Kuchnia papuaska

Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2022-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Kuchnia papuaska – kuchnia charakterystyczna dla ludów Nowej Gwinei.

Charakterystyka

W tej miejscowej kuchni wykorzystuje się produkty z:

  • palmy kokosowej (woda do picia, mleczko do gotowania, olej oraz miąższ do bezpośredniej konsumpcji),
  • roślin bogatych w skrobię (bataty, maniok, taro, pochrzyn i banany)[1].

Popularnym półproduktem, używanych przez Papuasów do przygotowywania posiłków, jest sago, najczęściej przetwarzane na kleik zwany papeda, który jest tworzony poprzez rozpuszczenie mąki skrobiowej z sago w gorącej wodzie lub gotowanie mąki sago z mieszanką innych składników. Mieszkańcy Nowej Gwinei używają też mięsa (wieprzowiny lub z jelenia) oraz ryb[2]. Popularna jest wieprzowina, a liczba hodowanych przez gospodarstwo świń stanowi oznakę statusu. Świnie stanowią jeden z najbardziej pożądanych prezentów wręczanych np. na ślub. Zwierzęta tuczy się batatami, liśćmi słodkich ziemniaków kaukau, trawą i owocami, często z dodatkiem ryb i mączki z kopry, granulek pszenicznych, jak i importowanej paszy[3]. W górach Arfak uprawiana jest przez rdzenną ludność lokalna odmiana czosnku, z którego metodą liofilizacji uzyskuje się proszek czosnkowy[4].

Jedną z tradycyjnych i cenionych technik przyrządzania posiłków w Papui-Nowej Gwinei, zwłaszcza na terenach wyżynnych, jest gotowanie w mumu, czyli ziemnym piecu, w którym przez podgrzewa się kamienie, wkładane następnie do jedzenia lub układane wokół i na jedzeniu. Ciepło z kamieni jest przenoszone na żywność. Piec taki znany jest też wśród mieszkańców innych wysp południowego Pacyfiku pod różnymi nazwami[5].

W przeszłości Papuasi praktykowali rytualną antropofagię[6].

Galeria

  • Przygotowywanie placków z sago
    Przygotowywanie placków z sago
  • Gotowy placek z sago
    Gotowy placek z sago
  • Piec mumu
    Piec mumu
  • Pieczenie batatów
    Pieczenie batatów
  • Posiłek z ryb i krewetek w Jayapurze
    Posiłek z ryb i krewetek w Jayapurze

Przypisy

  1. k, Coconut kau kau 🇵🇬 u R. [online], Mozesz nie miec nic...ale jesli masz pasje...to tak jakbys mial wszystko, 12 maja 2019 [dostęp 2022-02-22]  (pol.).
  2. AHMAD KADIR, SUHARNO, YOHANA REAWARUW, KOMARI, AGUSTINUS MAHUZE, Ethnobotanical knowledge of Marind-Anim Tribe in utilizing sago (Metroxylon sagu) in Merauke, Papua, Indonesia, w: Biodiversitas, nr 1/2022, vol. 23, s. 268, ISSN 1412-033X
  3. It’s a pig’s life in Papua New Guinea by MDF on Exposure [online], Exposure [dostęp 2022-02-22]  (ang.).
  4. Balqis i inni, Active compounds with antioxidant potential in boiled local Papua-Indonesian garlic, Malang City, Indonesia 2018, s. 3, DOI: 10.1063/1.5061848 [dostęp 2022-02-22] .
  5. Mumu: A traditional method of slow cooking in Papua New Guinea [online], www.nzdl.org [dostęp 2022-02-22] .
  6. BogusławB. Skowronek BogusławB., Jedzenie jako tekst kultury. Zarys problemu, „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria XII”, 2012, s. 288 .