Patriarcha Aleksandrii

Patriarcha Aleksandrii – jeden z patriarchów w Kościołach Wschodnich. Ustanowiony w 381 r. Z czasem doszło do podziałów i powstaniu kilku odrębnych stolic patriarszych.

Biskupi Aleksandrii

źródło^[1][2]

• ok. 68 – Marek Ewangelista
• ok. 68–85 – Anian
• ok. 85–98 – Abilio
• ok. 98–109 – Kedron
• ok. 109–121 – Prim
• ok. 121–131 – Justus
• ok. 131–143 – Eumenes
• ok. 143–154 – Marcjan
• ok. 154–167 – Keladion
• ok. 167–180 – Agrypin
• ok. 180–189 – Julian
• 189–231 – Demetriusz
• 231–247 – Heraklas
• 248–264 – Dionizy
• 265–282 – Maksym
• 282–300 – Teonas
• 300–311 – Piotr I
• 312–313 – Achillas z Aleksandrii
• 313–328 – Aleksander I
• 328–339 – Atanazy I
• 339–346 – Grzegorz z Kapadocji
• 346–373 – ponownie Atanazy I
• 373–380 – Piotr II

Patriarchowie Aleksandrii

• 380–385 – Tymoteusz I
• 385–412 – Teofil I
• 412–444 – Cyryl I
• 444–451 – Dioskur I

W 451 roku dochodzi do schizmy i funkcjonowania dwóch patriarchów: prawosławnego i koptyjskiego.

Patriarchowie aleksandryjscy po podziale

W wyniku podziałów w kościele aleksandryjskim można mówić o następujących patriarchach Aleksandrii:

• prawosławny patriarcha Aleksandrii (od 451)
• koptyjski patriarcha Aleksandrii (od 451)
• łaciński patriarcha Aleksandrii (1215–1964)
  • koptyjski katolicki patriarcha Aleksandrii (od 1895)
  • melchicki katolicki patriarchat Aleksandrii (od 1838)

Przypisy