Język ewenkijski

Эвэды̄ турэ̄н

Obszar	Chiny, Rosja
Liczba mówiących	11 tys. (2007, Chiny)[1]
Pismo/alfabet	cyrylica
Klasyfikacja genetyczna
Języki ałtajskie (?) Języki tungusko-mandżurskie Język ewenkijski
Status oficjalny
Ethnologue	7 wypierany↗
Kody języka
ISO 639-3	evn
IETF	evn
Glottolog	even1259
Ethnologue	evn
GOST 7.75–97	эвк 825
WALS	eve
SIL	evn
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Słownik języka ewenkijskiego w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język ewenkijski (Эвэды̄ турэ̄н) − język tunguski ludu Ewenków. Rozprzestrzeniony we wschodniej Syberii – od Jeniseju do Sachalinu. W Chinach posługuje się nim ok. 11 tys. osób (2007)^[1]. Razem z językiem eweńskim i językiem mandżurskim zalicza się do grupy języków tungusko-mandżurskich. Ma wiele gwar i dialektów (m.in. „chakające", „siekające" i „szekające"), a podstawę języka literackiego tworzy dialekt południowy. W języku ewenkijskim występuje harmonia samogłosek. Zalicza się do języków aglutynacyjnych. Dysponuje skomplikowanym systemem przypadków, osobowych form czasownika i imiesłowów. Zawiera liczne zapożyczenia z języka jakuckiego i buriackiego.

Pismo oparte na alfabecie łacińskim funkcjonowało od 1931 roku. Od 1937 roku stosuje się system zapisu oparty na cyrylicy.

Alfabet

Zobacz hasło ewenkijski w Wikisłowniku

Przypisy