Paul Drayton
Paul Drayton (z lewej), Henry Carr i Edwin Roberts na podium igrzysk olimpijskich 1964 | |||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | 8 maja 1939 | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 2 marca 2010 | ||||||||||||
Wzrost | 183 cm | ||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||
|
Otis Paul Drayton (ur. 8 maja 1939 w Glen Cove w stanie Nowy Jork, zm. 2 marca 2010 w Cleveland[1]) – amerykański lekkoatleta sprinter, mistrz i wicemistrz olimpijski z 1964 z Tokio.
Jako student Villanova University był w składzie sztafety 4 × 100 metrów, która podczas meczu lekkoatletycznego Związek Radziecki – Stany Zjednoczone 15 lipca 1961 w Moskwie ustanowiła rekord świata czasem 39,1 s (biegła w składzie Hayes Jones, Frank Budd, Charles Frazier i Drayton)[2]. Był mistrzem Stanów Zjednoczonych (AAU) w biegu na 220 jardów w 1961 i 1962, a w 1963 zdobył ten tytuł wspólnie z Henrym Carrem[3].
Podczas amerykańskich kwalifikacji przed igrzyskami olimpijskimi w 1964 w Tokio pokonał Carra i zwyciężył w biegu na 200 metrów. Była to jedyna porażka Carra w tym sezonie. Na igrzyskach Carr zrewanżował się Draytonowi i zdobył złoty medal, a Drayton srebrny. W sztafecie 4 × 100 metrów Drayton biegł na 1. zmianie, a po nim Gerald Ashworth, Richard Stebbins i Bob Hayes. Razem zdobyli złoty medal z rekordem świata 39,0 s[1][2].
Rekordy życiowe
- bieg na 100 jardów – 9,3 s (1961)
- bieg na 100 metrów – 10,2 s (1962)
- bieg na 200 metrów – 20,55 s (1962)
- bieg na 440 jardów – 47,2 (1964)
Przypisy
- p
- d
- e
- p
- d
- e
1876–1878 New York Athletic Club |
|
---|---|
1879–1888 NAAAA |
|
1888–1979 Amateur Athletic Union |
|
1980–1992 The Athletics Congress | |
od 1993 Mistrzostwa USA |
|