Państwo środkowofrankijskie

Państwo środkowofrankijskie

Regnum Francorum Medium

843–855
Ustrój polityczny	monarchia
Ostatni władca	Lotar I
Traktat w Verdun	843
Podział państwa po śmierci Lotara I	855
Religia dominująca	chrześcijaństwo
Imperium Franków po traktacie w Verdun i Meerssen.

Państwo środkowofrankijskie (łac. Francia media) nazwane również Królestwem Lotara (łac. Lotharii Regnum) – jedno z trzech państw powstałych z podziału Królestwa Franków na mocy traktatu z Verdun z 843 roku. Jego królem został najstarszy syn Ludwika I Pobożnego, Lotar I, który zatrzymał także godność cesarską.

Obszar państwa był niejednolity pod względem geograficznym i etnicznym. W jego skład wchodziły:

• Królestwo Włoch
• Burgundia
• Prowansja
• zachodnia Austrazja z Niderlandami i Fryzją – do ujścia Wezery

Królestwo rozpadło się po śmierci Lotara I w 855 roku na trzy królestwa, których władcami zostali jego synowie:

• Lotaryngii składająca się z zachodniej Austrazji i dolnej Burgundii – jego władcą został Lotar II
• Prowansji (łac. regnum provinciae) w skład którego wchodziła także górna Burgundiia – jego władcą został Karol
• Italii – jego władcą został Ludwik II

Porozumienie sukcesyjne zawarte 8 sierpnia 870 w Meerssen pomiędzy Karolem II Łysym a Ludwikiem Niemieckim zakończyło symbolicznie istnienie odrębnego Królestwa Lotaryngii, będącego pozostałością państwowości środkowofrankijskiej.

Zobacz też

• Państwo zachodniofrankijskie
• Państwo wschodniofrankijskie
• Królowie Franków Środkowych