Megaphragma mymaripenne
| Megaphragma mymaripenne | |||
| Timberlake, 1924[1] | |||
 Morfologia uwidoczniona za pomocą SEM | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | stawonogi | ||
| Gromada | owady | ||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | owadziarki | ||
| Nadrodzina | bleskotki | ||
| Rodzina | kruszynkowate | ||
| Podrodzina | Oligositinae | ||
| Plemię | Oligositini | ||
| Rodzaj | Megaphragma | ||
| Gatunek | Megaphragma mymaripenne | ||
| |||
Megaphragma mymaripenne – gatunek mikroskopijnej błonkówki z rodziny kruszynkowatych. Mając 200 μm długości jest to trzeci od końca pod względem wielkości występujący obecnie owad[2].
Odkrycie
Okazy po raz pierwszy odkryto w styczniu 1920 roku na Hawajach. Towarzyszyły one wciornastkom i podejrzewano, że są one pasożytem ich jaj. W 1924 Philip Hunter Timberlake opisał owady należące do nowego rodzaju, jako gatunek Megaphragma mymaripenne. 29 marca 1927 na liściach roślin z rodzaju Croton po raz kolejny odnaleziono okazy M. mymaripenne, gdzie ponownie towarzyszyły one wciornastkom. 10 maja 1930 zaobserwowano okazy M. mymaripenne przy wciornastkach i ich jajach, a w jednym z nich odnaleziono dojrzałą poczwarkę[3].
Budowa i rozwój
Cechą charakterystyczną gatunku są małe wymiary ciała – 200 μm długości dorosłego osobnika to mniej niż mierzą niektóre mikroorganizmy, np. ameby[2].
Jednocześnie przy tak małych wymiarach, gatunek posiada mocno zredukowany, jednak w pełni funkcjonalny system nerwowy. Składa się on tylko z 7400 neuronów. Pomimo tak zredukowanego układu nerwowego, dorosłe owady zachowują zdolność latania, czyniąc M. mymaripenne gatunkiem z najmniejszą liczbą neuronów u zwierząt latających[4] oraz najmniejszą liczbą neuronów u owadów[4]. Dorosłe owady zachowują także zdolność odżywiania się oraz odnajdowania jaj wciornastków, w których składają własne jaja[4].
Układ nerwowy stanowi 6% masy ciała dorosłego owada, a sam mózg, zawierający 4600 z 7400 neuronów, 2,9%. Inne małe owady, mające duży mózg w stosunku do rozmiarów, często mają mózg przemieszczony poza głowę – do tułowia czy odwłoku. Jednak nie jest to możliwe u bleskotek, które posiadają stosunkowo ruchliwe głowy, a ich połączenie z tułowiem jest zredukowane. W związku z tym to układ nerwowy stanowi jeden z głównych czynników ograniczających dalszą redukcję rozmiarów ciała[4].
U poczwarek system nerwowy stanowi do 19% masy ciała, z czego 11% przypada na mózg[4]. Unikalną cechą jest to, że w trakcie rozwoju osobniczego owada 95% neuronów traci swoje jądra komórkowe. Około 339–372 neuronów zachowuje swoje jądra u dorosłych osobników, z czego 179–253 przypada na neurony w mózgu[4]. Do lizy jąder komórkowych dochodzi w finalnym etapie rozwoju (wszystkie neurony poczwarek mają jądra), co znacząco redukuje objętość układu nerwowego. Mózgi poczwarek mają objętość ok. 93,6 μm³, podczas gdy mózg osobników dorosłych, po utracie większości jąder komórkowych, ma objętość 52,2 μm³. Pomniejszeniu mózgu towarzyszy pomniejszenie powierzchni potylicznej głowy, z nadmiarowym chitynowym oskórkiem zwijającym się w spiralne fałdy[4].
Przepoczwarzone owady opuszczają zainfekowane jaja wciornastków, wycinając w nich okrągły otwór o średnicy 80–90 μm[3]. Długość życia dorosłego osobnika wynosi średnio 5 dni[4].
Przypisy
- ↑ Megaphragma mymaripenne Timberlake, 1924. [w:] INPN [on-line]. [dostęp 2018-04-30]. (ang.).
- ↑ a b Ed Young: How tiny wasps cope with being smaller than amoebas. [w:] Discover Magazine [on-line]. Kalmbach Media, 2011-11-30. [dostęp 2018-04-27]. (ang.).
- ↑ a b C.E. Pemberton. An Egg Parasite of Thrips in Hawaii. „Proceedings of the Hawaiian Entomological Society”. 03 (07), s. 481-482, 1931. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h AA. Polilov. The smallest insects evolve anucleate neurons.. „Arthropod Struct Dev”. 41 (1), s. 29-34, Jan 2012. DOI: 10.1016/j.asd.2011.09.001. PMID: 22078364.
