytania – DA, Niemcy – Clark I. Składnik mieszaniny błękitny krzyż.

Właściwości

W stanie czystym jest bezbarwną, krystaliczną substancją o temperaturze topnienia 43 °C i wrzenia 333 °C. Trująca, maksymalne stężenie par – 6,8×10−4 mg/dm³. Dobrze rozpuszcza się w rozpuszczalnikach organicznych oraz innych bojowych środkach trujących (fosgen, difosgen, chloropikryna, iperyt siarkowy, arsyny). Rozpuszczalność w wodzie wynosi ok. 0,2 g/l. Produkt techniczny jest brunatną cieczą.

Difenylochloroarsyna bardzo powoli hydrolizuje w wodzie, a szybko w wodno-alkoholowych roztworach wodorotlenków. Produkt hydrolizy jest także toksyczny. Do odkażania wykorzystuje się chlorowanie i reakcje z siarczkami.

Działane toksyczne

Difenylochloroarsyna silnie drażni błony śluzowe oczu i górnych dróg oddechowych. Powoduje łzawienie, katar, kaszel, ból w płucach, utrudnia oddychanie. Objawy trwają kilka do kilkunastu godzin. Zanikają bez trwałych następstw.

Pierwsze objawy podrażnienia występują przy stężeniu 10−4 mg/dm³. Stężenia ok. 2 mg/dm³ mogą spowodować śmierć na skutek porażenia dróg oddechowych.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-228, ISBN 978-1-4987-5429-3  (ang.).
  2. ↑ a b c d Diphenylchloroarsine, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2017-04-16]  (ang.).
  3. ↑ a b Związki arsenu, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-03-28]  (ang.).

Bibliografia

  • JerzyJ. Mazur JerzyJ., difenylochloroarsyna, [w:] 1000 słów o chemii i broni chemicznej, ZygfrydZ. Witkiewicz (red.), Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 73, ISBN 83-11-07396-1, OCLC 19360683 .
  • Chemical Weapons in World War I. [dostęp 2009-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-13)]. (ang.).
  • Landolt Börnstein Substance / Property Index. [dostęp 2011-03-03].