Kopalnia Węgla Kamiennego Barbara-Chorzów
 Szyb Kolejowy I kopalni Barbara-Chorzów | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Województwo | |||
| Siedziba | |||
| Data założenia | 1970 | ||
| Data likwidacji | 1995 | ||
Położenie na mapie Chorzowa  | |||
Położenie na mapie Polski  | |||
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |||
 50°18′49,3″N 18°57′30,5″E/50,313694 18,958472 | |||
| |||
Kopalnia Węgla Kamiennego Barbara-Chorzów – kopalnia węgla kamiennego działająca w Chorzowie od 1970 do 1993 roku[1], zlikwidowana w 1995 roku[2].
Historia
Kopalnia powstała 1 stycznia 1970 z połączenia kopalń: Chorzów i Barbara-Wyzwolenie, które zostały połączone podziemnym przekopem[3]. Składała się z dwóch rejonów: Barbara i Chorzów[4], w ich obrębie działały szyby: Kolejowy I i II[3], Wyzwolenie I i II, Wentylacyjny II, Barbara I i II, Kinga II, Karolina[5] i Zygmunt August II[6]. Produkcja w 1970 roku wynosiła: 1 976 050 t.
Ostatnim etapem robót górniczych w rejonie dawnej kopalni Barbara-Wyzwolenie było wybieranie pokładu 501 z w pobliżu szybów Wyzwolenie I i II. Zakończenie eksploatacji złóż węgla w rejonie Barbara nastąpiło w 1981 roku. Szyby Wyzwolenie do 1987 roku przekształcono w ujęcia wody dla Zakładów Gumowych Górnictwa w Bytomiu poprzez zasypanie ich jedynie do głębokości 90 metrów z pozostawieniem na tejże głębokości drożnego wyrobiska łączącego oba szyby[5]. Szyb Wyzwolenie II pozostał jako zbiornik retencyjny[7], szyb Wyzwolenie I uzbrojono w rurociągi i pompę głębinową[5].
Do końca kwietnia 1993 roku podejmowano działania mające na celu udostępnienie z podszybia szybów Kolejowych pokładu 816 zasobnego w węgiel koksujący, którego eksploatacja zapewniłaby rentowność zakładu. Do ich zakończenia zabrakło 600 metrów bieżących robót przekopowych[8].
14 lipca 1993 roku kopalnia na mocy decyzji Ministra Handlu i Przemysłu została postawiona w stan likwidacji[9]. Zakończenie eksploatacji złóż węgla w rejonie Chorzów nastąpiło w 31 października 1993 roku, oficjalnie z uwagi na częściowe wyeksploatowanie zasobów i podjęte działania restrukturyzacyjne[10]. 17 marca 1994 roku Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa zezwoliło na zatrzymanie kopalni w taki sposób, który umożliwiałby ewentualne wznowienie eksploatacji pokładu 816[11].
Pozostałe szyby Kolejowy I i Zygmunt August II[12] weszły w skład pompowni Siemianowice, należącej do Centralnego Zakładu Odwadniania Kopalń[13].
Grupa Fasing planowała w 2014 roku wznowić wydobycie w rejonie zlikwidowanej kopalni[14].
Przypisy
- ↑ Chcą wydać 500 mln zł i uruchomić nieczynną od 21 lat kopalnię. „Gazeta Wyborcza”, 2014-11-03. (pol.).
- ↑ Tkocz, Sobala 2006 ↓.
- ↑ a b Janeczek 1995 ↓, s. 28.
- ↑ Janeczek 1995 ↓, s. 27.
- ↑ a b c Janeczek 1995 ↓, s. 29.
- ↑ Janeczek 1995 ↓, s. 24.
- ↑ Janeczek 1995 ↓, s. 30.
- ↑ Janeczek 1995 ↓, s. 39–40.
- ↑ Janeczek 1995 ↓, s. 39.
- ↑ Janeczek 1995 ↓, s. 31.
- ↑ Janeczek 1995 ↓, s. 40.
- ↑ Opracowanie projektu technicznego wyciszenia stacji wentylatorów przy szybie Zygmunt August II w Chorzowie. Spółka Restrukturyzacji Kopalń S.A., 2014-04-10. [dostęp 2017-07-25].
- ↑ Specyfikacja Istotnych Warunków Zamówienia w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego prowadzonym w trybie przetargu nieograniczonego na: Roboty szybowe w Centralnym Zakładzie Odwadniania Kopalń w Czeladzi. Spółka Restrukturyzacji Kopalń Spółka Akcyjna, 2004, s. 41. [martwy link]
- ↑ kam/ asa/, Fasing w ciągu dwóch lat chce uruchomić wydobycie w kopalni Barbara-Chorzów [online], Bankier.pl, 28 października 2014 [dostęp 2024-02-27] (pol.).
Bibliografia
- Jerzy Jaros: Słownik historyczny kopalń węgla na ziemiach polskich. Katowice: Śląski Instytut Naukowy, 1984. ISBN 83-00-00648-6.
- Zdzisław Janeczek: Z dziejów chorzowskiego górnictwa węglowego. Katowice: 1995. ISBN 83-902816-2-7.
- Maria Tkocz, Przemysław Sobala. Kapitał zagraniczny w przemianach gospodarczych tradycyjnego ośrodka przemysłowego na przykładzie Chorzowa. „Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego”, s. 76, 2006. Zakład Przedsiębiorczości i Gospodarki Przestrzennej Instytutu Geografii Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie / Komisja Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego. ISSN 2449-903X.
- p
- d
- e
