Muszarka białogardła
| Myiagra inquieta[1] | |||
| (Latham, 1801) | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | ptaki | ||
| Podgromada | Neornithes | ||
| Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | monarki | ||
| Rodzaj | Myiagra | ||
| Gatunek | muszarka białogardła | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 najmniejszej troski | |||
| |||
| |||
Muszarka białogardła[4] (Myiagra inquieta) – gatunek małego ptaka z rodziny monarek (Monarchidae). Występuje w Australii, z wyjątkiem jej centralnej i zachodniej części, oraz na południu Nowej Gwinei.
Systematyka
Autorzy Kompletnej listy ptaków świata wyróżniają dwa podgatunki M. inquieta[4]:
- M. (i.) nana (Gould, 1870) – muszarka wachlarzowata – południowa Nowa Gwinea, północna Australia[5]
- M. (i.) inquieta (Latham, 1801) – muszarka białogardła – południowo-zachodnia Australia Zachodnia, środkowo-wschodni Queensland na południe po stan Wiktoria i południową Australię Południową[2]
Obecnie wielu autorów uznaje je za osobne gatunki[6][7], gdyż różnią się od siebie upierzeniem, strukturą dzioba, rozmiarami i wokalizacją[2][5].
Morfologia
- Nie występuje widoczny dymorfizm płciowy. Głowa, grzbiet i sterówki granatowoczarne, połyskliwe. Skrzydła szarobrązowe. Spód ciała, w tym gardło, są białe, na bokach występuje jednak barwa płowa o zmiennym odcieniu. Osobniki młodociane są podobne do dorosłych, lecz bardziej matowe i mają jasne brzegi lotek.
Ekologia i zachowanie
- Środowisko
- Skrub, obszary rolnicze, widne lasy i zadrzewienia, zazwyczaj w pobliżu wody.
- Pożywienie
- Odżywia się bezkręgowcami, jak pająki i stonogi. Zazwyczaj żeruje pojedynczo lub w parach. Rzadko schodzi na ziemię, woli polować na owady z gałęzi (z czatowni)[9].
- Głos
- Dysponuje bogatym repertuarem dźwięków. Najczęściej odzywa się czystym, melodyjnym, wysokim tu-łii, często szorstkim brzęczeniem; zaś w trakcie lotu wydaje metaliczne dźwięki, nierzadko kończące się klekotem. Z powodu tych wydawanych w trakcie lotu syczących lub zgrzytliwych odgłosów, w Australii jest nazywana Scissors Grinder[8].
- Lęgi
- Okres lęgowy trwa od lipca do stycznia. Gniazdo ma kształt kubeczka utworzonego z kory zmieszanej z trawą, spojonych pajęczyną[9]. W lęgu są 3–4 jaja; wysiadywanie trwa 14 dni. Pisklęta pozostają w gnieździe 2 tygodnie po wykluciu. W ciągu jednego sezonu muszarka białogardła może wyprowadzić do trzech lęgów. Młode rozpraszają się wkrótce po opierzeniu.
Status
IUCN od 2016 roku klasyfikuje oba podgatunki muszarki białogardłej jako osobne gatunki i zalicza je do kategorii LC (Least Concern – najmniejszej troski). Liczebność populacji obu tych taksonów nie została oszacowana, ale opisywane są jako lokalnie dość pospolite. Trend liczebności obu populacji uznawany jest za spadkowy[3][7].
Przypisy
- ↑ Myiagra inquieta, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Restless Flycatcher (Myiagra inquieta). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-13)]. (ang.).
- ↑ a b Myiagra inquieta, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Monarchidae Bonaparte, 1854 - monarki - Monarchs (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-31].
- ↑ a b Paperbark Flycatcher (Myiagra nana). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-06)]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Monarchs. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-01]. (ang.).
- ↑ a b BirdLife International, Myiagra nana, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-02-01] (ang.).
- ↑ a b c Restless Flycatcher. Birds in Backyards. [dostęp 2021-02-01]. (ang.).
- ↑ a b Myiagra inquieta: Restless Flycatcher. Department of Environment, Water and Natural Resources (DEWNR). [dostęp 2013-04-05]. (ang.).
Bibliografia
- David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Ptaki. Encyklopedia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 389. ISBN 978-83-01-15733-3.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne – muszarka białogardła. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne – muszarka wachlarzowata. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- Nagrania odgłosów tego gatunku na stronie xeno-canto.org
