Kumaryna

Kumaryna
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
2H-chromen-2-on
Inne nazwy i oznaczenia
2H-1-benzopiran-2-on, 1,2-benzopiron
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C9H6O2

Masa molowa

146,14 g/mol

Wygląd

bezbarwny, krystaliczny proszek lub romboidalne lub prostokątne kryształy[1]

Identyfikacja
Numer CAS

91-64-5

PubChem

323

DrugBank

DB04665

SMILES
C1=CC=C2C(=C1)C=CC(=O)O2
InChI
InChI=1S/C9H6O2/c10-9-6-5-7-3-1-2-4-8(7)11-9/h1-6H
InChIKey
ZYGHJZDHTFUPRJ-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Gęstość
0,935 g/cm³ (20 °C); ciało stałe
Rozpuszczalność w wodzie
bardzo łatwo (100 °C)[1]
w innych rozpuszczalnikach
etanol: rozpuszczalna[1]
Temperatura topnienia

68–70 °C[1]

Temperatura wrzenia

301 °C

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2011-06-24]
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie podanego źródła[2]
Czaszka i skrzyżowane piszczele
Niebezpieczeństwo
Zwroty H

H301

Zwroty P

P301+P310

Europejskie oznakowanie substancji
oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
Na podstawie podanego źródła[2]
Szkodliwy
Szkodliwy
(Xn)
Zwroty R

R22

Zwroty S

S36

NFPA 704
Na podstawie
podanego źródła[3]
0
2
0
 
Numer RTECS

GN4200000

Podobne związki
Podobne związki

flawon

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Kumarynaorganiczny związek chemiczny z grupy benzopironów, lakton kwasu o-hydroksycynamonowego. Związki kumarynowe występują w roślinach jako glikozydy, niekiedy są składnikiem olejków eterycznych. W hydrolizie enzymatycznej rozkładają się na cukry i wolne kwasy kumarynowe, w wyniku czego wyzwala się przyjemny i charakterystyczny zapach siana[4]. Wykryta w roślinach ponad 80 gatunków z rodzin: traw, storczykowatych, motylkowatych, jasnotowatych. Naturalny inhibitor kiełkowania nasion.

Zastosowanie w przemysłach: perfumeryjnym, mydlarskim, tytoniowym, spirytusowym. Kumaryna powoduje marskość wątroby u zwierząt laboratoryjnych i dlatego została ona niemal całkowicie wycofana z produktów spożywczych w Europie i USA. Dawniej kumaryna była masowo stosowana w wielu kompozycjach zapachowych.

Występuje w turówce wonnej (Hierochloe odorata) – gatunku trawy nazywanej potocznie żubrówką – stosowanej jako przyprawa do wódki.

Kumarynę zawiera również w pewnych ilościach cynamon. Zgodnie z prawem Unii Europejskiej w produktach spożywczych maksymalna dopuszczalna zawartość kumaryny wynosi 2 mg na kg produktu.

W mitozie hamuje podział komórek.

Przypisy

  1. a b c d Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
  2. a b Coumarin (nr W504300) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2011-06-24]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  3. Kumaryna (nr W504300) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-06-24]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  4. Henryk St.H.S. Różański Henryk St.H.S., Wstęp do zielarstwa i fitoterapii [online] [dostęp 2016-12-05] .
Kontrola autorytatywna (rodzaj indywiduum chemicznego):
  • NDL: 00576509
  • LNB: 000300329
Encyklopedia internetowa:
  • Britannica: science/coumarin
  • SNL: kumarin
  • Catalana: 0173556, 0095463
  • DSDE: kumarin