Jarosława Szwiedowa

Jarosława Szwiedowa

Państwo	Kazachstan
Data i miejsce urodzenia	12 września 1987 Moskwa
Wzrost	180 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	2005
Zakończenie kariery	2021
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	1 WTA, 1 WTA 125K, 4 ITF
Najwyżej w rankingu	25 (29 października 2012)
Australian Open	3R (2015)
Roland Garros	QF (2010, 2012)
Wimbledon	QF (2016)
US Open	4R (2016)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	13 WTA, 1 WTA 125K, 4 ITF
Najwyżej w rankingu	3 (22 lutego 2016)
Australian Open	QF (2012)
Roland Garros	F (2015)
Wimbledon	W (2010)
US Open	W (2010)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kazachstan Igrzyska azjatyckie brąz Inczon 2014 gra drużynowa
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Jarosława Wiaczesławowna Szwiedowa, ros. Яросла́ва Вячесла́вовна Шве́дова (ur. 12 września 1987 w Moskwie) – kazachska tenisistka, do 2008 roku rosyjska, mistrzyni Wimbledonu 2010 i US Open 2010 w grze podwójnej, finalistka French Open 2010 w grze mieszanej, pierwsza osoba z Kazachstanu, która zdobyła tytuł wielkoszlemowy, klasyfikowana w rankingu WTA na 25. miejscu w grze pojedynczej (2012) i 3. w grze podwójnej (2016), medalistka igrzysk azjatyckich, reprezentantka Kazachstanu w Pucharze Federacji i Pucharze Hopmana, zdobywczyni nagrody WTA w kategorii „Powrót Roku” (2012)^[1].

Kariera tenisowa

Jarosława Szwiedowa rozpoczęła treningi tenisowe w wieku ośmiu lat, zachęcona przez swojego ojca. W 2001 roku rozpoczęła występy w turniejach juniorskich Międzynarodowej Federacji Tenisowej. W 2004 doszła do finału wielkoszlemowego French Open w grze podwójnej dziewcząt w parze z Iriną Kotkiną; przegrały z Kateřiną Böhmovą i Michaëllą Krajicek. 12 września 2005 zajmowała najwyższe, 13. miejsce w mieszanym rankingu juniorskim.

Gra pojedyncza

Status profesjonalnej tenisistki otrzymała w 2002 roku, występowała wówczas w barwach Rosji. W październiku 2003 po raz pierwszy wystąpiła w kwalifikacjach do zawodów WTA w Taszkencie, ale zagrała tam tylko jeden mecz. Po serii sukcesach w rozgrywkach kobiecych Międzynarodowej Federacji Tenisowej otrzymała dziką kartę od organizatorów turnieju w Filadelfii w 2005 i jest to jej oficjalny debiut w WTA Tour. Swój pierwszy mecz wygrała z Haną Šromovą 6:2, 6:1, po czym przegrała z Nadieżdą Pietrową. W lutym 2006 w swoim drugim występie zawodowym przeszła eliminacje w Memphis i doszła do drugiej rundy. W czerwcu przebrnęła eliminacje do Wimbledonu, odnotowując tym samym swój debiut w turnieju wielkoszlemowym. Nie udało jej się zakwalifikować do żadnych innych zawodów.

Jej nazwisko stało się znane niespodziewanie w lutym 2007, kiedy to jako zawodniczka numer 143 w rankingu WTA wygrała zmagania w Bengaluru. Po drodze pokonała Tamarine Tanasugarn, Sanię Mirzę i Marę Santangelo. Dzięki temu po raz pierwszy w karierze awansowała do czołowej setki światowej klasyfikacji. Na tym jednak szczęśliwa passa Rosjanki się zakończyła, bowiem do końca sezonu w kolejnych zawodach nie przechodziła drugiej rundy. W 2008 zmieniła obywatelstwo z rosyjskiego na kazachskie. Przyczyną była atrakcyjna oferta tamtejszej federacji tenisowej oraz fakt, że w Rosji jest wiele wysoko notowanych tenisistek i trudno jest tam dostać się do czołówki w swoim państwie, co z kolei blokuje możliwość występu w wielu zawodach. W tym samym czasie obywatelstwo zmieniła rodaczka Szwiedowej, Galina Woskobojewa, a nieco później również pochodząca z Bułgarii Sesił Karatanczewa. W swoim pierwszym sezonie w nowych barwach nie pokazała się jednak z najlepszej strony w grze pojedynczej, w żadnym turnieju nie dochodząc dalej niż do drugiej rundy.

Przerwała tę serię podczas French Open 2009, osiągając rundę trzecią; pokonała tam Kaię Kanepi i Arantxę Rus, uległa po trzysetowym meczu Marii Szarapowej. W lipcu po raz drugi w karierze doszła do ćwierćfinału turnieju WTA, tym razem miało to miejsce w Palermo, przegrała z Sarą Errani. Tydzień później w Bad Gastein znalazła się w półfinale, pokonana przez Andreę Petković. Podczas French Open 2010 po raz pierwszy w karierze doszła do indywidualnego ćwierćfinału turnieju wielkoszlemowego. Zdołała wyeliminować Agnieszkę Radwańską, Alisę Klejbanową, zatrzymując się dopiero na rozstawionej z czwartym numerem Jelenie Janković. W efekcie 21 czerwca zajmowała najwyższe, 21. miejsce w notowaniach WTA.

W roku 2011 ani razu nie przebrnęła drugiej rundy zawodowego turnieju. Wypadła do trzeciej setki światowej klasyfikacji. Feralną passę przełamała w lutym 2012, dochodząc do ćwierćfinału w Bogocie. Przegrała z Tímeą Babos. W kwietniu zagrała w trzeciej rundzie w Charleston, eliminując po drodze Yaninę Wickmayer. Wiosną wyrównała swoje najlepsze osiągnięcie wielkoszlemowe, dochodząc do ćwierćfinału French Open. W czwartej rundzie pokonała broniącą tytułu Li Na, a następnie uległa ówczesnej mistrzyni Wimbledonu, Petrze Kvitovej.

30 czerwca 2012 w meczu trzeciej rundy Wimbledonu przeciwko Sarze Errani, zdobyła złotego seta, to znaczy wygrała wszystkie punkty w partii^[2]. Spotkanie zakończyło się rezultatem 6:0, 6:4 na korzyść Kazaszki. Jest to pierwszy przypadek w historii, gdy złotego seta ustanowiła kobieta. Wcześniej dokonał tego jedynie Bill Scanlon w 1985 roku w Delray Beach w starciu z Marcosem Hocevarem. W 2006 Szwiedowa była bliska tego osiągnięcia, w meczu z Amy Frazier w drugiej rundzie w Memphis zapisała na swoim koncie dwadzieścia trzy punkty z rzędu w jednym secie i ostatecznie przegrała z Amerykanką 6:1, 0:6, 0:6.

W kwietniu 2013 roku osiągnęła ćwierćfinał zawodów w Stuttgarcie, ulegając w nim Angelique Kerber 3:6, 6:7(2).

W kwietniu 2015 awansowała do finału zawodów rangi WTA International Series w Bogocie, gdzie w finale uległa Telianie Pereirze 6:7(2), 1:6. W listopadzie zwyciężyła w zawodach kategorii WTA Challenger Tour w Hua Hin. W finale pokonała Naomi Ōsakę wynikiem 6:4, 6:7(8), 6:4.

Gra podwójna

Jarosława Szwiedowa znana jest z osiągnięć w grze podwójnej. Według stanu na 9 lipca 2016, wygrała czternaście turniejów w tej konkurencji, w tym dwa wielkoszlemowe. 6 czerwca 2011 zajmowała czwarte miejsce w klasyfikacji deblistek WTA.

W swoim debiucie w tej konkurencji podczas zawodów w Memphis w 2006 roku doszła do półfinału. W zaledwie trzecim występie w ramach WTA, a pierwszym starcie wielkoszlemowym, awansowała ze Stéphanie Foretz do ćwierćfinału US Open 2007. Przegrały tam z rozstawionymi Vladimíra Uhlířovą i Ágnes Szávay. Dzięki temu wynikowi znalazła się w drugiej setce notowań WTA. Jesienią doszła do półfinału w Kolkacie. W 2008 roku startowała z różnymi partnerkami, osiągając najlepszy rezultat w Cincinnati. Tam w finale z Hsieh Su-wei uległy po trzech wyrównanych setach Marii Kirilenko i Nadieżdzie Pietrowej.

W lutym 2009 w parze z Tamarine Tanasugarn odniosła pierwsze turniejowe zwycięstwo, triumfując w Pattaya. Trzy miesiące później z İpek Şenoğlu znalazła się w półfinale w Rzymie, gdzie pokonały utytułowane rywalki: Virginię Ruano Pascual, Zheng Jie, Agnieszkę Radwańską, Květę Peschke i Lisę Raymond.

Po kilku z rzędu porażkach w pierwszych rundach na początku roku 2010 wypadła z grona pięćdziesięciu najlepszych deblistek globu. W kwietniu z Mariją Kondratiewą awansowała do finału w Marbelli. W czerwcu była również wicemistrzynią w ’s-Hertogenbosch u boku Vanii King. Dwa tygodnie później tenisistki te wywalczyły mistrzostwo wielkoszlemowe w ramach Wimbledonu. Wystąpiły jako debel nierozstawiony, pokonały we wcześniejszych rundach Liezel Huber, Szachar Pe’er, Nadieżdę Pietrową, Samanthę Stosur, Květę Peschke i Katarinę Srebotnik, a w finale Jelenę Wiesninę i Wierę Zwonariową. Szwiedowa została pierwszą osobą z Kazachstanu w dziejach, która wygrała tytuł wielkoszlemowy. Był to jej drugi sukces w karierze.

Po sensacyjnie słabych występach w letnim cyklu amerykańskich turniejów, Szwiedowa i King w Nowym Jorku ponownie sięgnęły po wielkoszlemowe mistrzostwo. Do listy pokonanych dodały najwyżej notowane wówczas Giselę Dulko i Flavię Pennettę. W półfinale ograły Carę Black i Anastasiję Rodionową, a w finale Liezel Huber i Nadieżdę Pietrową. Dla Szwiedowej był to trzeci profesjonalny tytuł w kolekcji. Po nowojorskim turnieju w duecie z King osiągnęła jedynie półfinał w Pekinie, a pierwszy mecz Mistrzostw WTA przegrała z Dulko i Pennettą.

Wiosną 2011 po dojściu do finału w Madrycie ustanowiła swój najlepszy wynik w Roland Garros, kończąc zmagania na półfinale. Amerykanka i Kazaszka nie obroniły trofeum wimbledońskiego, jako najwyżej rozstawiona para w drugiej rundzie z kretesem przegrywając ze Stosur i Lisicki. W lipcu zdołały wygrać turniej w Waszyngtonie. Miesiąc później triumfowały też w Cincinnati, ale w finale US Open musiały uznać wyższość Huber i Raymond. Mecz ten zakończył się wynikiem 6:4, 6:7, 6:7. W październiku zwyciężyły w Moskwie, ale ponownie przegrały mecz otwarcia Mistrzostw WTA.

W styczniu 2012 Szwiedowa po raz pierwszy awansowała do ćwierćfinału w Melbourne, gdzie przegrała z Andreą Hlaváčkovą i Lucie Hradecką. W kwietniu została wicemistrzynią w Charleston po finale z Anastasiją Pawluczenkową i Lucie Šafářovą; tym razem partnerowała jej Anabel Medina Garrigues.

Na początku sezonu wspólnie z Julią Görges osiągnęła finał rywalizacji w Auckland. Sięgnęła też po tytuł w debiutującym w rozgrywkach WTA Tour turnieju we Florianópolis. Razem z Mediną Garrigues pokonały w finale parę Anne Keothavong i Walerija Sawinych wynikiem 6:0, 6:4. W turnieju rangi WTA International Series w Taszkencie awansowała do finału, razem z Tímeą Babos wygrywając 6:3, 6:3 nad parą Mandy Minella–Wolha Hawarcowa. W listopadzie osiągnęła dwa finały rozgrywek WTA Challenger Tour – w Nankinie przegrała, zaś w Tajpej została mistrzynią.

W sezonie 2014 Szwiedowa razem z Mediną Garrigues triumfowały w dwóch turniejach. Najpierw obroniły tytuł we Florianópolis, zwyciężając 7:6(1), 2:6, 10–3 z Francescą Schiavone i Silvią Soler Espinosą. Miesiąc później w Charleston pokonały Chan Hao-ching wraz z Chan Yung-jan wynikiem 7:6(4), 6:2.

W maju 2015 Kazaszka w parze z Casey Dellacquą triumfowała w zawodach rangi WTA Premier Mandatory w Madrycie, w finale pokonując Garbiñe Muguruzę oraz Carlę Suárez Navarro 6:3, 6:7(4), 10–5. Podczas French Open i US Open australijsko-kazachski debel awansował do finałów, w których przegrywał: w pierwszym z nich z Bethanie Mattek-Sands i Lucie Šafářovą 6:3, 4:6, 2:6, natomiast w drugim z Martiną Hingis i Sanią Mirza 3:6, 3:6. Razem z Dellacquą w meczu mistrzowskim w Cincinnati uległy 5:7, 4:6 Chan Hao-ching i Chan Yung-jan. W październiku razem z Alizé Cornet triumfowała w Hongkongu, gdzie wygrały 7:5, 6:4 nad Larą Arruabarreną i Andreją Klepač.

W sezonie 2016 Szwiedowa razem z Tímeą Babos osiągnęły finał w Miami, w którym nie sprostały Bethanie Mattek-Sands i Lucie Šafářovej 3:6, 4:6. Wynikiem 6:1, 6:1 zakończył się mecz finałowy w ’s-Hertogenbosch, gdzie Kazaszka i Oksana Kalasznikowa pokonały Xenię Knoll i Aleksandrę Krunić. Wspólnie z Babos zanotowały wielkoszlemowy finał na kortach trawiastych Wimbledonu, ale przegrały w nim z siostrami Sereną i Venus Williams 3:6, 4:6.

Łącznie Kazaszka zagrała w sześciu wielkoszlemowych finałach w grze podwójnej, w tym cztery przegrała.

Gra mieszana

W 2010 roku Szwiedowa zagrała w finale French Open w grze mieszanej. Jej partnerem był Austriak Julian Knowle, a w decydującym starciu ulegli Katarinie Srebotnik i Nenadowi Zimonjiciowi. Ponadto z tym samym partnerem osiągnęła ćwierćfinał Wimbledonu 2010. Z Denisem Istominem osiągnęła półfinał Australian Open 2013

Występy reprezentacyjne

Od 2009 reprezentuje Kazachstan w turnieju o Puchar Federacji. W 2012 roku uczestniczyła w igrzyskach olimpijskich. Zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej osiągnęła drugą rundę zawodów.

W 2010 i 2011 roku reprezentowała Kazachstan w rozgrywkach o Puchar Hopmana, w obu przypadkach razem z Andriejem Gołubiewem. W swoim pierwszym starcie zajęli drugie miejsce w grupie za Brytyjczykami, Laurą Robson i Andym Murrayem, w drugim nie wygrali ani jednej konfrontacji grupowej.

Życie prywatne

Jarosława Szwiedowa urodziła się w Moskwie. Jej rodzice to Wiaczesław Szwiedow i jego żona Nurzja, profesjonalna biegaczka. Tenisistka ma brata o imieniu Pavel, który jest studentem. W 2008 zdecydowała się na zmianę obywatelstwa z rosyjskiego na kazachskie, pomimo to nadal mieszka i trenuje w Moskwie.

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

	Rosja						Kazachstan
Turniej	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018–2019	2020	2021	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	A	Q3	2R	1R	2R	A	Q1	1R	1R	3R	2R	1R	przerwa w grze	A	1R	0 / 9	5 – 9
French Open	A	A	A	A	Q1	1R	Q1	3R	QF	1R	QF	2R	2R	1R	1R	1R	przerwa w grze	A	A	0 / 10	12 – 10
Wimbledon	A	A	A	A	1R	1R	Q2	2R	2R	1R	4R	2R	4R	1R	QF	przerwa w grze		NH	A	0 / 10	13 – 9
US Open	A	A	A	A	Q3	1R	1R	3R	1R	Q3	2R	3R	1R	Q3	4R	przerwa w grze		A	1R	0 / 9	8 – 9
Ranking na koniec roku	–	494	756	315	132	89	91	53	39	206	29	81	66	82	33	292	–	–[a]	433	0 / 38	38 – 37

Występy w grze podwójnej

	Rosja						Kazachstan
Turniej	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018–2019	2020	2021	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	A	A	1R	1R	1R	A	QF	1R	2R	2R	2R	3R	przerwa w grze	A	1R	0 / 10	8 – 10
French Open	A	A	A	A	A	1R	1R	1R	1R	SF	QF	2R	2R	F	3R	1R	przerwa w grze	A	A	0 / 11	15 – 10
Wimbledon	A	A	A	A	A	A	2R	2R	W	2R	3R	A	3R	QF	F	przerwa w grze		NH	A	1 / 8	21 – 7
US Open	A	A	A	A	A	QF	1R	2R	W	F	3R	1R	2R	F	3R	przerwa w grze		A	1R	1 / 11	24 – 10
Ranking na koniec roku	955	780	–	–	242	111	42	49	7	5	26	59	24	6	14	37	–	–[a]	827	2 / 40	68 – 37

Występy w grze mieszanej

	Rosja						Kazachstan
Turniej	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018–2019	2020	2021	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	2R	SF	A	1R	2R	A	przerwa w grze	A	1R	0 / 5	5 – 5
French Open	A	A	A	A	A	A	A	A	F	A	1R	A	SF	1R	2R	2R	przerwa w grze	NH	A	0 / 6	9 – 6
Wimbledon	A	A	A	A	A	A	A	2R	QF	2R	3R	A	A	A	SF	przerwa w grze		NH	A	0 / 5	9 – 5
US Open	A	A	A	A	A	A	A	A	2R	3R	A	A	A	QF	QF	przerwa w grze		NH	QF	0 / 5	7 – 5
																				0 / 21	30 – 21

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988 – 2008
	Kategoria I
	Kategoria II
	Kategoria III
	Kategoria IV
	Kategoria V
2009 – 2020
	WTA Premier Mandatory
	WTA Premier 5
	WTA Premier
	WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 2 (1–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	18 lutego 2007	Bengaluru	Twarda	Mara Santangelo	6:4, 6:4
Finalistka	1.	19 kwietnia 2015	Bogota	Ceglana	Teliana Pereira	6:7(2), 1:6

Gra podwójna 28 (13–15)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	17 sierpnia 2008	Cincinnati	Twarda	Hsieh Su-wei	Marija Kirilenko Nadieżda Pietrowa	3:6, 6:4, 8–10
Zwyciężczyni	1.	15 lutego 2009	Pattaya	Twarda	Tamarine Tanasugarn	Julija Bejhelzimer Witalija Djaczenko	6:3, 6:2
Finalistka	2.	11 kwietnia 2010	Marbella	Ceglana	Marija Kondratjewa	Sara Errani Roberta Vinci	4:6, 2:6
Finalistka	3.	19 czerwca 2010	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Vania King	Ałła Kudriawcewa Anastasija Rodionowa	6:3, 3:6, 6–10
Zwyciężczyni	2.	3 lipca 2010	Wimbledon	Trawiasta	Vania King	Jelena Wiesnina Wiera Zwonariowa	7:6(6), 6:2
Zwyciężczyni	3.	13 września 2010	US Open	Twarda	Vania King	Liezel Huber Nadieżda Pietrowa	2:6, 6:4, 7:6(4)
Finalistka	4.	15 maja 2011	Rzym	Ceglana	Vania King	Peng Shuai Zheng Jie	2:6, 3:6
Zwyciężczyni	4.	31 lipca 2011	Waszyngton	Twarda	Sania Mirza	Wolha Hawarcowa Ałła Kudriawcewa	6:3, 6:3
Zwyciężczyni	5.	21 sierpnia 2011	Cincinnati	Twarda	Vania King	Natalie Grandin Vladimíra Uhlířová	6:4, 3:6, 11–9
Finalistka	5.	11 września 2011	US Open	Twarda	Vania King	Liezel Huber Lisa Raymond	6:4, 6:7(5), 6:7(3)
Finalistka	6.	16 października 2011	Osaka	Twarda	Vania King	Kimiko Date-Krumm Zhang Shuai	5:7, 6:3, 9–11
Zwyciężczyni	6.	23 października 2011	Moskwa	Twarda (hala)	Vania King	Anastasija Rodionowa Galina Woskobojewa	7:6(3), 6:3
Finalistka	7.	8 kwietnia 2012	Charleston	Ceglana	Anabel Medina Garrigues	Anastasija Pawluczenkowa Lucie Šafářová	7:5, 4:6, 6–10
Finalistka	8.	5 maja 2012	Estoril	Ceglana	Galina Woskobojewa	Chuang Chia-jung Zhang Shuai	6:4, 1:6, 9–11
Finalistka	9.	5 stycznia 2013	Auckland	Twarda	Julia Görges	Cara Black Anastasija Rodionowa	6:2, 2:6, 5–10
Zwyciężczyni	7.	1 marca 2013	Florianópolis	Twarda	Anabel Medina Garrigues	Anne Keothavong Walerija Sawinych	6:0, 6:4
Zwyciężczyni	8.	14 września 2013	Taszkent	Twarda	Tímea Babos	Mandy Minella Wolha Hawarcowa	6:3, 6:3
Zwyciężczyni	9.	28 lutego 2014	Florianópolis	Twarda	Anabel Medina Garrigues	Francesca Schiavone Sílvia Soler Espinosa	7:6(1), 2:6, 10–3
Zwyciężczyni	10.	6 kwietnia 2014	Charleston	Ceglana	Anabel Medina Garrigues	Chan Hao-ching Chan Yung-jan	7:6(4), 6:2
Zwyciężczyni	11.	9 maja 2015	Madryt	Ceglana	Casey Dellacqua	Garbiñe Muguruza Carla Suárez Navarro	6:3, 6:7(4), 10–5
Finalistka	10.	7 czerwca 2015	French Open	Ceglana	Casey Dellacqua	Bethanie Mattek-Sands Lucie Šafářová	6:3, 4:6, 2:6
Finalistka	11.	23 sierpnia 2015	Cincinnati	Twarda	Casey Dellacqua	Chan Hao-ching Chan Yung-jan	5:7, 4:6
Finalistka	12.	13 września 2015	US Open	Twarda	Casey Dellacqua	Martina Hingis Sania Mirza	3:6, 3:6
Zwyciężczyni	12.	18 października 2015	Hongkong	Twarda	Alizé Cornet	Lara Arruabarrena Andreja Klepač	7:5, 6:4
Finalistka	13.	3 kwietnia 2016	Miami	Twarda	Tímea Babos	Bethanie Mattek-Sands Lucie Šafářová	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	13.	11 czerwca 2016	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Oksana Kalasznikowa	Xenia Knoll Aleksandra Krunić	6:1, 6:1
Finalistka	14.	9 lipca 2016	Wimbledon	Trawiasta	Tímea Babos	Serena Williams Venus Williams	3:6, 4:6
Finalistka	15.	18 lutego 2017	Doha	Twarda	Olha Sawczuk	Abigail Spears Katarina Srebotnik	3:6, 6:7(7)

Gra mieszana 1 (0–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalistka	1.	3 czerwca 2010	French Open	Ceglana	Julian Knowle	Katarina Srebotnik Nenad Zimonjić	6:4, 6:7(5), 9–11

Finały turniejów WTA 125K series

Gra pojedyncza 1 (1–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	15 listopada 2015	Hua Hin	Twarda	Naomi Ōsaka	6:4, 6:7(8), 6:4

Gra podwójna 2 (1–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	3 listopada 2013	Nankin	Twarda	Zhang Shuai	Misaki Doi Xu Yifan	1:6, 4:6
Zwyciężczyni	1.	10 listopada 2013	Tajpej	Dywanowa (hala)	Caroline Garcia	Anna-Lena Friedsam Alison Van Uytvanck	6:3, 6:3

Występy w Turnieju Mistrzyń

W grze podwójnej

Rok	Rezultat	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
2010	Półfinał	Vania King	Gisela Dulko Flavia Pennetta	4:6, 4:6
2011	Półfinał	Vania King	Květa Peschke Katarina Srebotnik	3:6, 4:6
2015	wycofanie	Casey Dellacqua	nie wystąpiły
2016	Ćwierćfinał	Tímea Babos	Bethanie Mattek-Sands Lucie Šafářová	7:5, 6:7(6), 2–10

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra podwójna (1)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	2004	French Open	Ceglana	Irina Kotkina	Kateřina Böhmová Michaëlla Krajicek	3:6, 2:6

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2021-02-08]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2021-02-08]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2021-02-08]  (ang.).