Fenek pustynny

Fenek pustynny

Vulpes zerda[1]
(Zimmermann, 1780)
dźwięk wydawany przez fenka
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Podrząd	psokształtne
Rodzina	psowate
Rodzaj	lis
Gatunek	fenek pustynny
Synonimy
Fennecus zerda (Zimmermann, 1780)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
najmniejszej troski
Zasięg występowania
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Fenek pustynny^[3], fenek^[4] (Vulpes zerda), lis pustynny – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae).

Występowanie

Występuje na suchych i pustynnych terenach Półwyspu Arabskiego i północnej Afryki^[5]. Będąc najmniejszym przedstawicielem rodziny psowatych, uchodzi za największego ssaka drapieżnego Sahary.

Charakterystyka

Wygląd

Osiąga 30–40 cm długości, samce ważą ok. 1,5 kg, samice ok. 0,8 kg^[6]. Ma charakterystyczne, duże uszy, dorastające do 15 cm, dzięki którym ma dobry słuch i może efektywnie chłodzić ciało.

Rozmnażanie

Ruję odbywają zimą, ciąża trwa 50-55 dni, małe rodzą się w marcu lub kwietniu, 1-6 w miocie^[6]. Ważą po 25-28 g i mierzą 10 cm długości, z czego połowa przypada na ogon. Początkowo srebrzysto-czarne, po 2 tygodniach zmieniają ubarwienie futra na beżowe, a w wieku 3 miesięcy uzyskują puszysty długi ogon z czarnym końcem oraz gęste, długie i jasnobrązowe futro typowe dla osobników dorosłych. Żyją do 10 lat w warunkach naturalnych, a w niewoli do 12 lat^[6].

Styl życia

Fenki są zwierzętami społecznymi. Żyją w grupach do 10 osobników. Zwierzęta te są terytorialne i pilnują swojego obszaru polowań, znacząc je odchodami^[7].

Fenki mają łagodne usposobienie i łatwo je oswoić. Często spotykane są w hodowlach prywatnych. Najwięcej fenków mieszka na Saharze, w jej środkowej części.

Prowadzi nocny tryb życia. Śpi za dnia, w piasku Sahary. Kopie norki, a od nich kilka dróg ewakuacji. Ściany wzmacnia roślinami, piórami i sierścią. Jedną norkę zamieszkuje kilka osobników

Dieta

Żeruje nocą. Poluje na chrząszcze, ptaki i jaszczurki, zjada też jaja. Rośliny są dla niego źródłem wody, bez której potrafi przetrwać naprawdę długo^[6].

Przypisy