Niels Viggo Bentzon
 Niels Viggo Bentzon, 1986 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 24 sierpnia 1919 | ||
|---|---|---|---|
| Pochodzenie | duńskie | ||
| Data i miejsce śmierci | 25 kwietnia 2000 | ||
| Instrumenty | fortepian | ||
| Gatunki | |||
| Zawód | kompozytor, pianista | ||
| Odznaczenia | |||
   | |||
| |||
Niels Viggo Bentzon (ur. 24 sierpnia 1919 w Kopenhadze[1][2][3], zm. 25 kwietnia 2000 w Frederiksberg[4]) – duński kompozytor i pianista.
Życiorys
Pochodził z rodziny muzycznej, był potomkiem Johanna Petera Emiliusa Hartmanna i kuzynem Jørgena Bentzona[1]. Początkowo uczył się gry na fortepianie od matki[2]. W latach 1938–1942 uczęszczał do Królewskiego Duńskiego Konserwatorium Muzycznego[3][4], gdzie odbył studia pianistyczne i organowe u Knuda Jeppesena, Christiana Christiansena i Emiliusa Bangerta[1]. W zakresie kompozycji był samoukiem[1]. Od 1949 roku wykładowca kopenhaskiego konserwatorium[1][2][3]. Uczył także w konserwatorium w Aarhus[5].
Koncertował jako pianista w krajach skandynawskich, Francji i Wielkiej Brytanii[1]. W jego repertuarze znajdowały się dzieła twórców romantycznych i współczesnych, przede wszystkim Brahmsa i Hindemitha[1]. Poza muzyką zajmował się również pisarstwem i malarstwem[2][5]. Pisał poezje, a także był autorem książek poświęconych Beethovenowi i dodekafonii[2].
Trzykrotnie odznaczany przez duńskich monarchów, od 1965 Kawaler, od 1977 Kawaler 1. Stopnia i od 1986 Komandor Orderu Danebroga[6][7].
Twórczość
Bogaty dorobek kompozytorski Bentzona obejmuje przeszło 600 dzieł[4][5]. W swojej twórczości stworzył rodzaj syntetycznego eklektyzmu[1], w różnych okresach sięgał po elementy neoklasycyzmu[3][5], jazzu, atonalności i aleatoryzmu[2], dostrzegalne są w niej wpływy Bartóka, Strawinskiego, Hindemitha i Nielsena[2][5]. Był autorem cyklu tzw. „kompendiów” fortepianowych, w których w pastiszowy i neostylistyczny sposób nawiązywał do twórczości dawniejszych mistrzów takich jak Johann Sebastian Bach, Fryderyk Chopin czy Robert Schumann[1][3].
Skomponował m.in. opery Faust III (1964) Die Automaten (1974)[2] i Savonarola (1986)[3], balety Metafor (1950), Jenny von Westphalen (1965) i Duell (1975)[2], 22 symfonie, 14 kwartetów smyczkowych[3][4], 8 koncertów fortepianowych, 4 koncerty skrzypcowe, 3 koncerty wiolonczelowe, 2 koncerty fletowe, Uwerturę na orkiestrę kameralną (1942), Sonatę orkiestrową na flet i smyczki (1943), Intrada (1950), Wariacje symfoniczne (1953), 5 Mobiles (1950), Reflection Suite na smyczki (1972), Feature Article on René Descartes (1975), Variations without a Theme na fortepian i orkiestrę (1980), oratorium Torquilla (1960), kantaty Bonjour Max Ernst (1961) i Det rustre menageri (1972), In the Forest na róg solo (1968), Observations (1974)[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 266–267. ISBN 83-224-0113-2.
- ↑ a b c d e f g h i j The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 66. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ a b c d e f g Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 94. ISBN 978-83-01-13410-5.
- ↑ a b c d Musiklexikon. T. 1. A–E. Stuttgart-Weimar: Verlag J.B. Metzler, 2006, s. 256. ISBN 978-3-476-02087-1.
- ↑ a b c d e Alastair H. Thomas: Historical Dictionary of Denmark. Lanham: Rowman & Littlefield, 2016, s. 61. ISBN 978-1-4422-6464-9.
- ↑ Dansk Biografisk Leksikon. Kopenhaga: Gylendal, 1979-84. (duń.).
- ↑ Kongelig Dansk Hof- og Statskalender 1993. København: J. H. Schultz Information, 1993, s. 40. ISBN 87-569-2893-9.
Kontrola autorytatywna (osoba):
- ISNI: 0000000114966314
- VIAF: 105524298
- LCCN: n80034224
- GND: 124058132
- LIBRIS: 86lnplns1m1fzbq
- BnF: 13924589g
- NLA: 35190180
- NKC: mzk2011668020
- NTA: 102393826
- BIBSYS: 90264219
- Open Library: OL1097607A
- PLWABN: 9810693257305606
- NUKAT: n2020028783
- J9U: 987007603980305171
- PTBNP: 1277053
- CONOR: 176003427
- RISM: people/30103253
- WorldCat: lccn-n80034224
