Konrad von Jungingen

Ten artykuł dotyczy wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego. Zobacz też: Konrad Wallenrod (powieść poetycka).

Konrad von Jungingen

Wielki mistrz zakonu krzyżackiego
Okres	od 1393 do 1407
Poprzednik	Konrad von Wallenrode
Następca	Ulrich von Jungingen
Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia	ok. 1355 Jungingen
Data i miejsce śmierci	30 marca 1407 Malbork
Miejsce spoczynku	Zamek w Malborku - kaplica św. Anny
Teksty w Wikiźródłach

Konrad von Jungingen (ur. ok. 1355 w Jungingen, zm. 30 marca 1407 w Malborku) – 25. wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1393–1407.

Życiorys

Konrad von Jungingen pochodził z rycerstwa Szwabii. Do zakonu krzyżackiego wstąpił wraz z młodszym bratem Ulrichem około 1380. Z początku był komturem domowym na zamku w Ostródzie. W 1391 awansował na podskarbiego malborskiego. Po śmierci Konrada von Wallenroda kapituła generalna 30 listopada 1393 roku ogłosiła go jednogłośnie wielkim mistrzem^[1].

Konrad von Jungingen od samego początku pełnienia swoich funkcji zdecydowanie opowiedział się za kontynuowaniem polityki zakonu swoich poprzedników. W odróżnieniu jednak od nich wybrał drogę nie wojny a dyplomacji. W swoich działaniach próbował skłócić ze sobą wielkich książąt litewskich – raz popierając Witolda, innym razem opowiadając się za Świdrygiełłą. Starał się także doprowadzić do osłabienia unii polsko-litewskiej oraz zwierzchnictwa Jagiełły nad Wielkim Księstwem^[1].

W czasie jego panowania państwo zakonne osiągnęło największy zasięg terytorialny, a gospodarka była w rozkwicie. Dzięki zręcznej polityce pozyskał w 1398 Żmudź na mocy pokoju na wyspie Salin. W 1402 roku, wykorzystując problemy finansowe elektora brandenburskiego, Zygmunta Luksemburskiego wykupił Nową Marchię. Nabytki terytorialne przynosiły jednak nie tylko korzyści. W Nowej Marchii lokalne rycerstwo zbrojnie sprzeciwiało się dyktatorskiej władzy Zakonu, na Żmudzi wybuchały z kolei powstania ludowe wspierane przez Litwinów^[1].

W polityce bałtyckiej zmuszony był stanąć do konkurencji z nowo powstałą unią kalmarską. Konflikt interesów, którego przyczyną było opanowanie przez Krzyżaków w 1398 roku wyspy Gotlandii, siedliska piratów bałtyckich, spowodował długoletnie napięte stosunki z Danią, Szwecją i Norwegią^[1].

Zagrożenie wojną ze wszystkich stron zmusiło Konrada von Jungingena do szukania porozumienia z jednym z rywali. Konrad zdecydował się na gesty życzliwości wobec Jagiełły. Od 1401 roku słał poselstwa z darami do Krakowa. W 1404 roku udało mu się zawrzeć z polskim królem pokój w Raciążku, w którym za cenę ustępstwa w sprawie ziemi dobrzyńskiej, uzyskał potwierdzenie ustaleń z wyspy Salin odnośnie Żmudzi oraz uzyskał pokój ze stroną polsko-litewską^[1].

Zmarł po długiej chorobie 30 marca 1407 w Malborku. Pochowany został w mauzoleum wielkich mistrzów pod kaplicą św. Anny. Według Kroniki Gdańskiej umierający wielki mistrz Konrad V von Jungingen ostrzegać miał dostojników krzyżackich przed wyborem swego wojowniczego brata na następcę, nazywając go głupcem.

Konrad von Jungingen w filmie

Postać Konrada von Jungingena pojawia się w filmie Krzyżacy w reżyserii Aleksandra Forda. Wcielił się w nią Janusz Strachocki^[2]. W serialu Korona królów rolę grali Arkadiusz Głogowski (Sezon III)^[3] i Krzysztof Olchawa (Korona królów. Jagiellonowie).

Przypisy

Bibliografia

• PawełP. Pizuński PawełP., Poczet wielkich mistrzów krzyżackich 1198-2000, wyd. 3 popr. i uzup., Gdańsk: [s.n.], 2003, ISBN 83-909057-7-9, OCLC 749170928 .brak strony (książka)