Lygistorrhinidae
| Lygistorrhinidae | |||
| Hendel, 1936 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | stawonogi | ||
| Gromada | owady | ||
| Podgromada | uskrzydlone | ||
| Rząd | |||
| Podrząd | muchówki długoczułkie | ||
| Infrarząd | Bibionomorpha | ||
| (bez rangi) | Mycetophiliformia | ||
| Nadrodzina | Mycetophiloidea | ||
| Rodzina | Lygistorrhinidae | ||
| |||
| |||
Lygistorrhinidae – rodzina muchówek z podrzędu długoczułkich i infrarzędu Bibionomorpha.
Opis
Muchówki o ciele długości od 3 do 5,5 mm i ubarwieniu od żółtego po ciemnobrązowe, czasem z przepasanym odwłokiem. Na głowie występują trzy przyoczka, z których środkowe jest wyraźnie mniejsze od bocznych. Długość smukłych czułków wynosi ⅔ długości tułowia z głową u samców oraz połowę długości tułowia z głową u samic. Zbudowane są one z trzonka, nóżki i 14-członowego biczyka. Aparat gębowy wykształcony jest w formie smukłego ryjka, który może mieć od ćwierci do połowy długości ciała. Warga dolna jest krótka, trójkątna[1], zaopatrzona w parę nieczłonowanych, smukłych, delikatnie oszczecinionych, osadzonych u nasady aparatu gębowego, ku szczytowi zwężonych głaszczków wargowych o długości ⅔ ryjka oraz parę dłuższych od nich[1][2] i krócej oszczecinionych labelli. Podgębie jest nagie, przejrzyste i smukłe[1].
Tułów ma krótkie szczecinki na antepronotum, postpronotum i skutum. Delikatne szczecinki na tarczce ustawione są w nieregularny, poprzeczny rządek. Pleury tułowia są nagie z wyjątkiem gęstych rzędów dwukrotnie dłuższych niż na tarczce szczecin na silnie wystających laterotergitach. Skrzydła mają błonę gęsto porośniętą wyraźnymi, mikroskopowymi włoskami. Użyłkowanie skrzydła cechuje żyłka subkostalna co najwyżej w ⅓ tak długa jak pierwsza żyłka radialna, brak żyłki radialnej R2+3, zanikła żyłka medialna z wyjątkiem zewnętrznych ⅔ jej pierwszej i drugiej gałęzi, zanikłe nasadowe ¾ żyłki kubitalnej CuA1, słabo zaznaczona tylna żyłka kubitalna oraz krótka żyłka analna[1]. Mniej lub bardziej wydłużona żyłka poprzeczna radialno-medialna ma przebieg skośny lub wzdłużny[3].
Odwłok jest u nasady silniej przewężony niż u Keroplatoidea i ma bardzo krótki ósmy segment[3]. U samicy charakteryzują go ponadto jednoczłonowe przysadki odwłokowe[1].
Biologia i występowanie
Przedstawiciele rodziny występują od Japonii po Australię, Sri Lankę i Kamerun oraz w Amerykach: od stanu Wirginia po Brazylię[1].
Stadia rozwojowe jak i siedlisko ich rozwoju nie zostały dotychczas poznane[1].
Systematyka
Lygistorrhinidae dawniej umieszczano jako podrodzinę Lygistorrhininae w obrębie grzybiarkowatcyh[1]. Współcześnie klasyfikuje się je wraz z grzybiarkowatymi w nadrodzinie Mycetophiloidea[3].
Należą tu 33 współczesne, opisane gatunki, sklasyfikowane w 7 rodzajach oraz kilka rodzajów wymarłych[4]:
- †Archaeognoriste Blagoderov et Grimaldi, 2004[5]
- Blagorrhina Hippa, Mattsson & Vilkamaa, 2005
- Gracilorrhina Hippa, Mattsson & Vilkamaa, 2005
- †Indorrhina Stebner et Grimaldi 2017[6]
- Labellorrhina Hippa, Mattsson & Vilkamaa, 2005
- †Lebanognoriste Blagoderov et Grimaldi, 2004[5]
- †Leptognoriste Blagoderov et Grimaldi, 2004[5]
- Loyugesa Grimaldi & Blagoderov, 2001
- Lygistorrhina Skuse, 1890
- Matileola Papp 2002
- †Palaeognoriste Meunier, 1904[6]
- †Parisognoriste Blagoderov et al. 2010[7]
- †Plesiognoriste Blagoderov et Grimaldi, 2004[5]
- †Protognoriste Blagoderov et Grimaldi, 2004[5]
- Seguyola Matile, 1990
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h J. Richard Vockeroth: Lygistorrhinidae (Long-beaked Fungus Gnats). W: Manual of Central American Diptera. Vol. 1. Brian Victor Brown (red.). Ottawa: NRC Research Press, 2009. ISBN 978-0-660-19833-0.
- ↑ J. Richard Vockeroth: Mycetophilidae (Fungus Gnats). W: Manual of Central American Diptera. Vol. 1. Brian Victor Brown (red.). Ottawa: NRC Research Press, 2009. ISBN 978-0-660-19833-0.
- ↑ a b c Dalton de Souza Amorim, Eirik Rindal. Phylogeny of the Mycetophiliformia, with proposal of the subfamilies Heterotrichinae, Ohakuneinae, and Chiletrichinae for the Rangomaramidae (Diptera, Bibionomorpha). „Zootaxa”. 1535, 2007.
- ↑ T. Pape, F.C. Thompson: Lygistorrhinidae. [w:] Systema Dipterorum in: Species 2000 & ITIS Catalogue of Life [on-line]. [dostęp 2018-07-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-01)].
- ↑ a b c d e Vladimir Blagoderov, David Grimaldi. Fossil Sciaroidea (Diptera) in Cretaceous ambers, exclusive of Cecidomyiidae, Sciaridae, and Keroplatidae. „American Museum Novitates”. 3433, s. 1–76, 2004. The American Museum of Natural History.
- ↑ a b F. Stebner, D.A. Grimaldi.. Systematics, in Lygistorrhinidae (Diptera: Bibionomorpha: Sciaroidea) in early Eocene Cambay amber. „PeerJ”. 5, s. 1-25, 2017.
- ↑ V. A. Blagoderov, H. Hippa, A. Nel.. Parisognoriste, a new genus of Lygistorrhinidae (Diptera: Sciaroidea) from the Oise amber with redescription of Palaeognoriste Meunier. „ZooKeys”. 50, s. 79-90, 2010.
