Hieronim Kajsiewicz

Ten artykuł od 2021-02 może zawierać nierzetelne źródła. Informacje oparte na nierzetelnych źródłach mogą zostać usunięte. Zweryfikuj hasło i dodaj przypisy do wiarygodnych, najlepiej recenzowanych publikacji. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Hieronim Kajsiewicz CR

Sługa Boży prezbiter
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	7 grudnia 1812 majątek Słowiki (powiat mariampolski) lub Giełgudyszki
Data i miejsce śmierci	23 lutego 1873 Rzym
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Zmartwychwstańcy
Śluby zakonne	1842
Prezbiterat	1841
Multimedia w Wikimedia Commons
Teksty w Wikiźródłach

Hieronim Kajsiewicz (ur. 7 grudnia 1812 w majątku Słowiki, powiat mariampolski^[1][2][3] lub w Giełgudyszkach^[4][5][6], zm. 23 lutego 1873^[5][2] w Rzymie^[4][1][6][3]) – polski kaznodzieja, współzałożyciel zakonu zmartwychwstańców, pisarz religijny oraz Sługa Boży Kościoła katolickiego^[7].

Życiorys

Urodził się w małym majątku Słowiki przy ujściu Szeszupy do Niemna^[1], dzierżawionym przez jego rodziców, Dominika i Anny z Pawłowskich^[1][4]. Uczył się w szkole w Rosieniach, Sejnach, następnie podjął studia na Uniwersytecie Warszawskim (prawo i literatura), których nie ukończył. Uczestniczył w powstaniu listopadowym jako gwardzista Gwardii Akademickiej i żołnierz. Po upadku powstania wyemigrował do Francji^[2]. Ukończył studia na wydziale teologicznym w Rzymie, po których przyjął święcenia kapłańskie w 1841 roku. W Wielkanoc 1842 roku wraz z czterema braćmi złożył śluby zakonne, dając w ten sposób początek Zgromadzeniu Zmartwychwstania Pańskiego. W latach 50. był spowiednikiem w Rzymie Józefy Karskiej, współzałożycielki zgromadzenia Sióstr Niepokalanek i zajmowała go sprawa fundowania klasztorów i szkół ich w Polsce. Ksiądz Kajsiewicz zasłynął przede wszystkim jako kaznodzieja i spowiednik m.in. Cypriana Kamila Norwida czy Zygmunta Krasińskiego. Zmarł nagle na zawał serca 23 lutego 1873 roku^[1].

Jego najważniejsze homilie, kazania i mowy okolicznościowe ukazywały się na łamach „Przeglądu Poznańskiego”, „Tygodnika Katolickiego” i „Głosu Kapłańskiego”. W roku 1845 opublikował w Paryżu pierwsze zbiorowe wydanie kazań pt. Kazania i mowy przygodne^[8][9]. Trzy lata później, także w Paryżu ukazało się drukiem drugie, poszerzone i uzupełnione wydanie Kazań i mów przygodnych, a we Wrocławiu tego samego roku Kazania na niektóre niedziele i święta w roku^[10]. Pod koniec swego życia, w latach 1870–1872 wydał trzy tomy Pism:

• Kazania przygodne^[11]
• Mowy przygodne. Nekrologi. Życiorys bł. Andrzeja Boboli^[12]
• Rozprawy, listy z podróży. Pamiętnik o Zgromadzeniu^[13]

H. Kajsiewicz był także autorem hymnu Gwardii Akademickiej. Jednak wiele jego pism i listów nadal czeka na wydanie.

Proces beatyfikacyjny

Proces informacyjny został rozpoczęty w 1956^[14][15]. Z uwagi na nie uzyskanie zezwolenia Stolicy Apostolskiej na rozpoczęcie procesu beatyfikacji tzw. nihil obstat, jego kontynuacja została zawieszona^[14][7].

Przypisy

Bibliografia

• Joachim RomanJ.R. Bar Joachim RomanJ.R., Sprawy polskie w Kongregacji do Spraw Świętych, „Prawo Kanoniczne”, 18 (3-4), 1975, s. 351–359, ISSN 0551-911X [zarchiwizowane 2020-06-10] .
• J. Guzdek, Wstęp, [do:] H. Kajsiewicz, Rady dla młodych księży, Kraków 1999.
• Ks. Hieronim KajsiewiczK.H.K. CR Ks. Hieronim KajsiewiczK.H.K., Listy 1868-1869, LilianaL. Dróżdż (red.), t. 10, Rzym: Legatoria-Tipografia, 2012 [zarchiwizowane 2016-08-17] .brak strony (książka)
• A. Kardaś, Droga charyzmatyczna Hieronima Kajsiewicza, Kraków 2006.

Linki zewnętrzne

• Hieronim Kajsiewicz – publikacje w bibliotece Polona