Jakob Emanuel Lange
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 2 kwietnia 1864 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 27 grudnia 1941 | ||
| Zawód, zajęcie | Botanik, mykolog | ||
| |||
Jakob Emanuel Lange (ur. 2 kwietnia 1864 we Flensburgu, zm. 27 grudnia 1941 w Odense) – duński botanik, mykolog i nauczyciel.
Życiorys
Jakob Emanuel Lange urodził się 2 kwietnia 1864 roku we Flensburgu[2]. Pochodził z rodziny o tradycjach naukowych – jego dziadkiem był przyrodnik Jacob Hornemann Bredsdorff (1790–1841) a wujem botanik Johan Lange (1818–1898)[2]. Dzieciństwo spędził w Nyborgu, a po śmierci ojca zamieszkał z wujostwem w Hjallese, gdzie chodził do szkoły i pracował u ogrodnika[2]. W latach 1887–1887 pracował w ogrodach botanicznych w Londynie i Paryżu[2]. Od 1888 roku nauczał botaniki w szkole rolnictwa, gdzie wprowadził do programu nauczania przedmiot gospodarki społecznej[2]. W latach 1918–1934 pracował w szkole w Odense[2].
W 1888 roku założył stowarzyszenie im. Henry’ego George’a, z którego pracami zapoznał się podczas pobytu w Londynie[2]. Był przewodniczącym stowarzyszenia, a w 1905 roku przetłumaczył dzieło George’a Progress and Poverty (1898), a w 1937 roku napisał biografię ekonomisty[2]. Uważał wolność i równość za warunki współpracy, również międzynarodowej, i opowiadał się za zniesieniem monopolu własności ziemi[2]. W 1909 roku opracował program polityki zarządzania gruntami, który został przyjęty w 1911 roku[2].
Zmarł 27 grudnia 1941 roku w Odense[2].
Działalność naukowa
Specjalizował się w mykologii[2]. Jego najbardziej znanym dziełem jest pięciotomowa Flora Agaricina Danica o pieczarkowcach z wyróżniającymi się kolorowymi akwarelami[2].
Publikacje
- 1914–1938 – Studies in the Agarics of Denmark, [w:] Dansk botanisk Arkiv
- 1935–40 – Flora agaricina Danica
