Melanie Griffith

Melanie Griffith

Melanie Griffith (2013)
Imię i nazwisko	Melanie Richards Griffith
Data i miejsce urodzenia	9 sierpnia 1957 Nowy Jork, USA
Zawód	aktorka, producentka filmowa
Współmałżonek	Don Johnson (1973-1973; rozwód) Don Johnson (1989–1996; rozwód) Steven Bauer (1981–1989; rozwód) Antonio Banderas (1996-2015; rozwód)
Lata aktywności	od 1969
Multimedia w Wikimedia Commons

Melanie Richards Griffith^[1] (ur. 9 sierpnia 1957^[2] w Nowym Jorku^[3]) – amerykańska aktorka i producentka filmowa.

Życiorys

Wczesne lata

Jest córką aktora i przedsiębiorcy Petera Griffitha oraz aktorki i modelki Tippi Hedren^[4], znanej z filmu Alfreda Hitchcocka Ptaki (1963). Dorastała wraz z siostrą przyrodnią Tracy Griffith i przyrodnim bratem Clayem A. Griffith – dziećmi jej ojca z drugiego małżeństwa z Nanitą Greene. Wychowywała się wśród dzikich zwierząt; w wieku trzynastu lat miała własnego lwa. Po raz pierwszy na wielkim ekranie pojawiła się w westernie Smith! (1969) u boku Glenna Forda i melodramacie Szkoła kochania (The Harrad Experiment, 1973) z matką Tippi Hedren i początkującym, nikomu nieznanym aktorem o nazwisku Don Johnson, z którym jako piętnastolatka rzuciła szkołę, uciekła z domu i wybrała się w podróż bez celu.

Kariera

Uczęszczała do jednej z hollywoodzkich szkół aktorskich i dwa lata później wystąpiła w thrillerze kryminalnym Arthura Penna W mroku nocy (Night Moves, 1975)^[5] u boku Gene Hackmana i Jamesa Woodsa. W roku 1975 została wybrana Miss Złotego Globu. Pojawiła się w dreszczowcu Zdradliwa toń (The Drowning Pool, 1975) z Paulem Newmanem, komedii Uśmiech (Smile, 1975) u boku Bruce’a Derna jako jedna z wielu dziewcząt aspirujących do tytułu Miss Ameryki, dramacie izraelskim Ogród (Gan, Ha-, 1977), dramacie sportowym Jeden na jeden (One on One, 1977) z Annette O’Toole jako autostopowiczka i dramacie przygodowym Przejażdżka (Joyride, 1977) u boku Roberta Carradine. Na jej rozpoczynającą się karierę aktorską miało wpływ uzależnienie od alkoholu i narkotyków, rozpad niedojrzałego związku oraz wypadek, jakiemu Melanie Griffith uległa na ulicy – potrącona przez samochód po jednym z przyjęć, znalazła się w szpitalu.

Wstąpiła na kurs aktorski Stelli Adler w Nowym Jorku. Zwróciła na siebie uwagę dzięki roli gwiazdy kina porno, Holly w przewrotnym thrillerze Briana De Palmy Świadek mimo woli (Body Double, 1984), za którą odebrała nagrodę związku krytyków i była nominowana do nagrody Złotego Globu. Drugą nominację do tejże nagrody przyniosła jej postać zagadkowej i rozrywkowej Lulu, która przewraca do góry nogami uporządkowane życie młodego "yuppie" (Jeff Daniels), symbolu uporządkowanej i pracowitej Ameryki w czarnej komedii Dzika namiętność (Something Wild, 1986). Za kreację Tess McGill robiącej karierę kosztem swojej niewinności w komedii romantycznej Pracująca dziewczyna (Working Girl, 1988) u boku Harrisona Forda i Sigourney Weaver otrzymała nagrodę Złotego Globu oraz była nominowana do nagrody Oscara oraz Brytyjskiej Akademii Filmowej (BAFTA). W thrillerze Johna Schlesingera Pacific Heights (1990) z Matthew Modinem i Michaelem Keatonem zagrała wyciszoną rolę terroryzowanej przez psychopatycznego lokatora młodej żony. Za postać cynicznej i samolubnej kochanki w czarnej komedii Briana De Palmy Fajerwerki próżności (The Bonfire of the Vanities, 1990) zdobyła nominację do antynagrody Złotej Maliny dla najgorszej aktorki.

Nieudane kreacje policjantki w dramacie kryminalnym Obcy wśród nas (A Stranger Among Us, 1992), szpiega podczas II wojny światowej w thrillerze Światło w mroku (Shining Through, 1992) z Michaelem Douglasem oraz zdradzanej, ale kochanej żony policjanta (Nick Nolte) w dramacie kryminalnym Nieugięci (Mulholland Falls, 1996) przyniosły jej dwukrotnie antynagrodę Złotej Maliny. Dobrze przyjęta przez publiczność i krytykę została w kontrowersyjnym melodramacie Lolita (1997) jako matka tytułowej bohaterki Charlotte Haze. Za postać Lucille, która wożąc ze sobą własnoręcznie obciętą głowę męża, podbija Las Vegas i Hollywood w czarnej komedii Antonio Banderasa Wariatka z Alabamy (Crazy in Alabama, 1999) została uhonorowana nagrodą Sant Jordi w Barcelonie. W 2001 roku, podczas Razzie Awards otrzymała nominację do Złotej Maliny w kategorii najgorsza aktorka za film Cecil B. Demented.

W 1999 zadebiutowała na scenie Old Vic w Londynie w sztuce Monologi Waginy (The Vagina Monologues) z Cate Blanchett. W 2003 zadebiutowała z powodzeniem na scenie Broadwayu rolą Roxie w musicalu Chicago.

4 lutego 2008 otrzymała honorową nagrodę Telekamery 2008, którą odebrała jej przyjaciółka. Griffith nie mogła osobiście odebrać nagrody Tele Tygodnia ze względu na tragedię rodzinną - śmierć teścia Jose Domingueza, ojca Antonio Banderasa.

Życie prywatne

Była dwukrotnie żoną aktora Dona Johnsona (od 8 stycznia do lipca 1976 i od 29 stycznia 1989 do lutego 1996), z którym ma córkę Dakotę (ur. 4 października 1989). Jej drugim mężem był aktor Steven Bauer (od 26 czerwca 1982 do 1987), z którym ma syna Alexandra (ur. 1985). W dniu 14 maja 1996 roku po raz trzeci wyszła za mąż – za Antonio Banderasa; mają córkę Stellę (ur. 24 września 1996). Rozwód z trzecim mężem nastąpił 4 grudnia 2015^[6][7].

Wybrana filmografia

Filmy fabularne

• 1975: Uśmiech (Smile) jako Karen Love
• 1975: Zdradliwa toń (The Drowning Pool) jako Schuyler Devereaux
• 1975: W mroku nocy (Night Moves) jako Delly Grastner
• 1977: Przejażdżka (Joyride) jako Susie
• 1977: Ogród (Gan, Ha-) jako młoda dziewczyna
• 1977: Jeden na jeden (One on One) jako autostopowiczka
• 1981: Tajne asy (Underground Aces) jako Lucy
• 1981: Ryk (Roar) jako Melanie
• 1984: Miasto strachu (Fear City) jako Loretta
• 1984: Świadek mimo woli (Body Double) jako Holly Body
• 1986: Dzika namiętność (Something Wild) jako Audrey 'Lulu' Hankel
• 1987: Cherry model 2000 jako Edith 'E.' Johnson, Tracker
• 1988: Fasolowa wojna w Milagro (The Milagro Beanfield War) jako Flossie Devine
• 1988: Pracująca dziewczyna (Working Girl) jako Tess McGill
• 1988: Burzliwy poniedziałek (Stormy Monday) jako Kate
• 1990: Fajerwerki próżności (The Bonfire of the Vanities) jako Maria Ruskin
• 1990: Pacific Heights jako Patty Palmer
• 1991: Raj odzyskany (Paradise) jako Lily Reed
• 1992: Obcy wśród nas (A Stranger Among Us) jako Emily Eden
• 1992: Światło w mroku (Shining Through) jako Linda Voss
• 1993: Urodzeni wczoraj (Born Yesterday) jako Billie Dawn
• 1994: Kieszonkowe (Milk Money) jako V
• 1994: Naiwniak (Nobody's Fool) jako Toby Roebuck
• 1995: Koniec niewinności (Now and Then) jako Tina 'Teeny' Tercell
• 1996: Zbyt wiele (Two Much) jako Betty
• 1996: Nieugięci (Mulholland Falls) jako Katherine
• 1997: Lolita jako Charlotte Haze
• 1998: Celebrity jako Nicole Oliver
• 1998: Cień wątpliwości (Shadow of Doubt) jako Kitt Devereux
• 1998: Następny dzień w raju (Another Day In Paradise) jako Sid
• 1999: Wariatka z Alabamy (Crazy in Alabama) jako Lucille
• 2000: Twoja na zawsze Lulu (Forever Lulu) jako Lulu McAfee
• 2000: Cecil B. Demented jako Honey Whitlock
• 2001: Tart jako Diane Milford
• 2002: Stuart Malutki 2 (Stuart Little 2) jako Margalo (głos)
• 2003: Pokerzyści (Shade) jako Eve
• 2003: 8 dni (Tempo) jako Sarah
• 2005: Zabójczy wdzięk (Heartless) jako Miranda

Filmy TV

• 1995: Dziewczyny z Dzikiego Zachodu (Buffalo Girls) jako Dora DuFran

Seriale TV

• 1976: Kiedyś pewien orzeł (Once an Eagle) jako Jinny Massengale
• 1978: Silni chłopcy/Tajemnice Nancy Drew (The Hardy Boys/Nancy Drew Mysteries) jako Stacey Blain
• 1978: Starsky i Hutch (Starsky & Hutch) jako Julie McDermott
• 1979: Vega$ jako Dawn Peters
• 1985: Alfred Hitchcock przedstawia (Alfred Hitchcock Presents) jako dziewczyna
• 1987: Policjanci z Miami (Miami Vice) jako Christine von Marburg
• 1988: Saturday Night Live jako gospodarz
• 1998: Ja i Jerzy (Me & George)
• 2006: Robot Chicken (Robot Chicken) jako Love-A-Lot

Przypisy

Bibliografia

• Melanie Griffith. T. 21: Kolekcja Alfred Hitchcock Przedstawia. Poznań: Oxford Educational Sp. z o.o., luty 2010, s. 6. ISBN 978-83-252-0761-8.
• Melanie Griffith w bazie IMDb (ang.)
• Melanie Griffith w bazie Filmweb
• Melanie Griffith w bazie Notable Names Database (ang.)