Go-Kōgon

Go-Kōgon (jap. 後光厳天皇 Go-Kōgon tennō; ur. 14 kwietnia 1336, zm. 12 marca 1374) — cesarz Japonii^[1] i 4. pretendentem do tronu, według tradycyjnego porządku dziedziczenia^[2]. Był on znany jako 4. cesarz Dworu północnego w okresie Namboku-cho sporów dynastycznych w latach 1331/92^[3].

Przed wstąpieniem na tron nosił imię książę Iyahito (jap. 弥仁親王 Iyahito-shinnō)^[4].

Go-Kōgon panował w latach 1352–1371^[5].

Mauzoleum cesarza Go-Kōgon znajduje się w prefekturze Kioto. Nazywa się ono Fukakusa no kita no misasagi^[6].

Przypisy

↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 302-309.
↑ Rous La Mazelière, Antoine. (1907). Le Japon, p. 546.
↑ Alexandrowicz, Jerzy et al. (1902). "Japonia," Wielka encyklopedya powszechna ilustrowana, Vol. 31, p. 626.
↑ Titsingh, p. 294; Rous, p. 546.
↑ Titsingh, p. 294; Alexandrowicz, p. 626.
↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, p. 424.

Bibliografia

Alexandrowicz, Jerzy and Jan Banzemer. (1902). Wielka encyklopedya powszechna ilustrowana, Vols. 31-32. Warszawa: Druk. Jezierski. OCLC 255159704
Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto, Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
Rous La Mazelière, Antoine. (1907). Le Japon, histoire et civilisation. Paris: Plon-Nourrit et cie. OCLC 3459691
Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691

Cesarze Japonii

Epoka
Genshi (legendarna)

Okres Jōmon	Jimmu Suizei Annei Itoku Kōshō Kōan
Okres Yayoi	Kōrei Kōgen Kaika Sujin Suinin Keikō Seimu Chūai Jingū

Epoka
Kodai

Okres Kofun	Ōjin (270–310) Nintoku (313–399) Richū (400–405) Hanzei (406–410) Ingyō (411–453) Ankō (453–456) Yūryaku (456–479) Seinei (480–484) Kenzō (485–487) Ninken (488–498) Buretsu (498–506) Keitai (507–531) Ankan (531–536) Senka (536–539)
Okres Asuka	Kinmei (539–571) Bidatsu (572–585) Yōmei (585–587) Sushun (587–592) Suiko (593–628) Jomei (629–641) Kōgyoku (642–645) Kōtoku (645–654) Kōgyoku (655–661) Tenji (661–672) Kōbun (672) Tenmu (672–686) Jitō (686–697) Mommu (697–707) Gemmei (707–715)
Okres Nara	Genshō (715–724) Shōmu (724–749) Kōken (749–758) Junnin (758–764) Shōtoku (764–770) Kōnin (770–781) Kammu (781–806)
Okres Heian	Heizei (806–809) Saga (809–823) Junna (823–833) Ninmyō (833–850) Montoku (850–858) Seiwa (858–876) Yōzei (876–884) Kōkō (884–887) Uda (887–897) Daigo (897–930) Suzaku (930–946) Murakami (946–967) Reizei (967–969) En’yū (969–984) Kazan (984–986) Ichijō (986–1011) Sanjō (1011–1016) Go-Ichijō (1016–1036) Go-Suzaku (1036–1045) Go-Reizei (1045–1068) Go-Sanjō (1068–1073) Shirakawa (1073–1087) Horikawa (1087–1107) Toba (1107–1123) Sutoku (1123–1142) Konoe (1142–1155) Go-Shirakawa (1155–1158) Nijō (1158–1165) Rokujō (1165–1168) Takakura (1168–1180) Antoku (1180–1185) Go-Toba (1183–1198)

Epoka
Chūsei

Okres Kamakura	Tsuchimikado (1198–1210) Juntoku (1210–1221) Chūkyō (1221) Go-Horikawa (1221–1232) Shijō (1232–1242) Go-Saga (1242–1246) Go-Fukakusa (1246–1260) Kameyama (1260–1274) Go-Uda (1274–1287) Fushimi (1287–1298) Go-Fushimi (1298–1301) Go-Nijō (1301–1308) Hanazono (1308–1318) Go-Daigo (1318–1339)
Dwór północny i południowy	Kōgon (1331–1333) Kōmyō (1336–1348) Sukō (1348–1351) bezkrólewie Go-Kōgon (1352–1371) Go-En’yū (1371–1382) Go-Komatsu (1382–1392)
Okres Muromachi	Go-Murakami (1339–1368) Chōkei (1368–1383) Go-Kameyama (1383–1392) Go-Komatsu (1392–1412) Shōkō (1412–1428) Go-Hanazono (1428–1464) Go-Tsuchimikado (1464–1500) Go-Kashiwabara (1500–1526) Go-Nara (1526–1557)
Okres Azuchi-Momoyama	Ōgimachi (1557–1586) Go-Yōzei (1586–1611)

Epoka
Kinsei

Okres Edo	Go-Mizunoo (1611–1629) Meishō (1629–1643) Go-Kōmyō (1643–1654) Go-Sai (1655–1663) Reigen (1663–1687) Higashiyama (1687–1709) Nakamikado (1709–1735) Sakuramachi (1735–1747) Momozono (1747–1762) Go-Sakuramachi (1762–1771) Go-Momozono (1771–1779) Kōkaku (1780–1817) Ninkō (1817–1846) Kōmei (1846–1867)