Marcin Masny

Marcin Masny

Data i miejsce urodzenia	28 lutego 1964 Warszawa, Polska
Zawód, zajęcie	publicysta, tłumacz, poeta
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	doktor
Małżeństwo	Agnieszka Masny
Dzieci	Michał (1988), Szczepan (1989), Aniela (1990), Ignacy (1991), Teresa (1997), Franciszek Ksawery (1999) i Antoni (2001)
Multimedia w Wikimedia Commons

Marcin Paweł Masny (ur. 28 lutego 1964 w Warszawie) – polski publicysta, tłumacz i poeta, doktor nauk humanistycznych.

Życiorys

Zaangażowany jesienią 1980 w uczniowski ruch prosolidarnościowy, w 1981 podjął studia w Instytucie Germanistyki, w 1982 Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Te ostatnie studia ukończył w 1988^[1].

W 1987 zadebiutował jako poeta w miesięczniku „Twórczość”, później publikując poezje także w pismach „W drodze” i „Studium”. Wezwany do wojska na początku 1988 roku odmówił służby wojskowej. W 1989 podjął współpracę z tygodnikami „Ład” i „Przegląd Katolicki” oraz miesięcznikiem „Powściągliwość i Praca”, gdzie publikował artykuły o tematyce historyczno-społecznej, reportaże i krótkie formy prozatorskie. Jako ojciec kilkorga dzieci współtworzył wraz z żoną Agnieszką kilka stowarzyszeń rodzinnych. W 1995 wybrany został na prezesa pierwszego Stowarzyszenia Rodzin Wielodzietnych. W 1994 był współorganizatorem i rzecznikiem Międzynarodowego Kongresu Rodzin w Warszawie^[2].

W Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej współtworzył ustawę o rehabilitacji i zatrudnieniu osób niepełnosprawnych (1990–1991), pracował jako dziennikarz w „Tygodniku Solidarność” (1991), tygodniku „Ład” (1992–1995), współpracował z Redakcją Katolicką i Redakcją Edukacyjną TVP, wydawał własny miesięcznik „Polska Rodzina” (1995–1996) adresowany m.in. do samorządów. W 1994 opublikował esej: Czy chrześcijanin może być buddystą?. Jesienią 1997 został doktorem nauk humanistycznych na podstawie rozprawy Chrześcijanie i służba wojskowa do końca IV wieku^[3]. Od wiosny 1997 współuczestniczył w założeniu pisma „Nasz Dziennik”^[4].

W latach 1998–2001 był dziennikarzem „Gazety Bankowej” i miesięcznika ubezpieczeniowego „Asekuracja & Re”, dyrektorem w Urzędzie Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi i ekspertem Centrum im. Adama Smitha. Od roku 2000 do zamknięcia pisma był stałym współpracownikiem miesięcznika „Przegląd Ubezpieczeń Społecznych i Gospodarczych”^[5]. W artykule Emerytura bez ZUS w tygodniku „Wprost” (14/2001) zaproponował sposób demontażu niewydolnego systemu emerytalnego, co wzbudziło gwałtowne polemiki^[6].

W 2001 kandydował do Sejmu z listy Platformy Obywatelskiej^[7]. W 2002 był sekretarzem naukowym Krajowego Instytutu Ubezpieczeń, od 2003 do 2007 pracował w urzędzie Miasta Stołecznego Warszawy, zajmował stanowiska w zarządach i radach nadzorczych spółek miejskich i spółek Skarbu Państwa oraz był asystentem sejmowej komisji śledczej ds. banków i nadzoru bankowego. Prowadził liczne konwersatoria w szkołach wyższych, w tym zajęcia z historii gospodarczej na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w roku 2001/2002^[8][9]. We wrześniu 2005 wydał książkę Na progu IV Rzeczypospolitej. Myśli o historii i przyszłości, gdzie zwracał uwagę na pospieszne brakowanie dokumentacji referendum akcesyjnego^[10].

Należał do Unii Polityki Realnej, z której odszedł w 2004. Od 2002 zasiadał w radzie głównej tej partii.

Od września 2007 do sierpnia 2008 był doradcą przewodniczącego Komisji Nadzoru Finansowego (KNF) i naczelnikiem w Urzędzie KNF i pisał stały felieton w „Gazecie Bankowej”, gdzie rzucił hasło referendum w sprawie przyjęcia euro. W lipcu 2007 na łamach „Rzeczpospolitej” jako pierwszy w Polsce powiadomił o powrocie odrzuconej konstytucji UE w formie umowy międzynarodowej zwanej potem traktatem lizbońskim^[11].

Jesienią 2008, po odejściu z UKNF, sporządził na zlecenie Centralnego Biura Antykorupcyjnego dokument Ocena sytuacji i perspektyw społeczno-gospodarczych Polski. Próba prognozy wraz z rekomendacjami działań systemowych w obliczu zagrożeń kryzysowych^{[potrzebny przypis]}. Jedną z rekomendacji wykorzystał po roku prezydent Lech Kaczyński^{[potrzebny przypis]}, wskazując na potrzebę włączenia Polski do G20^[12].

W latach 2008–2014 współpracował regularnie z miesięcznikiem „Bank”, tygodnikiem „Najwyższy Czas!” i tygodnikiem „Niedziela”, a także przetłumaczył z kilku języków na język polski prawie 30 książek i dłuższych tekstów różnych gatunków.

W 2009 kandydował do Parlamentu Europejskiego z listy partii Libertas.

Prace

Publikacje ubezpieczeniowe

• Zarządzanie ryzykiem jako wymóg Corporate Governance, w: Przegląd Prawa Handlowego 9/2002^[13]
• Pensionsfondsgeschäft setzt Akzente, w: Versicherungswirtschaft (Karlsruhe) 1/2001^[14]
• Cotygodniowy felieton analityczny w internetowym Dzienniku Ubezpieczeniowym od 2001 roku.
• Świat, Unia Europejska i strategia polskich ubezpieczeń w: Ubezpieczenia w polskim obszarze rynku europejskiego, Branta, WSPiZ im. Leona Koźmińskiego 2003
• Dwie reformy: tło i strategia reformy powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego i reformy zabezpieczenia społecznego, w: Ubezpieczenia zdrowotne w Europie Środkowo-Wschodniej: początek drogi (ed. Romuald Holly), Warszawa 2001
• Doświadczenia startu reformy emerytalnej, w: Reforma systemu emerytalnego; założenia realizacja ustawowa, wdrażanie, PSUS, Wyższa Szkoła Biznesu w Radomiu, Radom 1999

Inne

• Czy chrześcijanin może być buddystą ? Olsztyn-Warszawa 1994, Wyd. Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, Wydawnictwo Św. Tomasza z Akwinu, ISBN 83-901279-5-4
• Na progu IV Rzeczypospolitej. Myśli o historii i przyszłości. Warszawa 2005, Wyd. Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne, ISBN 978-83-89862-35-8

Najważniejsze tłumaczenia

• Z łaciny:
  • Grzegorz VII, List do Herimana z Metzu (w: Pro Fide, Rege et Lege, 2/2011, s. 50-57)
• Z francuskiego:
  • Wywiad z ks. René-Sébastien Fournié (z nagrania, w: Christianitas 45-46/2011 s. 489-495)
  • Léon Degrelle, Do młodych Europejczyków (w przyg. w: Templum Novum)
• Z niemieckiego:
  • Paul Badde, Ziemia Święta w 20 tajemnicach, Niecałe 2013
  • Paul Badde, Powrót Świętego Oblicza, Niecałe 2014
• Z angielskiego:
  • Charakterystyka gen. Jaruzelskiego sporządzona dla CIA przez płka Kuklińskiego (w: Glaukopis 19-20/2010)
• Z włoskiego:
  • Juan Manuel Burgos, Rodzina wobec przemian, w: „Społeczeństwo” 1996, nr 1, s. 85-98^[15]
  • Rino Camilleri, Krucyfiks samuraja (powieść), Kraków 2010, Wyd. Św. Stanisława BM, ISBN 978-83-7422-309-6
  • ks. Nicola Bux, Jak chodzić na Mszę i nie stracić wiary, Kraków 2011, Wyd. Św. Stanisława BM, ISBN 978-83-7422-379-9
  • Riccardo Cascioli, Antonio Gaspari, 2012 katastrofizm i koniec czasów, Kraków 2011, Wydawnictwo św. Stanisława BM Archidiecezji Krakowskiej, ISBN 978-83-7422-371-3
  • Jean de la Maison jr, Odrobina dobrych manier (nawet w kościele) nie zaszkodzi, Warszawa 2001, Wydawnictwo Salezjańskie, ISBN 83-7201-010-2
  • Papieska Rada ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji, Żyć Rokiem Wiary, Częstochowa 2012,Wyd. Święty Paweł ISBN 978-83-7797-121-5
  • kard. Mauro Piacenza, Księża wobec nowoczesności, Kraków 2013, Wyd. Św. Stanisława BM, ISBN 978-83-7422-533-5
  • Anna Pozzi, Eugenia Bonetti, Niewolnice: kobiety - sprzedawane, kupowane, prostytuowane, używane, porzucane. Kraków 2012, Wydawnictwo św. Stanisława BM Archidiecezji Krakowskiej, ISBN 978-83-7422-378-2
  • papież Franciszek, Nie dajcie się okraść z nadziei, Gaudium, 2014
  • papież Franciszek, Dobrze, że tu jesteśmy, Lublin 2013, Gaudium, ISBN 978-83-7548-161-7
  • Angelo Giuseppe Roncalli, Giovanni Battista Montini, Listy pełne wiary i przyjaźni (1925-1963), Lublin 2014, Gaudium, ISBN 978-83-7548-174-7.
  • Antonio Spadaro, Cyberteologia, Kraków 2013, Wydawnictwo św. Stanisława BM Archidiecezji Krakowskiej, ISBN 978-83-7422-528-1

Życie prywatne

Z żoną Agnieszką Masną są rodzicami siedmiorga dzieci: Michała (ur. 1988), Szczepana (ur. 1989), Anieli (ur. 1990), Ignacego (ur. 1991), Teresy, Franciszka Ksawerego (ur. 1999) i Antoniego (ur. 2001).

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Dr Marcin Masny, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2014-10-04] .
• Marcin Masny, Nieefektywny supernadzór finansowy, bankier.pl z 26 maja 2009