Order Obojga Sycylii

Order Obojga Sycylii
Ordre Royal des Deux-Siciles
Ordine reale delle Due Sicilie
Awers
Awers insygniów komandorskich i kawalerskich
Awers
Awers odznak
Gwiazda
Gwiazda
Baretka
Baretka
Ustanowiono

22 lutego 1808

Wycofano

1 stycznia 1819

Dewiza

PRO RENOVATA PATRIA
(ZA ODRODZONĄ OJCZYZNĘ)

Powiązane

inne ordery ery napoleońskiej:
Order Legii Honorowej, Order Korony Żelaznej, Order Unii, Order Królewski Hiszpanii, Order Korony Westfalii, Order Cesarski Zjednoczenia, Order Trzech Złotych Run

Multimedia w Wikimedia Commons

Order Królewski Obojga Sycylii pot. Krzyż Neapolitański (fr. Ordre Royal des Deux-Siciles, wł. Ordine reale delle Due Sicilie) – odznaczenie Królestwa Neapolu, ustanowione przez Józefa Bonaparte, nieco zmieniony przez jego następcę Joachima I Napoleona (Murata)[1], nadawane w latach 1808-1819. Zastąpione przez Ferdynanda IV Burbona, późniejszego króla Obojga Sycylii, nowym Orderem Wojskowym św. Jerzego od Połączenia, którego insygnia wręczono wszystkim żyjącym odznaczonym wcześniejszym orderem, który ci musieli zwrócić.

Podział na klasy

Podzielony był na trzy klasy, z limitem osób odznaczonych od 1 sierpnia 1808:

  • I klasa – Dygnitarz (Dignitari) – 50 osób, noszony na wielkiej wstędze lub łańcuchu z gwiazdą
  • II klasa – Komandor (Commendatore) – 100 nadań, wieszany na wstędze na szyi
  • III klasa – Kawaler (Cavaliere) – 650 osób[1], przypinany na wstążce do lewej piersi
Kawaler Komandor Dygnitarz

Odznaczeni

 Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni Orderem Obojga Sycylii.
 Z tym tematem związana jest kategoria: Polacy odznaczeni Orderem Obojga Sycylii.

Spośród Polaków order otrzymali:

I klasę – Dygnitarze

ks. Józef Poniatowski (1809)[1], ks. Antoni Paweł Sułkowski (1813)[1][2], gen. Aleksander Rożniecki[2], hr. Stanisław Kostka Zamoyski (1810)[2]

II klasę – Komandorzy

gen. Józef Benedykt Łączyński (1814)[1]

III klasę – Kawalerowie

mjr Aleksander Alfonce (1813)[2], mjr Józef Axamitowski (1813)[2], Paweł Biały[2], kpt. Aleksander Błędowski[2], kpt. Jan Belke[2], szef szw. Stanisław Denhoff (1815)[2], gen. Hipolit Falkowski (1814)[1][2], Edward Gierałdowski (1813)[2], gen. Maurycy Hauke[2], por. Józef Jankowski[2], szef szw. Jan Paweł Jerzmanowski[2], por. Adam Kasperowski[2], por. Jan Kicki[2], kpt. Ludwik Kicki (1814)[2], gen. Izydor Krasiński[2], gen. Józef Antoni Kossakowski (1813)[1], płk Józef Dominik Kossakowski (1813)[3], gen. Jan Krukowiecki (1814)[1][2], kpt. Dominik Kwiatkowski[2], kpt. Jakub Walenty Lewiński (1813)[2], kpt. Wojciech Jerzy Lipowski (1815)[2], gen. Karol Morawski[1] (1814)[2], gen. Józef Niemojewski[1] (1814)[2], płk Józef Nowicki[1] (1814)[2], płk Aleksander Oborski (1814)[2], por. Tadeusz Ostrowski[2], por. Artur Potocki[2], por. Józef Radzimiński (1813)[2], płk Jakub Redel[1] (1813)[2], szef szw. Jan Chryzostom Schwerin (1814)[2], kpt. Wacław Sierakowski (1814)[2], płk Maciej Straszewski[2], szef szw. Wincenty Szeptycki[4], mjr Pantaleon Świdziński[2], płk Marcin Amor Tarnowski[2], gen. Józef Toliński (1812)[1], szef szw. Stanisław Dunin Wąsowicz (1813)[2], gen. Edward Żółtowski (1814)[1][2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Tadeusz Jeziorowski: The Napoleonic Orders. Ordery Napoleońskie. Warszawa: Karabela, 2018, s. 65, 71-75, 147-148.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak Stanisław Łoza. Order Obojga Sycylii zwany Neapolitańskim. „Żołnierz Polski. Pismo poświęcone czynowi i doli żołnierza polskiego”. Nr 18 (350). Rok V. 1923. s. 15-17. 
  3. ↑ Irena Homola: Kossakowski Józef Dominik h. Ślepowron, przydomek Korwin (1771–1840). [w:] Polski Słownik Biograficzny, tom XIV, 1968-1969 [on-line]. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2018-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-17)].
  4. ↑ Michał Baczkowski: Szeptycki Wincenty Wiktor Leon (1782–1836). [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XLVIII/2012-2013 [on-line]. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2018-11-19].

Bibliografia

  • Wiesław Bończa-Tomaszewski: Kodeks orderowy. Przepisy obowiązujące posiadaczy orderów, odznaczeń, medali i odznak. Warszawa-Kraków: 1939, s. 611.
  • Maximilian Gritzner: Handbuch der Ritter- und Verdienstorden aller Kulturstaaten der Welt. Lipsk: 1893, s. 530-531. (niem.).
  • Royaumedes Deux-Siciles. musee-legiondhonneur.fr (Musée de la Légion d’honneur et des ordres de chevalerie). [dostęp 2016-11-06]. (fr.).
  • Ordini Cavallereschi – Regno delle Due Sicilie. cnicg.net (Corpo della Nobiltà Italiana – Circolo Giovanile). [dostęp 2016-11-06]. (wł.).
  • Ordine Reale delle Due Sicilie. nobili-napoletani.it. [dostęp 2016-11-06]. (wł.).
  • Bullettino delle leggi del Regno di Napoli. Neapol: 1809, s. 421.
  • La chiave del bullettino delle leggi del Regno di Napoli dal 15. febbraio 1806 al 4. maggio 1815. Neapol: 1840, s. 141-142.

Linki zewnętrzne

  • Ordre des Deux-Siciles (Order of the Two Sicilies) – fotografie. [dostęp 2016-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-15)].
  • p
  • d
  • e
Republika Włoska
(od 1946)
Królestwo Włoch
(1861–1946)
Państwa włoskie
(1814–1861)
Ks. Lukki
  • Order św. Ludwika, 1833
  • Order św. Jerzego, 1836
Ks. Modeny i Reggio
Ks. Parmy i Piacenzy
Wlk. Ks. Toskanii
Król. Lomb.-Wen.
  • Order Korony Żelaznej, 1805
Król. Ob. Sycylii
Król. Sardynii
Państwo Kościelne

  • p
  • d
  • e
Rodzaj odznaczenia
Elementy insygniów
Formy zredukowane
Lista odznaczeń w
  • Afryce
  • Ameryce Południowej
  • Ameryce Północnej i Środkowej
  • Australii i Oceanii
  • Azji
  • Europie
Lista baretek w
  • Afryce
  • Ameryce Południowej
  • Ameryce Północnej i Środkowej
  • Australii i Oceanii
  • Azji
  • Europie
  • organizacjach międzynarodowych
Prawo
System odznaczeń w Polsce