Krwiściąg średni

Krwiściąg średni
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

różowce

Rodzina

różowate

Rodzaj

krwiściąg

Gatunek

krwiściąg mniejszy

Podgatunek

krwiściąg średni

Nazwa systematyczna
Sanguisorba minor subsp. balearica (Bourg. ex Nyman) Muñoz Garm. & C.Navarro
Anales Jard. Bot. Madrid 56: 176 (1998)[3]
Multimedia w Wikimedia Commons

Krwiściąg średni (Sanguisorba minor subsp. balearica (Bourg. ex Nyman) Muñoz Garm. & C.Navarro) – podgatunek krwiściągu mniejszego Sanguisorba minor z rodziny różowatych. Występuje w środkowej i południowej Europie, północno-zachodniej i południowej Afryce, w zachodniej i środkowej Azji, a jako gatunek introdukowany także w północnej Europie, w Ameryce Północnej, w Australii i Nowej Zelandii[3]. W Polsce rośnie w rozproszeniu na terenie całego kraju[4].

Morfologia

Owoc z szerokimi skrzydełkami i ząbkowaną powierzchnią między nimi
Łodyga
W odróżnieniu od podgatunku typowego (S. minor subsp. minor) zwykle cała naga i wyższa – o wysokości 40-80 cm[5][6].
Liście
Złożone; listki ogonkowe, jajowato-koliste lub eliptyczne[5]. Ogonek liściowy w odróżnieniu od formy typowej zwykle nagi[6].
Kwiaty
Początkowo zielone, później czerwonawe, zebrane w elipsoidalne główki. Kwiaty dolne – męskie, kwiaty górne – żeńskie, kwiaty środkowe – obupłciowe. Hypancjum po dojrzeniu głęboko pomarszczone, o długości 4-6 mm, ze skrzydełkami na kantach[5].
Owoc
Niełupka[5].

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od maja do lipca. Rośnie w murawach kserotermicznych i żwirowiskach. Liczba chromosomów 2n =28, 56[7].

Zagrożenia i ochrona

Roślina umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii DD (stopień zagrożenia nie może być określony)[8].

Przypisy

  1. ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20]  (ang.).
  2. ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-12-29]  (ang.).
  3. ↑ a b Sanguisorba minor subsp. balearica (Bourg. ex Nyman), [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-02-07] .
  4. ↑ Zając A., Zając M.: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej, Instytut Botaniki, Uniwersytet Jagielloński, 2001, s. 495. ISBN 978-83-61191-72-8.
  5. ↑ a b c d Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969
  6. ↑ a b WładysławW. Szafer WładysławW., BogumiłB. Pawłowski BogumiłB. (red.), Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych, t. VII, Kraków: PAN, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1955, s. 214 .
  7. ↑ Rutkowski Lucjan: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  8. ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.