Michał Stęborowski

Michał Stęborowski
1 zwycięstwo
porucznik pilot porucznik pilot
Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1909
Regnów

Data i miejsce śmierci

11 sierpnia 1940
kanał La Manche

Przebieg służby
Lata służby

od 1929

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

31 pułk piechoty
213 eskadra bombowa
114 eskadra myśliwska
238 dywizjon myśliwskie RAF

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa
bitwa o Anglię

Odznaczenia
Polowa Odznaka Pilota
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Lotniczy

Michał Jan Stęborowski (ur. 7 czerwca 1909 w Regnowie, zm. 11 sierpnia 1940 w kanale La Manche) – porucznik pilot Wojska Polskiego i Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii.

Życiorys

W 1929 ukończył Państwowe Gimnazjum Humanistyczne im. Bolesława Prusa w Skierniewicach. Już po maturze, 16 października wstąpił do wojska i jako kandydat na oficera rozpoczął służbę na okresie próbnym w 31 pułku piechoty. W 1930 roku rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie, którą ukończył 15 sierpnia 1932 r. w 6. promocji z 22 lokatą i ze stopniem podporucznika obserwatora. Otrzymał przydział do 213 eskadry bombowej 1 pułku lotniczego[1].

W 1933 roku przeszedł przeszkolenie pilotażowe w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa i został przydzielony do 114 eskadry myśliwskiej. W 1934 roku ukończył kurs wyższego pilotażu w Wyższej Szkole Pilotów w Grudziądzu. 1 marca 1935 został awansowany na porucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 29. lokatą w korpusie oficerów aeronautyki[2] (marcu 1939, w tym samym stopniu i starszeństwie, zajmował 52. lokatę w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa[3]). W 1936 roku został odkomenderowany do WSP na stanowisko instruktora pilotażu[1][4][5].

W kampanii wrześniowej 1939 walczył w składzie "Grupy Dęblińskiej", improwizowanej przez instruktorów Szkoły Pilotażu Myśliwskiego w Ułężu. Latał na przestarzałym myśliwcy PZL P.7a, na którym nie był w stanie nawiązać walki z samolotami nieprzyjaciela. M.in. startował bezskutecznie 6 września, w kluczu z por. Stefanem Witorzeńciem i por. Tadeuszem Arentowiczem, przeciwko wyprawie 15 bombowców Luftwaffe nad Dęblinem[6].

Po zakończeniu kampania wrześniowej przedostał się, przez Rumunię, do Francji. Trafił do bazy w Le Bourget pod Paryżem. Już w 1940 roku został przeniesiony do Wielkiej Brytanii, 8 marca przybył do punktu zbornego RAF w Eastchurch. Wstąpił do RAF, otrzymał numer służbowy 76794[7]. Przeszedł przeszkolenie w 5 Operational Training Unit (OTU), 4 lipca 1940 roku rozpoczął kurs pilotażu w 1 School of Army Cooperation w Old Sarum[8]. 5 sierpnia 1940 roku otrzymał przydział do 238. dywizjonu myśliwskiego RAF operującego z Tangmere[7]. W składzie tego dywizjonu wziął udział w bitwie o Anglię[1].

Zginął 11 sierpnia w locie bojowym na samolocie Hawker Hurricane (o numerze P3819) zestrzelony do morza przez jednego z atakowanej, liczącej 150 samolotów, grupy hitlerowskich myśliwców. Był drugim polskim pilotem poległym w szeregach RAF. Pośmiertnie awansowany na kapitana[7].

Jego nazwisko nosi jedna z ulic Skierniewic[9].

Zwycięstwa powietrzne

Na liście Bajana figuruje na 318. pozycji jako Michał Stemborowski z jednym samolotem Luftwaffe zestrzelonym na pewno

Ordery i odznaczenia

Za swą służbę otrzymał odznaczenia[10][8]:

Przypisy

  1. ↑ a b c Pawlak 2009 ↓, s. 116.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 4 marca 1935 roku, s. 15.
  3. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 214.
  4. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 476.
  5. ↑ Pawlak 1991 ↓, s. 460, wg autora był dowódcą 2. eskadry.
  6. ↑ Pawlak 1991 ↓, s. 464.
  7. ↑ a b c Krzystek 2012 ↓, s. 539.
  8. ↑ a b Michał Stęborowski. polishairforce.pl. [dostęp 2020-03-27]. (pol.).
  9. ↑ Michał Stęborowski Michał. skierniewice24.pl. [dostęp 2020-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-27)]. (pol.).
  10. ↑ Stęborowski Michał Jan. listakrzystka.pl. [dostęp 2020-03-27]. (pol.).

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
  • Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939–1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989, s. 491. ISBN 83-11-07329-5. OCLC 21519956.
  • Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
  • Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2009. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
  • Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0795-7. OCLC 830072566.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Wojciech Zmyślony: Michał Jan Stęborowski. polishairforce.pl. [dostęp 2012-05-30]. (pol.).
  • Polscy piloci myśliwscy polegli w Bitwie o Anglię