Jacky Ickx

Jacky Ickx
Ilustracja
Jacky Ickx podczas Mille Miglia (2018)
Imię i nazwisko

Jacques Bernard Ickx

Państwo

 Belgia

Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1945
Bruksela

Sukcesy

1967: złoto Formuła 2
1969: srebro Formuła 1
1969: złoto 24h Le Mans
1970: srebro Formuła 1
1975: złoto 24h Le Mans
1976: złoto 24h Le Mans
1977: złoto 24h Le Mans
1979: złoto Can-Am
1981: złoto 24h Le Mans
1982: złoto 24h Le Mans
1983: złoto Rajd Dakar

Multimedia w Wikimedia Commons

Jacques Bernard „Jacky” Ickx (ur. 1 stycznia 1945 w Brukseli) – belgijski kierowca wyścigowy.

Kariera

W 1966 zadebiutował w Formule 1 w samochodzie F2 podczas Grand Prix Niemiec. W 1968 roku został kierowcą teamu Ferrari i odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w rozgrywanym w ulewnym deszczu Grand Prix Francji. Kolejny sezon spędził w zespole Jacka Brabhama, zdobywając wicemistrzostwo świata. W 1970 roku powtórzył ten sukces za kierownicą Ferrari.

W 1974 roku odszedł z Ferrari do Lotusa, ostatecznie karierę F1 zakończył w 1979 roku. Łącznie wystartował w 114 wyścigach Grand Prix. Odniósł 8 zwycięstw, 13 razy wywalczył pole position.

Sześć razy zwyciężał w słynnym 24-godzinnym wyścigu w Le Mans. W 1977 roku wygrał słynny australijski wyścig samochodów turystycznych Bathurst 1000, w 1979 roku został mistrzem serii Can-Am, a w 1983 wygrał Rajd Dakar.

W 1985 roku zakończył karierę sportową, chociaż wystartował jeszcze później kilkakrotnie w rajdzie Dakaru.

W 1984 roku podjął kontrowersyjną decyzję o przerwaniu wyścigu o Grand Prix Monako, dzięki czemu Alain Prost uratował zwycięstwo przed znacznie szybszym[potrzebny przypis] Ayrtonem Senną. Wyścig rozgrywano w ulewnych opadach deszczu, a Ickx pełnił funkcję głównego sędziego zawodów. W związku tym, że przejechano niewielka część dystansu przyznano tylko połowę punktów za każde miejsce. Wskutek przerwania wyścigu największe straty poniósł Stefan Bellof startujący na Tyrrell-Cosworth bez turbodoładowania, który dzięki trudnym warunkom wyprzedzał kolejnych rywali i miał szansę na zwycięstwo mimo małej mocy silnika. Ostatecznie tytuł mistrzowski w sezonie 1984 przypadł Niki Laudzie, który wyprzedził Prosta o pół punktu.

Zobacz też

Bibliografia

  • DRIVERS: JACKY ICKX. grandprix.com. [dostęp 2012-05-14]. (ang.).
  • p
  • d
  • e
Zwycięzcy Rajdu Dakar (samochody)
  • p
  • d
  • e
Mistrzowie Formuły 2
Mistrzowie Europy (1967–1984)
Mistrzowie (2009–2012, od 2017)
  • p
  • d
  • e
Sportowcy roku Belgii
Mężczyźni
Kobiety
Zespoły
Talenty
Paraolimpijczycy
  • 2010 Sven Decaesstecker
  • 2011 Wim Decleir
  • 2012 Marieke Vervoort
  • 2013 Joachim Gérard
  • 2014 Michèle George
  • 2015 Marieke Vervoort
  • 2016 Laurens Devos
  • 2017–2018 Peter Genyn
  • 2019–2021 Joachim Gérard
  • 2022 Michèle George
Trenerzy
Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000002935759
  • VIAF: 14961249
  • LCCN: no2013061675
  • GND: 118708589
  • BnF: 127222243
  • SUDOC: 082678197
  • SBN: LO1V426758
  • NKC: mzk20201097272
  • NTA: 160308925
  • WorldCat: lccn-no2013061675
Encyklopedia internetowa:
  • Universalis: jacky-ickx
  • БРЭ: 3270690
  • SNL: Jacky_Ickx