Język staroruski
| Pismo/alfabet | cyrylica, głagolica | ||
|---|---|---|---|
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 6 wymarły↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | orv | ||
| IETF | orv | ||
| Glottolog | oldr1238 | ||
| GOST 7.75–97 | дрр 188 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
 | W Inkubatorze znajduje się testowa wersja Wikipedii w języku staroruskim |
Język staroruski (star. rus. рѹсьскъ ѩꙁꙑкъ, translit. rusĭskŭ językŭ, zwany także językiem wschodniosłowiańskim) – język wschodniosłowiański używany od X do XV wieku, protoplasta współczesnych języków: białoruskiego, rusińskiego, ukraińskiego i rosyjskiego. Zapisywany pierwotnie alfabetem cyrylicznym, jednak w związku ze specyfiką języka staroruskiego i jego odmiennością od języka staro-cerkiewno-słowiańskiego, dużo rzadziej stosowano litery: Ѣ, Ҁ (koppa) i jusy (Ѧ, Ѫ, Ѩ i Ѭ). Zabytki piśmiennicze w głagolicy występują rzadko, często reprezentując zachodniosłowiańskie naleciałości.
-
-
Kształtowanie się języka staroruskiego w Ruskich dzielnicach XII wieku. -
-
-
Najstarszy zachowany napis w języku staroruskim.
- p
- d
- e
- ↑ Język prasłowiański nie jest językiem słowiańskim, lecz przodkiem wszystkich języków słowiańskich.
Encyklopedia internetowa:
- Britannica: topic/Old-Russian
- БРЭ: 2631460
