Joan Enric Vives Sicília

Joan Enric Vives Sicília
Arcybiskup ad personam
Ilustracja
Herb duchownego Parare vias Domini
Przygotować drogi Panu
Kraj działania

Hiszpania, Andora

Data i miejsce urodzenia

24 lipca 1949
Barcelona

Biskup Seo de Urgel
Okres sprawowania

od 2003

Współksiążę episkopalny Andory
Okres sprawowania

od 2003

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

24 września 1977

Nominacja biskupia

9 czerwca 1993

Sakra biskupia

5 września 1993

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

5 września 1993

Konsekrator

Ricardo María Carles Gordó

Współkonsekratorzy

Narciso Jubany Arnau
Antonio María Javierre Ortas

Współkonsekrowani biskupi
Octavi Vilà Mayo 21 kwietnia 2024

Joan Enric Vives i Sicilia (ur. 24 lipca 1949 w Barcelonie) – hiszpański duchowny katolicki, biskup Seo de Urgel i zarazem współksiążę episkopalny Andory.

Życiorys

Wstąpił do seminarium duchownego w Barcelonie. Uzyskał tytuły licencjata na Wydziale Teologicznym Katalonii (teologia) oraz na Uniwersytecie Barcelońskim (filozofia i pedagogika)[1].

Święcenia kapłańskie przyjął 24 września 1974 i został inkardynowany do archidiecezji Barcelony. Był m.in. delegatem biskupim ds. młodzieży, wychowawcą w miejscowym seminarium (1987-1990), sekretarzem Rady Biskupiej (1988-1990), a także wicedziekanem Kościelnego Wydziału Filozoficznego i rektorem seminarium w Barcelonie (1990-1993)[1].

W czerwcu 1993 został mianowany biskupem pomocniczym Barcelony, ze stolicą tytularną Nona[1]; sakrę biskupią przyjął 5 września 1993 z rąk arcybiskupa Barcelony Carlesa Gordo (przyszłego kardynała), współkonsekratorami byli kardynałowie Narciso Jubany Arnau i Antonio María Javierre Ortas[2].

Od czerwca 2001 był biskupem koadiutorem Urgell[1], objął diecezję 12 maja 2003, zastępując emerytowanego Joana Martí Alanisa[3]. Przysługuje mu (w związku ze zwierzchnictwem diecezji Urgell) symboliczna władza zwierzchnia nad Andorą (wspólnie z prezydentem Francji). 19 marca 2010 papież Benedykt XVI nadał mu tytuł arcybiskupa ad personam (nadany osobie, a nie sprawowanej funkcji)[4][2].

Przypisy

  1. a b c d Nomina del coadiutore di Urgell (Spagna e Principato di Andorra). vatican.va, 2001-06-25. [dostęp 2018-07-03]. (wł.).
  2. a b catholic-hierarchy.org. 19 marca 2010. [dostęp 2010-05-10]. (ang.).
  3. Rinuncia del Vescovo di Urgell (Spagna e Principato di Andorra). vatican.va, 2003-05-12. [dostęp 2018-07-03]. (wł.).
  4. Działalność Stolicy Apostolskiej. „L’Osservatore Romano”. 5(322), s. 66, 2010. Giovanni Maria Vian – redaktor naczelny. ISSN 1122-7249. (pol.). 
  • p
  • d
  • e
przed 527-1122
  • św. Just (531–546)
  • Simplici (589-599)
  • Pompeu (wątpliwy; 614)
  • Ranari (ok. 633)
  • Maurell (653-665)
  • Jacint (wątpliwy; 672-680?)
  • Leuberic (683-693)
  • Namdad (wątpliwy; 731)
  • Fèlix de Urgell (783-792)
  • Possedoni (814-823)
  • Sisebut (833-840)
  • Beat (849)
  • Guisad I (857-872)
  • Golderic (872/884)
  • Esclua (885-892)
  • Ingobert (885-893)
  • Nantigis (899-914)
  • Radulf de Barcelona (914-942)
  • Guisad II (944-978)
  • Sal·la d'Urgell (981-1010)
  • Święty Hermangaud (1010-1035)
  • Eribau (1036-1040)
  • Guillem Guifré (1041-1075)
  • Bernat Guillermo (1076-1092)
  • Guillem Arnau (de Montferrer) (1092-1095)
  • Folc II vizconde de Cardona (1092-1096)
  • Sant Ot d'Urgell (1095-1122)
1123-1467
  • Pere Berenguer (1123-1141)
  • Bernat Sanç (1142-1163)
  • Bernat Roger (1163-1167)
  • Arnau de Preixens (1167-1195)
  • Bernat de Castelló (1195-1198)
  • Bernard de Vilamur (1198-1203)
  • Pere de Puigvert (1203-1230)
  • Ponç de Vilamur (1230-1257)
  • Abril Pérez Peláez (1257-1278)
  • Pere d'Urg (1278-1293)
  • Guillem de Montcada (1295-1308)
  • wakat (1308-1309)
  • Ramon Trebailla (1309-1326)
  • Arnau de Llordà (Llordat) (1326-1341)
  • Pere de Narbona (1341-1347)
  • wakat (1347-1348)
  • Niccoló Capocci (1348-1351)
  • Hug Desbac (Hugó Desbach) (1351-1361)
  • wakat (1361-1362)
  • Guillem Arnau i Patau (1362-1364)
  • wakat (1364-1365)
  • Pere de Luna (1365-1370)
  • wakat (1370-1371)
  • Berenguer d'Erill i de Pallars (1371-1387)
  • Galcerà de Vilanova (1388-1396)
  • Galcerà de Vilanova (1396-1415)
  • wakat (1415-1416)
  • Francesc de Tovia (1416-1436)
  • wakat (1436-1437)
  • Arnau Roger de Pallars (1437-1461)
  • wakat (1461-1462)
  • Jaume de Cardona i Gandia (1462-1466)
  • wakat (1466-1467)
1467-1780
  • Roderic de Borja i Escriva (1467-1472)
  • Pere de Cardona (1472-1512)
  • Pere de Cardona (1513-1515)
  • Joan d'Espés (1515-1530)
  • wakat (1530-1532)
  • Pedro Jordán de Urries (1532-1533)
  • wakat (1533-1534)
  • Francisco de Urríes (1534-1551)
  • Joan Punyet[A] (1551-1553)
  • Miquel Despuig (1553-1556)
  • Juan Pérez García de Oliván (1556-1560)
  • wakat (1560-1561)
  • Pere de Castellet (1561-1571)
  • wakat (1571-1572)
  • Joan Dimes Lloris (1572-1576)
  • wakat (1576-1577)
  • Miquel Jeroni Morell (1577-1579)
  • wakat (1579-1580)
  • Hug Ambrós de Montcada (1580-1586)
  • wakat (1586-1587)
  • Andreu Capella (1587-1609)
  • wakat (1609-1610)
  • Bernat de Salba i Salba (1610-1620)
  • wakat (1620-1621)
  • Luís Díes de Aux de Armendáriz (1621-1627)
  • Antonio Pérez (1627-1633)
  • wakat (1633-1634)
  • Pau Duran (1634-1651)
  • Joan Manuel de Espinosa (1655-1663)
  • wakat (1663-1664)
  • Melcior Palau i Bosca (1664-1670)
  • wakat (1670-1671)
  • Pere de Copons i de Teixidor (1671-1681)
  • wakat (1681-1682)
  • Joan Baptista Desbac i Mortorell (1682-1688)
  • wakat (1688-1689)
  • Oleguer de Montserrat i Rufet (1689-1694)
  • wakat (1694-1695)
  • Julià Cano i Thebar (1695-1714)
  • Simeó de Guinda y Apéztegui (1714-1737)
  • wakat (1737-1738)
  • Jordi Curado y Torreblanca (1738-1747)
  • Sebastià José de Victoria de Emparán de Loyola (1747-1756)
  • Francesc Josep Catalán de Ocón (1757-1762)
  • wakat (1530-1532)
  • Francesc Fernández de Xátiva y Contreras (1763-1771)
  • wakat (1771-1772)
  • Joaquín de Santiyán y Valdivielso (1772-1779)
  • wakat (1779-1780)
od 1780
  1. a b tymczasowo (administrator apostolski)
  • p
  • d
  • e
Współksiążęta episkopalni
(1278–1556)
  • Pere d’Urg (1278–1293)
  • Guillem de Montcada (1295–1308)
  • Ramon Trebailla (1309–1326)
  • Arnau de Llordà (Llordat) (1341–1347)
  • Niccoló Capocci (1348–1351)
  • Hug Desbac (Hugó Desbach) (1351–1361)
  • Guillem Arnau i Patau (1362–1364)
  • Pere de Luna (1365–1370)
  • Berenguer d’Erill i de Pallars (1371–1387)
  • Galcerà de Vilanova (1388–1396)
  • Galcerà de Vilanova (1396–1415)
  • Francesc de Tovia (1416–1436)
  • Arnau Roger de Pallars (1437–1461)
  • Jaume de Cardona i Gandia (1462–1466)
  • Roderic de Borja i Escriva (1467–1472)
  • Pere de Cardona (1472–1512)
  • Pere de Cardona (1513–1515)
  • Joan d’Espes (1515–1530)
  • Pedro Jordán de Urries (1532–1533)
  • Francisco de Urríes (1534–1551)
  • Miquel Despuig (1553–1556)
Współksiążęta episkopalni
(1556–1771)
  • Juan Pérez García de Oliván (1556–1560)
  • Pere de Castellet (1561–1571)
  • Joan Dimes Lloris (1572–1576)
  • Miquel Jeroni Morell (1577–1579)
  • Hug Ambrós de Montcada (1580–1586)
  • Andreu Capella (1587–1609)
  • Bernat de Salba i Salba (1610–1620)
  • Luís Díes de Aux de Armendáriz (1621–1627)
  • Antonio Pérez (1627–1633)
  • Pau Duran (1634–1651)
  • Joan Manuel de Espinosa (1655–1663)
  • Melcior Palau i Bosca (1664–1670)
  • Pere de Copons i de Teixidor (1671–1681)
  • Joan Baptista Desbac i Mortorell (1682–1688)
  • Oleguer de Montserrat i Rufet (1689–1694)
  • Julià Cano i Thebar (1695–1714)
  • Simeó de Guinda y Apéztegui (1714–1737)
  • Jordi Curado y Torreblanca (1738–1747)
  • Sebastià José de Victoria de Emparán de Loyola (1747–1756)
  • Francesc Josep Catalán de Ocón (1757–1762)
  • Francesc Fernández de Xátiva y Contreras (1763–1771)
Współksiążęta episkopalni
(od 1772)
Hrabiowie Foix
  • Roger Bernard III (1278–1302)
  • Gaston I (1302–1315)
  • Gaston II (1315–1343)
  • Gaston III (1343–1391)
  • Mateusz (1391–1396)
  • Mateusz (1396–1398)
  • Izabela (1398–1413)
  • Archibald (1398–1413)
  • Jan I (1413–1436)
  • Gaston IV (1436–1472)
Królowie Nawarry
Królowie, cesarze i
republikańscy przywódcy Francji
  • p
  • d
  • e
Przywódcy państw
Przywódcy państw
nieuznawanych
Premierzy rządów
Premierzy rządów
państw nieuznawanych

Mapa Europy (polityczna)

  1. a b Prezydent pełni równocześnie funkcję szefa rządu.
  2. Republika Kosowa jest uznawana przez 97 ze 193 państw członkowskich ONZ, 22 z 27 państw członkowskich UE oraz 26 z 30 państw członkowskich NATO (stan na 4 września 2020).
  3. Kolegialny organ pełniący funkcję głowy państwa i szefa rządu.
  • p
  • d
  • e
Biskupi diecezjalni w Hiszpanii
Arcybiskupi metropolici
Biskupi diecezjalni
Ordynariat wojskowy
Kontrola autorytatywna (osoba):
Encyklopedia internetowa:
  • Catalana: 0259781