Józef Adam Feliks Lasocki

Józef Adam Feliks Lasocki
Josef Graf Lasocki von Lasocino
Ilustracja
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

27 listopada 1861
Bieżuń

Data i miejsce śmierci

8 czerwca 1931
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

1882–1921

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

8 Dywizja Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie pokoju) Odznaka za Służbę Wojskową (25 lat)

Józef Adam Feliks Bronisław Lasocki[a] herbu Dołęga (ur. 27 listopada 1861[2] w Bieżuniu, zm. 8 czerwca 1931 w Krakowie) – generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

Był synem Bronisława, właściciela ziemskiego, powstańca 1863, i Felicji z Wołowskich. Po ojcu był dziedzicznym hrabią belgijskim, sam uzyskał potwierdzenie tytułu w Austrii 8 kwietnia 1888[3]. Kształcił się w gimnazjum w Tarnopolu i Rzeszowie (1879)[4]. W latach 1878–1879 ukończył dwa semestry na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz jeden semestr na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Genewie, po czym przerwał studia i odbył jednoroczną ochotniczą służbę wojskową w 1 Galicyjskim pułku ułanów w Krakowie. W latach 1880–1882 uczył się w szkole kadetów. Od 1882 w armii austriackiej. Ukończył Oficerską Szkołę Kawalerii i jako oficer zawodowy służył w austriackiej kawalerii do 1913 w 1 pułku ułanów w Krakowie. Podpułkownik z 1911. 1 września 1913 objął dowództwo pułku ułanów nr 2 w Tarnowie[5]. Dowodził tym pułkiem na froncie rosyjskim I wojny światowej. Na stopień pułkownika awansował ze starszeństwem z 1 listopada 1914 i 29. lokatą[1]. W marcu 1917 objął dowództwo 24 Brygady Piechoty i sprawował je do 20 sierpnia tego roku[5]. Następnie został komendantem 131 Brygady Strzelców[1], a później 107 Brygady Strzelców[5][6]. 30 maja 1918 awansował na generała majora[6].

7 stycznia 1919 przyjęty został do Wojska Polskiego i mianowany zastępcą dowódcy Okręgu Generalnego „Łódź”. W marcu 1919 objął dowództwo 2 Brygady Jazdy, a następnie Grupy Zaniemeńskiej, 2 Dywizji Litewsko-Białoruskiej (od 21 października 1919) i 8 Dywizji Piechoty (od listopada 1919). Od 25 lutego 1920 pozostawał w dyspozycji Naczelnego Wodza. W sierpniu 1920 wyznaczony został na stanowisko dowódcy Grupy „Dolnej Wisły”. 17 sierpnia przybył ze swoim sztabem do Łącka. Z uwagi na zakończenie walk na odcinku grupy dowództwa nie objął[7]. 9 września 1920 ponownie przeniesiony został do dyspozycji Naczelnego Wodza, w ramach której otrzymał zadanie przeprowadzenia przeglądu (perlustracji) taborów Armii Czynnej Ukraińskiej Republiki Ludowej.

Z dniem 1 kwietnia 1921 przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu generała podporucznika. 26 października 1923 Prezydent RP, Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu rzeczywistego generała dywizji ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie generałów[8]. Na emeryturze osiadł w Krakowie, gdzie zmarł 8 czerwca 1931[9].

Był żonaty z baronówną Marią Teresą z Romaszkanów[10][11], z którą miał czworo dzieci:

  • Stefana Jakuba Józefa Leona (1897–1944), rotmistrza dyplomowanego Wojska Polskiego, odznaczonego Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), zamordowanego w KL Stutthof[12],
  • Jana Kazimierza (1899–1936), kapitana dyplomowanego pilota Wojska Polskiego,
  • Teresę (1905–1974) ps. Tell, żołnierza AK, żonę prof. Karola Estreichera, oraz
  • Ewę (1908–1992).

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Walecznych dwukrotnie
  • Odznaka za Służbę Wojskową – 25 lat (1904)[10]
  • Medal Zasługi – wstążka czasu pokoju (1906)[10]

Uwagi

  1. ↑ W ewidencji cesarskiej i królewskiej Armii figurował jako Josef Graf Lasocki von Lasocino[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c Generale und Obersten 1918 ↓, s. 27.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1923 (s. 1575) podaje jako datę urodzenia 27 listopada 1862 r.
  3. ↑ Jerzy Sewer Dunin Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 535-536.
  4. ↑ Rydel 2001 ↓, s. 219.
  5. ↑ a b c Rydel 2001 ↓, s. 220.
  6. ↑ a b Generale und Obersten II 1918 ↓, s. 15.
  7. ↑ Andrzej Suchcitz, Generałowie wojny polsko-sowieckiej 1919–1920 ... s. 40.
  8. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 70 z 07.11.1923 r.
  9. ↑ Zmarli. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 171, Nr 4 z 22 lutego 1932. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 
  10. ↑ a b c Adam Boniecki: Herbarz Polski. T. XIV. Lasoccy-Liwiński. Warszawa: 1911, s. 11-12.
  11. ↑ Józef Adam Feliks Bronisław hr. Lasocki z Lasocina h. Dołęga, www.sejm-wielki.pl
  12. ↑ graf Lasocki von Lasocino. Muzeum Stutthof w Sztutowie. [dostęp 2023-11-22].

Bibliografia

  • Generale und Obersten (k. u. k. Heer). Wien: K. K. Hof und Staatsdruckerei, 1918-03-09. (niem.).
  • Generale und Obersten (k. u. k. Heer). Wien: K. K. Hof und Staatsdruckerei, 1918-09-24. (niem.).
  • Fotografia z żoną
  • Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione
  • H. P. Kosk, Generalicja polska, t. 1, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998
  • PiotrP. Stawecki PiotrP., Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159 .
  • Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.
  • Andrzej Suchcitz, Generałowie wojny polsko-sowieckiej 1919–1920. Mały słownik biograficzny, Ośrodek Badań Historii Wojskowej Muzeum Wojska w Białymstoku, Białystok 1993
  • Jadwiga Siedlecka "Generał Józef Lasocki - syn bieżuńskiej ziemi". mazowsze.hist.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-21)].
  • Dariusz Matelski, Karol Estreicher jr 1906-1984 -biografia wielkiego Polaka, t. I (do 1939 roku), Kraków 2016, s. 177, 179, 326, 377 oraz zdj. nr 66, 90, 111, 291.
  • VIAF: 8545151778239418130005
  • PLWABN: 9810542876605606
  • NUKAT: n2017022598
  • LIH: LNB:CaT5;=BT
  • WorldCat: viaf-8545151778239418130005