Guido Turchi
| Data i miejsce urodzenia | 10 listopada 1916 |
|---|---|
| Pochodzenie | włoskie |
| Data i miejsce śmierci | 15 września 2010 |
| Gatunki | |
| Zawód | kompozytor, pedagog, krytyk |
Guido Turchi (ur. 10 listopada 1916 w Rzymie[1][2], zm. 15 września 2010 w Wenecji[3]) – włoski kompozytor, pedagog i krytyk muzyczny.
Życiorys
Uczył się gry na fortepianie i kompozycji w konserwatorium w Rzymie u Cesare Dobiciego, Antonio Ferdinandiego i Alessandro Bustiniego (dyplom 1940), następnie odbył studia podyplomowe w Akademii Muzycznej św. Cecylii u Ildebrando Pizzettiego[1][2]. Był wykładowcą konserwatorium w Rzymie (1941–1967 i od 1972)[2] oraz dyrektorem konserwatoriów w Parmie (1966–1970) i Florencji (1970–1972)[1]. Pełnił funkcję dyrektora artystycznego Accademia Filarmonica Romana (1963–1966), Teatro Comunale w Bolonii (1968–1970), Akademii Muzycznej św. Cecylii w Rzymie (1972–1976), Accademia Musicale Chigiana w Sienie (1978–1986) i Teatro Angelicum w Mediolanie (od 1988)[1]. Był konsultantem muzycznym RAI, autorem krytyk muzycznych publikowanych w „Corriere della Sera” oraz redaktorem działu teatru muzycznego w Enciclopedia dello spettacolo[1].
Twórczość
Dorobek kompozytorski Turchiego jest stosunkowo skromny, na co wpłynęły krytyczna postawa wobec własnej twórczości oraz zaangażowanie czasowe w działalność organizacyjną i pedagogiczną[1]. Jego styl muzyczny ukształtował się pod wpływem twórczości Béli Bartóka i pozostał odległy od trendów awangardowych[1]. Głównym dziełem Turchiego jest zamówiona przez La Scalę opera Il buon soldato Svejk na podstawie powieści Jaroslava Haška, pracy nad którą kompozytor poświęcił 10 lat[1].
Ważniejsze kompozycje
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])
Utwory orkiestrowe
- Koncert na orkiestrę smyczkową (1948)
- Piccolo concerto notturno (1950)
- 5 commenti alle „Baccanti” di Euripide (1952)
- Petite suite-paraphrase (1965)
- 3 metamorfosi (1970)
- Adagio per un’anabasi (1983)
- Parabola (1983)
Utwory kameralne
- Trio na flet, klarnet i altówkę (1945)
- Preludi e fughette na fortepian (1946)
- Concerto breve na kwartet smyczkowy (1947)
- Dedica na flet (1972)
- Kreutzeriana na skrzypce i fortepian (1989)
Utwory wokalno-instrumentalne
- 2 poesie di Quasimodo na głos i fortepian (1944)
- 2 notturni sacri na chór męski i orkiestrę (1944)
- 3 frammenti di un inno alla Madonna na mały chór i 9 instrumentów (1945)
- Inventtiva na mały chór i 2 fortepiany (1946)
- Rapsodia „Intonazioni sull’Inno Il di Novalis” na sopran i orkiestrę (1969)
- 3 Goethe-Lieder na sopran, chór męski i orkiestrę (1985)
- kantata Exil na baryton i orkiestrę (1993)
Opera
- Il buon soldato Svejk (wyst. Mediolan 1962)
Balet
- Dedalo (wyst. Florencja 1972)
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 162–163. ISBN 978-83-224-0905-3.
- ↑ a b c d Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3693. ISBN 0-02-865571-0.
- ↑ Musica: e' morto Guido Turchi, grande compositore per opere teatrali. adnkronos.com, 2010-09-16. [dostęp 2023-03-13]. (wł.).
Kontrola autorytatywna (osoba):
Encyklopedia internetowa:
- Treccani: guido-turchi
