Łaciński patriarcha Konstantynopola

Łaciński patriarcha Konstantynopola został powołany w 1204 r., po zdobyciu Konstantynopola przez krzyżowców. Był to zabieg polityczny mający na celu formalną „katolicyzację” urzędu Patriarchy Konstantynopola i położenie kresu schizmie wschodniej. Po upadku Konstantynopola w 1261 patriarcha łaciński sprawował swój urząd tytularnie w Rzymie. Od 1948 urząd pozostawał nieobsadzony, zaś w 1964 zniesiono go.

Łacińscy patriarchowie Konstantynopola

Tomasz Morosini (1204-1211)
(wakat 1211-1215)
Gerwazy (1215-1219)
(wakat 1219-1221)
Mateusz (1221-1226)
Jean d’Abbeville (1226), odmówił objęcia urzędu
Szymon (1227-1232)
(wakat 1232-1234)
Nicholas de Castro Arquato (1234-1251)
(wakat 1251-1253)
Pantaleon Giustiani (1253-1286)

Upadek Konstantynopola 1261; od tego momentu patriarchat tytularny

Piotr Correr (1286-1302)
Leonard Faliero (1302- c. 1307)
Mikołaj z Teb (1308- c. 1332)
Cardinalis (1332-1335)
Gozio Battaglia (1335-1339)
Roland z Ast (1339)
Henryk z Ast (1339-1345)
Stefan z Pinu (1346)
Wilhelm (1346-1364)
Piotr de Thomas (1364-1366)
Paweł z Teb (1366-1370)
Hugolin Malabranca (1371- c. 1375)
Jacques d’Itri (1376-1378)
Wilhelm z Urbino, obediencja awiniońska (1379-c.1405)
Paweł z Koryntu, obediencja rzymska (1379-c. 1390)
Angelo Correr, obediencja rzymska (1390-1409), przyszły papież Grzegorz XII (od 1406)
Ludwik z Mitylene, obediencja awiniońska (1406-1408)
Alfons z Sewilli, obediencja awiniońska (1408-1417)
Francesco Lando, obediencja pizańska (1409-1412)
Giovanni Contarini, do 1415 obediencja rzymska (1409-1422)
Jean de la Rochetaillee, do 1415 obediencja pizańska (1412-1423)
Giovanni Contarini (ponownie) (1424-1451)
Grzegorz III Mammas (c. 1451?-1459)
Izydor z Kijowa (1459-1463)
Bessarion (1463-1472)
Pietro Riario (1472-1474)
Girolamo Lando (1474-1497)
Giovanni Michiel (1497-1503)
Juan de Borja (1503)
Francis Lorris (1503-1506)
Marco Cornaro (1506-1507)
Tamás Bakócz (1507-1521)
Marco Cornaro (1521-1524)
Egidio di Viterbo (1524-1530)
Francesco Pesaro (1530-1544)
Marino Grimani (1545-1546)
Ranuccio Farnese (1546-1549)
Fabio Colonna (1550-1554)
Ranuccio Farnese (1554-1565)
Scipione Rebiba (1565-1573)
Prospero Rebiba (1573-1594)
Silvio Savelli (1594-1596)
Hercule Tassoni (1594-1596)
Bonifacio Bevilacqua (1598-1599)
Bonaventure Secusio de Caltagirone (1599-1618)
Ascanio Gesudaldi (1618-1640)
Francesco Maria Macchiavelli (1640-1641)
Giovanni Giacomo Panciroli (1641-1643)
Giovanni Battista Spada (1643-1654)
Volumnio Bandinelli (1658-1667)
Stefano Ugolini (1667-1670)
Federico Borromeo (1670-1673)
Odoardo Cibo (1689-1700)
Ludovico Pico della Mirandola (1706-1718)
Camillo Cibo (1718-1729)
Mondillo Orsini (1729-1750)
Ferdinando Maria de Rossi (1751-1759)
Filippo Caucci (1760-1771)
Juan Portugal de la Puebla (1771-1781)
Francesco Antonio Marcucci (1781-1799)
Benoit Fenoja (1805-1812)
Giuseppe della Porta Rodiani (1823-1835)
Giovanni Soglia Ceroni (1835-1843)
Giacomo Sinibaldi (1843)
Fabio Maria Asquini (1844-1851)
Dominicus Lucciardi (1851-1860)
Iosephus Melchiades Ferlisi (1860-1865)
Rogerius Aloysius Emygdius Antici Mattei (1866-1878)
Iacobus Gallo (1878-1881)
wakat (1881-1887)
Iulius Lenti (1887-1895)
Giovanni Battista Casali del Drago (1895-1899)
Alessandro Sanminiatelli Zabarella (1899-1901)
Carlo Nocella (1901-1903), wcześniej łaciński patriarcha Antiochii
Giuseppe Ceppetelli (1903-1917)
wakat (1917-1923)
Michele Zezza di Zapponeta (1923-1927)
Antonio Anastasio Rossi (1927-1948)
wakat (1948-1964)

Zniesienie patriarchatu w 1964 r.

Zobacz też

Bibliografia

K. Eubel, P. Gauchat, R. Ritzler, Hierarchia Catholica, vol. I-VI, Padwa-Ratyzbona 1913-1960
L. de Mas Latrie, Les Patriarches latins de Constantinople, Revue de l’Orient latin, Tome III, Paris 1895, str. 433-456\

Pentarchia

Włodarze starożytnych chrześcijańskich stolic patriarszych

Rzym
(patriarcha^[A])

brak podziału

Konstantynopol
(patriarcha)

prawosławny (od 451)
łaciński (1204–1964)
ormiański (od 1461)

Aleksandria
(patriarcha^[B])

prawosławny (od 451)
koptyjski (od 451)
łaciński (1215–1964)	koptyjski i katolicki (od 1895) melchicki i katolicki (od 1838)

Antiochia
(patriarcha^[C])

prawosławny (od 518)
syryjskoprawosławny (od 518)
łaciński (1098–1964)	maronicki i katolicki (od 686) syryjski i katolicki (od 1662) melchicki i katolicki (od 1724)

Jerozolima
(patriarcha)

prawosławny (od 451)
ormiański (od 638)
łaciński (od 1099)	melchicki i katolicki (od 1838)

↑ do 2006 oficjalnie: Patriarcha Zachodu
↑ jeden do 451
↑ jeden do 518

Patriarcha Konstantynopola

Biskupi Bizancjum do 337	Andrzej Apostoł (przed 38) Stachys (38–54) Onezym (54–68) Polikarp I (71–89) Plutarch (89–105) Sedecjon (105–114) Diogenes (114–129) Eleuteriusz (129–136) Feliks (136–141) Polikarp II (141–144) Atenodor (144–148) Euzois (148–154) Wawrzyniec (154–166) Alipiusz (166–169) Pertinaks (169–187) Olimpian (187–198) Marek I (198–211) Filadelfus (211–217) Cyriak I (217–230) Kastyn (230–237) Eugeniusz I (237–242) Tytus (242–272) Domecjusz (272–284) Rufin I (284–293) Probus (293–306) Metrofan (306–314) Aleksander (314–337)
Arcybiskupi Konstantynopola do 458	Paweł I (337–339, 342, 346–351) Euzebiusz z Nikomedii (339–341) Macedoniusz I (342–346, 351–360) Eudoksjusz z Antiochii (360–370) Demofil (370–379) Ewagriusz (379) Grzegorz z Nazjanzu (379–381) Maksym I Cynik (381) Nektariusz (381–397) Jan Chryzostom (398–404) Arsacjusz z Tarsu (404–405) Attyk (406–425) Syzyniusz I (426–427) Nestoriusz (428–431) Maksymian (431–434) Proklos (434–446) Flawian (446–449) Anatoliusz (449–458)
Patriarchowie ekumeniczni do 1054	Gennadiusz I (458–471) Akacjusz (471–488) Frawitas (488–489) Eufemiusz (489–495) Macedoniusz II (496–511) Tymoteusz I (511–518) Jan II Kapadocki (518–520) Epifaniusz (520–535) Antym I (535–536) Menas (536–552) Eutychiusz (552–565, 577–582) Jan III Scholastyk (565–577) Jan IV Postnik (582–595) Cyriak II (596–606) Tomasz I (607–610) Sergiusz I (610–638) Pyrrus I (638–641, 654) Paweł II (642–653) Piotr (654–666) Tomasz II (667–669) Jan V (669–675) Konstantyn I (675–677) Teodor I (677–679, 686–687) Jerzy I (679–686) Paweł III (688–693) Kallinik I (693–705) Cyrus (705–712) Jan VI (712–715) German I (715–730) Anastazy (730–754) Konstantyn II (754–766) Nicetas I (766–780) Paweł IV (780–784) Tarazjusz (784–806) Nicefor I (806–815) Teodot I Kassiteras (815–821) Antoni I Kassimates (821–836) Jan VII Gramatyk (836–843) Metody I (843–847) Ignacy I (847–858, 867–877) Focjusz I Wielki (858–867, 877–886) Stefan I (886–893) Antoni II Kauleas (893–901) Mikołaj I Mistyk (901–907, 912–925) Eutymiusz I Synkellos (907–912) Stefan II z Amasei (925–928) Tryfon (928–931) Teofilakt (933–956) Polieuktos (956–970) Bazyli I Skamandrenos (970–974) Antoni III Studyta (974–979) Mikołaj II Chryzoberges (984–992) Syzyniusz II (996–998) Sergiusz II (1001–1019) Eustacjusz (1019–1025) Aleksy I Studyta (1025–1043) Michał I Cerulariusz (1043–1058)