Steven Riddick

Data i miejsce urodzenia

18 września 1951
Newport News

Wzrost

190 cm

Dorobek medalowy

Reprezentacja Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
złoto	Montreal 1976	lekkoatletyka (sztafeta 4 × 100 m)
Igrzyska panamerykańskie
złoto	San Juan 1979	sztafeta 4 × 100 m
Uniwersjada
złoto	Moskwa 1973	sztafeta 4 × 100 m

Steven Earl „Steve” Riddick (ur. 18 września 1951 w Newport News w Wirginii^[1]) – amerykański lekkoatleta sprinter, mistrz olimpijski w Montrealu z 1976.

Zdobył złoty medal w sztafecie 4 × 100 metrów (która biegła w składzie: Thomas Whatley, Wardell Gilbreath, Larry Brown i Riddick) na uniwersjadzie w 1973 w Moskwie^[2].

W 1975 miał najlepszy czas na świecie w biegu na 100 metrów – 10,05 s. Na igrzyskach olimpijskimi w 1976 w Montrealu odpadł w półfinale biegu na 100 metrów, głównie z powodu fatalnego startu. W sztafecie 4 × 100 metrów biegł na ostatniej zmianie. Wraz z kolegami (Harvey Glance, John Wesley Jones i Millard Hampton) zdobył w tej konkurencji złoty medal olimpijski osiągając w finale czas 38,33 s^[1].

3 września 1977 w Düsseldorfie podczas zawodów pucharu świata ustanowił wraz z kolegami rekord świata w sztafecie 4 × 100 metrów wynikiem 38,03 s. Sztafeta biegła w składzie Bill Collins, Riddick, Cliff Wiley i Steve Williams^[3]^[4].

Zdobył złoty medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Mike Roberson, Glance, Wiley i Riddick) na igrzyskach panamerykańskich w 1979 w San Juan^[5]. Zajął 2. miejsce w tej konkurencji w zawodach pucharu świata w 1979 w Montrealu (sztafeta USA biegła w składzie: Roberson, Glance, Mel Lattany i Riddick)^[3]

Nigdy nie zdobył mistrzostwa Stanów Zjednoczonych. W akademickich mistrzostwach Stanów Zjednoczonych (NCAA) zajął 2. miejsce w 1973 i 3. miejsce w 1974, oba w biegu na 100 jardów^[1].

Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako trener lekkoatletyczny. Jego podopiecznymi byli m.in. Marion Jones i Tim Montgomery. W 2007 został skazany za oszustwa bankowe i pranie brudnych pieniędzy na pięć lat, a za fałszowanie czeków na trzy miesiące^[1].

Rekordy życiowe

Rekordy życiowe Riddicka^[6]:

bieg na 100 jardów – 9,46 s (1 czerwca 1973, Crawfordsville)
bieg na 100 metrów – 10,05 s (20 sierpnia 1975, Zurych)
bieg na 200 metrów – 20,31 s (20 sierpnia 1975, Zurych)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Steve Riddick [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-05] (ang.).
↑ Королева спорта на Всемирных универсиадах 1959– 2011 гг. [online], docme.su, 2013, s. 65–66 [dostęp 2021-05-05] (ros.).
↑ ^a ^b 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 [online], IAAF, s. 53 [dostęp 2021-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).
↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition, IAAF, 2015, s. 135 [dostęp 2021-05-05] (ang.).
↑ Pan-American Games, San Juan, Puerto Rico 1979 [online], atfs.org, s. 13 [dostęp 2021-05-05] (ang.).
↑ Steve Riddick w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2021-05-05].

Linki zewnętrzne

Steve Riddick w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2021-05-05].
Steve Riddick [online], Track and Field Statistics [dostęp 2021-05-05] (ang.).

Mistrzowie olimpijscy w lekkoatletyce (sztafeta 4 × 100 metrów)

1912:
- Jacobs
- Macintosh
- d’Arcy
- Applegarth
1920:
- Kirsey
- Murchison
- Paddock
- Scholz
1924:
- Clarke
- Hussey
- LeConey
- Murchison
1928:
- Wykoff
- Quinn
- Borah
- Russell
1932:
- Kiesel
- Toppino
- Dyer
- Wykoff
1936:
- Owens
- Metcalfe
- Draper
- Wykoff
1948:
- Ewell
- Wright
- Dillard
- Patton
1952:
- Smith
- Dillard
- Remigino
- Stanfield
1956:
- Baker
- King
- Morrow
- Murchison
1960:
- Cullmann
- Hary
- Mahlendorf
- Lauer
1964:
- Drayton
- Ashworth
- Stebbins
- Hayes
1968:
- Greene
- Pender
- Smith
- Hines
1972:
- Black
- Taylor
- Tinker
- Hart
1976:
- Glance
- Jones
- Hampton
- Riddick
1980:
- Murawjow
- Sidorow
- Aksinin
- Prokofjew
1984:
- Graddy
- Brown
- Smith
- Lewis
1988:
- Bryzhin
- Kryłow
- Murawjow
- Sawin
1992:
- Marsh
- Burrell
- Mitchell
- Lewis
  - Jett
1996:
- Esmie
- Gilbert
- Surin
- Bailey
  - Chambers
2000:
- Drummond
- Williams
- Lewis
- Greene
  - Montgomery
  - Brokenburr
2004:
- Gardener
- Campbell
- Devonish
- Lewis-Francis
2008:
- Carter
- Frater
- Bolt
- Powell
  - Thomas
2012:
- Carter
- Frater
- Blake
- Bolt
  - Bailey-Cole
2016:
- Powell
- Blake
- Ashmeade
- Bolt
  - Minzie
  - Bailey-Cole
2020:
- Patta
- Jacobs
- Desalu
- Tortu

Mistrzowie igrzysk panamerykańskich w sztafecie 4 × 100 metrów

1951: USA (Campbell, Bragg, Attlesey, Voight)
1955: USA (Richard, Williams, Thomas, Bennett)
1959: USA (Norton, Poynter, Woodhouse, Jones)
1963: USA (Young, Cassell, Johnson, Murchison)
1967: USA (Bright, Copeland, Turner, McCullouch)
1971: Jamajka (Daley, Quarrie, Lawson, Miller)
1975: USA (Collins, Edwards, Brown, Merrick)
1979: USA (Glance, Roberson, Wiley, Riddick)
1983: USA (Jackson, Robinson, Quow, Graddy)
1987: USA (Lewis, McNeill, McRae, Glance)
1991: Kuba (Peñalver, Stevens, Aguilera, Lamela)
1995: Kuba (Isasi, Aguilera, Lamela, García)
1999: Brazylia (É. Ribeiro, de Oliveira, A. da Silva, C. da Silva)
2003: Brazylia (de Lima, É. Ribeiro, A. da Silva, C. da Silva)
2007: Brazylia (de Lima, R. Ribeiro, de Moraes, Viana)
2011: Brazylia (Feitosa, Viana, André, de Barros)
2015: USA (Lee, Spearmon, Williams, McClain)
2019: Brazylia (do Nascimento, Vides, Silva, de Oliveira)
2023: Brazylia (do Nascimento, Bardi, Cardoso, Correa)

Mistrzowie Pucharu Interkontynentalnego IAAF w sztafecie 4 × 100 metrów

1977: USA (Collins, Riddick, Wiley, Williams)
1979: Ameryka (Lara, dos Santos, Leonard, de Araújo)
1981: Europa (Zwoliński, Licznerski, Dunecki, Woronin)
1985: USA (Glance, Baptiste, Smith, Evans)
1989: USA (Cason, Dees, Council, Watkins)
1992: USA (Bridgewater, Braunskill, Smith, Williams)
1994: Wielka Brytania (Braithwaite, Jarrett, Regis, Christie)
1998: Wielka Brytania (Condon, Devonish, Golding, Chambers)
2002: USA (Drummond, Smoots, Conwright, Miller)
2006: USA (Conwright, Spearmon, Gay, Smoots)
2010: Ameryka (Bailey, Spearmon, Gay, Martina)
2014: Ameryka (Collins, Rodgers, Carter, Thompson)
2018: Ameryka (Rodgers, Lyles, Blake, Tracey)

Halowi mistrzowie Stanów Zjednoczonych w biegu na 60 metrów

1906–1979 Amateur Athletic Union	1906: Seitz 1907: O'Connell 1908: Cloughan 1909: Gill 1910: Cloughan 1911: Meyer 1912^[A] 1913: Drew 1914: Meyer 1915: Howe 1916: Loomis 1917: Loomis 1918: Genzenmueller 1919: Murchison 1920: Murchison 1921: Conway 1922: Murchison 1923: Murchison 1924: Murchison 1925: Coaffee 1926: Bowman 1927: Wildermuth 1928: Wildermuth 1929: Daley 1930: Bowman 1931: Singer 1932: Toppino 1933: Metcalfe 1934: Metcalfe 1935: Johnson 1936: Metcalfe 1937: Johnson 1938: Johnson 1939: Thompson 1940: Ellerbe 1941: Thompson 1942: Ewell 1943: Thompson 1944: Conwell 1945: Ewell 1946: Carey 1947: Conwell 1948: Conwell 1949: Dwyer 1950: Stanfield 1951: Conwell 1952: O’Connell 1953: Haines 1954: Haines 1955: Haines 1956: Haines 1957: Murchison 1958: Collymore 1959: Winder 1960: Winder 1961: Budd 1962: Budd 1963: Perry 1964: Hayes 1965: Perry 1966: Gaines 1967: Gaines 1968: Gaines 1969: C. Greene 1970: C. Greene 1971: Ravelomanantsoa 1972: Meriwether 1973: H. Crawford 1974: Washington 1975: H. Crawford 1976: S. Williams 1977: Riddick 1978: McTear 1979: Riddick
1980–1992 The Athletics Congress	1980: Dickey 1981: Floyd 1982: Brown 1983: Lewis 1984: King 1985: Lawrence 1986: McRae 1987: McRae 1988: King 1989: Burrell 1990: Cooper 1991: Simón , Cason^[B] 1992: Burrell
od 1993 Mistrzostwa USA	1993: Drummond 1994: Mitchell 1995: Harden 1996: Powell , K. Williams^[B] 1997: Evans 1998: Brokenburr 1999: Harden 2000: Drummond 2001: M. Greene 2002: Trammell 2003: Gatlin 2004: S. Crawford 2005: Scales 2006: Scott 2007: Blanton 2008: Rodgers 2009: Jelks 2010: Rodgers 2011: Rodgers 2012: Kimmons 2013: Cherry 2014: Bracy 2015: Bracy 2016: Bracy 2017: Baker 2018: Coleman 2019: Kemp 2020: Coleman 2021^[A] 2022: Coleman 2023: Smith

↑ ^a ^b Nie rozegrano
↑ ^a ^b Najlepszy Amerykanin w biegu finałowym, w mistrzostwach występują też zawodnicy z innych krajów

W latach 1906–1986, bieg rozgrywano na dystansie 60 jadrów (54,864 metra) z wyjątkiem lat 1933–1939 (60 metrów) i 1913–1915 (75 metrów). W latach 1987–1990 bieg rozgrywano na dystansie 55 metrów.