Grand Prix Stanów Zjednoczonych 1989
| 5. wyścig z 16 w sezonie 473. Grand Prix Formuły 1 | ||||
  Phoenix Circuit | ||||
| Data | 4 czerwca 1989 | |||
|---|---|---|---|---|
| Trasa | ||||
| Liczba okrążeń | 81 | |||
| Długość okrążenia | 3,798 km | |||
| Dystans | 307,638 km | |||
| Uczestnicy | ||||
| Zgłoszenia | 39 kierowców | |||
| Zakwalifikowało się | 26 kierowców | |||
| Ukończyło wyścig | 9 kierowców | |||
| Wyniki | ||||
| Pole position | Ayrton Senna | |||
| Zwycięzca | Alain Prost | |||
| Najszybsze okrążenie | Ayrton Senna | |||
| 5. Grand Prix w sezonie 1989 | ||||
| Poprzednie | Grand Prix Meksyku | |||
| Następne | Grand Prix Kanady | |||
| Grand Prix Stanów Zjednoczonych | ||||
| ||||
Grand Prix Stanów Zjednoczonych 1989 (oryg. Iceberg United States Grand Prix) – piąta runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1989, która odbyła się 4 czerwca 1989, po raz pierwszy na torze Phoenix Circuit.
26. Grand Prix Stanów Zjednoczonych, 23. zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.
Wyniki
Wyścig
| Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
|---|---|
| Oznaczenie | Wyjaśnienie |
| Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
| Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
| Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
| Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
| Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
| Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
| Nie prekwalifikował się (NPK) | |
| Różowy | Nie ukończył (NU) |
| Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
| Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
| Wykluczony (WYK/EX) | |
| Biały | Nie wystartował (NW) |
| Kontuzjowany (K/INJ) | |
| Wyścig odwołany (OD/C) | |
| Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
| Nie przybył (NP/DNA) | |
| Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
| Nie został zgłoszony (–) | |
| Pogrubienie | Start z pole position |
| Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
| † | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
| * | Sezon w trakcie |
| 1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym |
| Lista systemów punktacji Formuły 1 | |
Źródło: Wyprzedź Mnie[1]
| Poz. | Nr. | Kierowca | Konstruktor | Okrążeń | Czas/powód NU | Poz. start. | Punktów |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 2 |  Alain Prost | McLaren-Honda | 75 | 2:01:33,133 | 2 | 9 |
| 2 | 6 |  Riccardo Patrese | Williams-Renault | 75 | + 39,696 | 14 | 6 |
| 3 | 10 | Eddie Cheever | Arrows-Ford | 75 | + 43,210 | 17 | 4 |
| 4 | 38 |  Christian Danner | Rial-Ford | 74 | + 1 okr. | 26 | 3 |
| 5 | 20 |  Johnny Herbert | Benetton-Ford | 74 | + 1 okr. | 25 | 2 |
| 6 | 5 |  Thierry Boutsen | Williams-Renault | 74 | + 1 okr. | 16 | 1 |
| 7 | 40 | Gabriele Tarquini | AGS-Ford | 73 | silnik | 24 | |
| 8 | 22 | Andrea de Cesaris | Dallara-Ford | 70 | + 5 okr. | 13 | |
| 9 | 3 | Jonathan Palmer | Tyrrell-Ford | 69 | układ paliwowy | 21 | |
| NU | 28 |  Gerhard Berger | Ferrari | 61 | alternator | 8 | |
| NU | 21 | Alex Caffi | Dallara-Ford | 52 | kolizja z de Cesarisem | 6 | |
| NU | 11 |  Nelson Piquet | Lotus-Judd | 52 | zawieszenie/poślizg | 22 | |
| NU | 36 |  Stefan Johansson | Onyx-Ford | 50 | zawieszenie | 19 | |
| NU | 24 |  Luis Perez-Sala | Minardi-Ford | 46 | przegrzanie/silnik | 20 | |
| NU | 1 | Ayrton Senna | McLaren-Honda | 44 | elektryka | 1 | |
| NU | 7 | Martin Brundle | Brabham-Judd | 43 | hamulce | 5 | |
| NU | 8 | Stefano Modena | Brabham-Judd | 37 | hamulce | 7 | |
| NU | 27 | Nigel Mansell | Ferrari | 31 | alternator | 4 | |
| NU | 23 | Pierluigi Martini | Minardi-Ford | 26 | silnik | 15 | |
| NU | 12 |  Satoru Nakajima | Lotus-Judd | 24 | przepustnica | 23 | |
| NU | 16 | Ivan Capelli | March-Judd | 22 | układ przeniesienia napędu | 11 | |
| DSQ | 15 | Maurício Gugelmin | March-Judd | 20 | uzupełnienie płynu hamulcowego | 18 | |
| NU | 4 | Michele Alboreto | Tyrrell-Ford | 17 | skrzynia biegów | 9 | |
| NU | 19 | Alessandro Nannini | Benetton-Ford | 10 | wyczerpanie kierowcy | 3 | |
| NU | 9 | Derek Warwick | Arrows-Ford | 7 | kolizja z de Cesarisem/zawieszenie | 10 | |
| NU | 30 | Philippe Alliot | Larrousse-Lamborghini | 3 | poślizg | 12 | |
| NZ | 26 | Olivier Grouillard | Ligier-Ford | ||||
| NZ | 31 | Roberto Moreno | Coloni-Ford | ||||
| NZ | 25 | René Arnoux | Ligier-Ford | ||||
| NZ | 29 | Yannick Dalmas | Larrousse-Lamborghini | ||||
| NPK | 18 | Piercarlo Ghinzani | Osella-Ford | ||||
| NPK | 32 | Pierre-Henri Raphanel | Coloni-Ford | ||||
| NPK | 33 |  Gregor Foitek | Euro Brun-Judd | ||||
| NPK | 17 | Nicola Larini | Osella-Ford | ||||
| NPK | 41 | Joachim Winkelhock | AGS-Ford | ||||
| NPK | 39 | Volker Weidler | Rial-Ford | ||||
| NPK | 35 | Aguri Suzuki | Zakspeed-Yamaha | ||||
| NPK | 34 | Bernd Schneider | Zakspeed-Yamaha | ||||
| NPK | 37 | Bertrand Gachot | Onyx-Ford |
Legenda:
- NU - nie ukończył
- NW - nie wystartował
- DSQ - dyskwalifikacja
- NZ - nie zakwalifikował się
- NPK - nie przed-kwalifikował się
Uwagi
- Pole position: Ayrton Senna - 1:30,108[2]
- Najszybsze okrążenie: Ayrton Senna - 1:33,969 na 38 okrążeniu[3]
Przypisy
- p
- d
- e
- p
- d
- e
Grand Prix Stanów Zjednoczonych zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1
