Irlandia w Konkursie Piosenki Eurowizji

Irlandia
w Konkursie Piosenki Eurowizji
7
4
1
12
Informacje ogólne
Nadawca

RTÉ

Rok i miejsce debiutu

1965, Neapol

Liczba udziałów

56 razy (45 finałów)

Organizacja konkursu

7 razy w 1971, 1981, 1988, 1993, 1994, 1995, 1997

Historia preselekcji
Obecnie

The Late Late Show: Eurovision Special

1965–1982, 1984–1986

National Song Contest

1987–2001, 2008

Eurosong

2003–2005

You’re a Star

2006–2007, 2009–2015

format Eurosong w ramach programu telewizyjnego The Late Late Show

2016–2021

wybór wewnętrzny

Najlepsze rezultaty
Półfinał

2. miejsce w 1996

Finał

1. miejsce w 1970, 1980, 1987, 1992, 1993, 1994, 1996

Najgorsze rezultaty
Półfinał

ostatnie miejsce w 2019, 2021

Finał

ostatnie miejsce w 2007, 2013

Strona internetowa

Irlandia uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1965. Od tamtej pory przygotowaniami do udziału w konkursie zajmuje się irlandzki nadawca publiczny Raidió Teilifís Éireann (RTÉ)[1].

Reprezentanci Irlandii siedmiokrotnie zwyciężyli w finale konkursu: w 1970 (Dana z utworem „All Kinds of Everything”), 1980 i 1987 (Johnny Logan z „What’s Another Year?” i „Hold Me Now”), 1992 (Linda Martin z „Why Me?”), 1993 (Niamh Kavanagh z „In Your Eyes”), 1994 (Paul Harrington i Charlie McGettigan z „Rock ’n’ Roll Kids”) i 1996 (Eimear Quinn z „The Voice”).

Uczestnictwo

Reprezentanci Irlandii w Konkursie Piosenki Eurowizji

Irlandia uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1965. Irlandia nie uczestniczyła w konkursie w 1983 z powodu niewystarczających funduszy krajowego nadawcy. Telewizja wróciła do stawki konkursowej po rocznej przerwie[2]. Następnie nie została dopuszczona do udziału w konkursie w 2002 z powodu słabego wyniku rok wcześniej. W 2003 wróciła do stawki konkursowe i od tamtej pory corocznie wysyła reprezentanta na kolejne konkursy[1].

Poniższa tabela uwzględnia nazwiska irlandzkich reprezentantów, tytuły konkursowych piosenek oraz wyniki krajowych delegatów w poszczególnych latach[1]:

Rok Artysta Piosenka Finał Półfinał
Miejsce Punkty Miejsce Punkty
1965 Butch Moore „Walking the Streets in the Rain” 6 11 Brak rundy półfinałowej
1966 Dickie Rock „Come Back to Stay” 4 14
1967 Sean Dunphy „If I Could Choose” 2 22
1968 Pat McGeegan „Chance of a Lifetime” 4 18
1969 Muriel Day „The Wages of Love” 7 10
1970 Dana All Kinds of Everything 1 32
1971 Angela Farrell „One Day Love” 11 79
1972 Sandie Jones „Ceol an ghrá” 15 72
1973 Maxi „Do I Dream?” 10 80
1974 Tina Reynolds „Cross Your Heart” 7 11
1975 The Swarbriggs „That’s What Friends Are For” 9 68
1976 Vincent „Red” Hurley „When” 10 54
1977 The Swarbriggs plus Two „It’s Nice to Be in Love Again” 3 119
1978 Colm C. T. Wilkinson „Born to Sing” 5 86
1979 Cathal Dunne „Happy Man” 5 80
1980 Johnny Logan What’s Another Year? 1 143
1981 Sheeba „Horoscopes” 5 105
1982 The Duskeys „Here Today, Gone Tomorrow” 11 49
1983 Brak reprezentanta
1984 Linda Martin „Terminal 3” 2 137
1985 Maria Christian „Wait Until the Weekend Comes” 6 91
1986 Luv Bug „You Can Count on Me” 4 96
1987 Johnny Logan Hold Me Now 1 172
1988 Jump the Gun „Take Him Home” 8 79
1989 Kiev Connolly & The Missing Passengers „The Real Me” 18 21
1990 Liam Reilly „Somewhere in Europe” 2 132
1991 Kim Jackson „Could It Be That I’m In Love?” 10 47
1992 Linda Martin Why Me? 1 155
1993 Niamh Kavanagh In Your Eyes 187 Organizator
1994 Paul Harrington i Charlie McGettigan Rock ’n’ Roll Kids 226 Brak rundy półfinałowej
1995 Eddie Friel „Dreamin’” 14 44
1996 Eimear Quinn The Voice 1 162 2[a] 198
1997 Marc Roberts „Mysterious Woman” 2 157 Brak rundy półfinałowej
1998 Dawn Martin „Is Always Over Now?” 9 64
1999 The Mullans „When You Need Me” 17 18
2000 Eamonn Toal „Millennium of Love” 6 92
2001 Gary O’Shaughnessy „Without Your Love” 21 6
2002 Brak reprezentanta
2003 Mickey Joe Harte „We’ve Got the World Tonight” 11 53
2004 Chris Doran If My World Stopped Turning 22 7 Top 11[b]
2005 Donna & Joseph McCaul „Love” 14 51
2006 Brian Kennedy „Every Song Is a Cry for Love” 10 93 9 79
2007 Dervish „They Can’t Stop the Spring” 24 5 Top 10
2008 Dustin the Turkey „Irelande douze pointe” 15 22
2009 Sinéad Mulvey i Black Daisy „Et Cetera” 11 52
2010 Niamh Kavanagh „It’s for You” 23 25 9 67
2011 Jedward „Lipstick” 8 119 8 68
2012 „Waterline” 19 46 6 92
2013 Ryan Dolan Only Love Survives 26 5 8 54
2014 Can-Linn feat. Kasey Smith „Heartbeat” 12 35
2015 Molly Sterling Playing with Numbers 12 35
2016 Nicky Byrne „Sunlight” 15 46
2017 Brendan Murray „Dying to Try” 13 86
2018 Ryan O’Shaughnessy „Together” 16 136 6 179
2019 Sarah McTernan „22” 18 16
2020 Lesley Roy „Story of My Life” Konkurs odwołany
2021 „Maps” 16 20
2022 Brooke That’s Rich 15 47
2023 Wild Youth „We Are One” 12 10
2024 Bambie Thug Doomsday Blue

Legenda:

     1. miejsce

Historia głosowania w finale (1965–2023)

Poniższe tabele pokazują, którym krajom Irlandia przyznaje w finale najwięcej punktów oraz od których państw irlandzcy reprezentanci otrzymują najwyższe noty[3].

Kraje, którym Irlandia przyznała najwięcej punktów:

L.p. Kraj Punkty
1  Wielka Brytania 268
2  Szwecja 227
3  Norwegia 180
4  Francja 179
5  Niemcy 168

Kraje, od których Irlandia otrzymała najwięcej punktów:

L.p. Kraj Punkty
1  Wielka Brytania 253
2  Szwecja 227
3  Szwajcaria 182
4  Austria 172
5  Norwegia 170

Legenda:

     1. miejsce

     2. miejsce

     3. miejsce

Konkursy Piosenki Eurowizji zorganizowane w Irlandii

Irlandia była gospodarzem Konkursu Piosenki Eurowizji w 1971, 1981, 1988, 1993–1995 i 1997. Pierwszy konkurs organizowany przez irlandzkiego nadawcę odbył się w Gaiety Theatre, drugi i trzeci – w RDS Simmonscourt, czwarty – w Green Glens Arena, a trzy ostatnie – w Point Depot. Wszystkie konkursy zostały zorganizowane w Dublinie, poza 38. Konkursem Piosenki Eurowizji, który odbył się w Millstreet[1].

Rok Miasto Miejsce Prowadzący
1971 Dublin Gaiety Theatre Bernadette Ní Ghallchóir
1981 RDS Simmonscourt Doireann Ní Bhriain
1988 Pat Kenny
Michelle Rocca
1993 Millstreet Green Glens Arena Fionnuala Sweeney
1994 Dublin Point Theatre Cynthia Ní Mhurchú
Gerry Ryan
1995 Mary Kennedy
1997 Carrie Crowley
Ronan Keating

Nagrody im. Marcela Bezençona

Nagrody im. Marcela Bezençona – trofea dla najlepszych konkurencyjnych piosenek w finale, które zostały po raz pierwszy rozdane podczas 47. Konkursu Piosenki Eurowizji zorganizowanego w Tallinnie w Estonii. Pomysłodawcami nagrody byli: Christer Björkman (reprezentant Szwecji w 1992 roku, obecny Szef Delegacji Szwecji) oraz Richard Herrey (członek szwedzkiego zespołu Herreys, który wygrał Konkurs Piosenki Eurowizji 1984). Statuetka nosi nazwisko twórcy Konkursu Piosenki Eurowizji – Marcela Bezençona[4].

Nagrody przyznawane są w trzech kategoriach[4]:

  • Nagroda Dziennikarzy (zwycięzcę wybierają akredytowani dziennikarze)
  • Nagroda Artystyczna (zwycięzcę wybierają komentatorzy konkursu)
  • Nagroda Kompozytorska (zwycięzcę wybierają kompozytorzy biorący udział w konkursie)

Nagroda Artystyczna

Rok Artysta Piosenka
2011 Jedward „Lipstick”

Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji

W październiku 2005 roku odbył się specjalny koncert jubileuszowy Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji, który został zorganizowany przez Europejską Unię Nadawców (EBU) z okazji 50-lecia Konkursu Piosenki Eurowizji. W trakcie koncertu odbył się plebiscyt na najlepszą piosenkę w całej historii imprezy. W stawce konkursowej znalazły się m.in. irlandzkie propozycje Johnny’ego Logana – „What’s Another Year?” (zwycięski utwór z 1980) i „Hold Me Now” (zwycięski utwór z 1987 roku). Utwory zajęły kolejno dwunaste i trzecie miejsce[5].

Uwagi

  1. Podczas konkursu w 1996 zorganizowano rundę kwalifikacyjną, mającą na celu zmniejszenie liczby państw biorących udział w finale konkursu. Etap eliminacyjny nie był transmitowany w telewizji ani nagrywany, krajowe komisje jurorskie przesłuchiwały wersje studyjne wszystkich konkursowych propozycji i przyznawały im punkty. Spośród 30 utworów nadesłanych przez publicznych nadawców, do finału zakwalifikowały się 22 propozycje. Jedynym krajem, który nie brał udziału w rundzie kwalifikacyjnej był gospodarz konkursu, czyli Norwegia.
  2. Zgodnie z regulaminem, w konkursie w latach 2004-2007 kraje z pierwszej dziesiątki poprzedniego konkursu były automatycznie kwalifikowane do sobotniego finału bez konieczności rywalizacji w półfinale. W przypadku rezygnacji z udziału w konkursie jednego z państw z Top 10 zeszłego roku lub w przypadku kiedy któreś z państw Wielkiej Czwórki zajęło miejsce w przedziale 1-10, wówczas automatyczna kwalifikacja przypadała na miejsca poza pierwszą dziesiątką, tj. 11. bądź 12.

Przypisy

  1. a b c d Ireland in the Eurovision Song Contest. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-11-14]. (ang.).
  2. Eurovision Song Contest 1984. [w:] EBU [on-line]. eurovision. [dostęp 2013-11-14]. (ang.).
  3. Points to and from Ireland. [w:] Eurovision Covers [on-line]. eurovisioncovers.co.uk. [dostęp 2013-11-09]. (ang.).
  4. a b Marcel Bezençon Award – an introduction. [w:] Pop Light [on-line]. poplight.zitiz.se. [dostęp 2013-06-22]. (ang.).
  5. Congratulations. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-07-05]. (ang.).
  • p
  • d
  • e
Reprezentanci Irlandii w Konkursie Piosenki Eurowizji
  • The Late Late Show