Pierre Étienne Louis Eyt
| Kardynał prezbiter |
| Kraj działania | Francja |
| Data i miejsce urodzenia | 4 czerwca 1934
Laruns |
| Data i miejsce śmierci | 11 czerwca 2001
Bordeaux |
| Miejsce pochówku | Laruns |
| Arcybiskup Bordeaux |
| Okres sprawowania | 1989–2001 |
| |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | rzymskokatolicki |
| Prezbiterat | 29 czerwca 1961 |
| Nominacja biskupia | 7 czerwca 1986 |
| Sakra biskupia | 28 września 1986 |
| Kreacja kardynalska | 26 listopada 1994
Jan Paweł II |
| Kościół tytularny | Santissima Trinità al Monte Pincio |
| Odznaczenia |
 |
Sukcesja apostolska
| Data konsekracji | 28 września 1986 |
| Konsekrator | Marius Maziers |
| Współkonsekratorzy | Jean-Marie Lustiger
André Collini |
| Konsekrowani biskupi | | Jean-Charles Descubes | 9 marca 1997 | | Patrick Le Gal | 7 grudnia 1997 | | Jean-Louis Bruguès | 30 kwietnia 2000 | |
| Współkonsekrowani biskupi | | Bellino Ghirard | 17 czerwca 1990 | | Maixent Coly | 11 grudnia 1993 | |
Pierre Étienne Louis Eyt, (ur. 4 czerwca 1934 w Laruns, zm. 11 czerwca 2001 w Bordeaux) – francuski duchowny katolicki, kardynał, arcybiskup Bordeaux.
Życiorys
Podczas studiów seminaryjnych odbył w latach 1956 – 1959 służbę wojskową w ogarniętej wojną Algierii. Po święceniach kapłańskich które otrzymał 29 czerwca 1961 roku, studiował w Rzymie, gdzie był także kapelanem francuskiej parafii św. Ludwika. W 1967 roku doktoryzował się z teologii na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Następnie związany był jako profesor, wicerektor i rektor z uniwersytetem katolickim w Tuluzie. 7 czerwca 1986 roku został mianowany arcybiskupem koadiutorem z prawem następstwa arcybiskupa Bordeaux, a 28 września tego samego roku otrzymał sakrę biskupią. 31 maja 1989 roku został arcybiskupem metropolitą Bordeaux. Na konsystorzu 26 listopada 1994 roku został wyniesiony do godności kardynalskiej z tytułem prezbitera Santissima Trinità al Monte Pincio. Był członkiem Kongregacji ds. Wychowania Katolickiego oraz przewodniczącym Komisji Doktrynalnej Episkopatu Francji. Członek Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Angażował się w dialog z Żydami. W 1984 roku na życzenie Stolicy Apostolskiej założył Centrum Studiów nad Judaizmem w Jerozolimie. Zmarł w Bordeaux, pochowano go w rodzinnym Laruns.
Źródło
- Wielka Encyklopedia Jana Pawła II, Edipresse Warszawa 2005, ISBN 83-60160-06-6
Linki zewnętrzne
- Sylwetka kardynała w słowniku biograficznym Salvadora Mirandy
- Pierre Étienne Louis Eyt [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-05-23] (ang.).
| Wczesne średniowiecze | - Delfin z Bordeaux (380–404)
- Amand z Bordeaux (404–410)
- Seweryn z Cologne (410–420)
- Amand z Bordeaux (420–431/432)
- Gallicien (od 451)
- Emile (od 475)
- Cyprien (485–511)
- Leon I Stary (od 520)
- Leon II Młody (542–564)
- Bertrand (566 – po 585)
- Gondégisile (589)
- Nicaise (VII – VIII wiek)
- Arnegisile (VII – VIII wiek)
- Antoni (VII – VIII wiek)
- Fronton (VII – VIII wiek)
- Verevulph (VII – VIII wiek)
- Sicaire (816 – po 825)
- Adelelme (829 – po 848)
- Frotaire (860–876)
- Adelbert (od 940)
- Gotfryd I (od 982)
|
|---|
| Późne średniowiecze | - Gombaud (od 989)
- Séguin (od 1000)
- Arnaud (1022)
- Islon z Saintes (1022–1026)
- Gotfryd II (1027–1043)
- Archambaud z Parthenay (1047–1059)
- Andron (1059)
- Joscelin z Parthenay (1060–1086)
- Amat d’Oloron (1088–1102)
- Arnaud Géraud z Cabnac (1103–1130)
- Gérard d’Angoulême (de Blaye) (1131–1135)
- Gotfryd III (1135–1158)
- Raimond z Mareuil (1158–1160)
- Hardouin (1160–1162)
- Bertrand z Montault (1162–1173)
- Guillaume Le Templier (1174–1187)
- Hélie z Malemort (1188–1207)
- Guillaume Amanieu Genewski (1207–1227)
- Géraud z Malemort (1227–1261)
- Pierre z Roncevault (1262–1270)
- Simon z Rochechouart (1275–1280)
- Guillaume III (1285–1287?)
- Henryk Genewski (1289–1296)
- Boson de Salignac (1296–1300)
- Bertrand de Got (1300–1305)
- Arnaud z Canteloup (1305)
- Arnaud z Canteloup (1306–1332)
- Pierre de Luc (1332–1345)
- Amanieu z Cazes (1344–1348)
- Bernard z Cazes (1348–1351)
- Amanieu de La Mothe (1351–1360)
- Filip z Chambarlhac (1360–1361)
- Hélie z Salignac (1361–1378)
- Guillaume IV (1378 0 1379)
- Raimond Bernard z Roqueis (1380–1384)
- François z Benévent (1384–1389)
- François Hugotion z Aguzzoni (1389–1412)
- David z Montferrand (1414–1430)
- Pey Berland (1430–1456)
- Blaise Régnier z Gréelle (1456–1467)
- Arthur z Montauban (1467–1478)
- André d’Espinay (1478–1500)
|
|---|
| Czasy nowożytne | - Jean z Foix (1501–1529)
- Gabriel de Gramont (1529–1530)
- Charles z Gramont (1530–1544)
- Jean du Bellay (1544–1553)
- Jean z Montluc (1550)
- François z Mauny (1553–1558)
- Jean du Bellay (1558–1560)
- Antoine Prévost z Sansac (1560–1591)
- Jean Le Breton (1592–1599)
- François d’Escoubleau de Sourdis (1599–1628)
- Henri d’Escoubleau de Sourdis (1629–1645)
- Henri z Béthune (1646–1680)
- Louis d’Anglure z Bourlémont (1680–1697)
- Armand Bazin de Bezons (1698–1719)
- François Élie de Voyer de Paulmy d’Argenson (1719–1728)
- François Honoré de Casaubon de Maniban (1729–1743)
- L.-Jacques d’Audibert de Lussan (1743–1769)
- Ferdinand-Maximillien Mériadec de Rohan-Guéméné (1769–1781)
- Jérôme Champion de Cicé (1781–1802)
|
|---|
| Francja Rewolucyjna | - Pierre Pacareau administrator (1791–1797)
- Dominique Lacombe administrator (1797–1801)
|
|---|
| Arcybiskupi | |
|---|
Francuscy kardynałowie
| Zmarli kardynałowie (XX–XXI wiek) | |
|---|
| Byli kardynałowie | - Louis Billot (1911); zrzekł się godności kardynalskiej w 1927
|
|---|
Żyjący kardynałowie
bez uprawnień elektorskich | |
|---|
| Żyjący kardynałowie elektorzy | |
|---|
- w nawiasach podano daty kreacji kardynalskich
