Pistolet maszynowy dywersyjny

Ten artykuł od 2014-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Pistolet maszynowy dywersyjny (pmd) - projekt polskiego pistoletu maszynowego przeznaczonego do działań specjalnych.

Na przełomie 1938 i 1939 roku w ramach przygotowywanych w Sztabie Głównym Wojska Polskiego planu operacyjnego wojny z III Rzeszą pojawiła się koncepcja użycia na zapleczu wojsk niemieckich odpowiednio wyszkolonych i wyposażonych oddziałów dywersyjnych. W 1939 roku rozpoczęto prace konstrukcyjne nad uzbrojeniem i wyposażeniem dla żołnierzy tych grup.

Wśród projektowanego sprzętu znalazł się pistolet maszynowy. W Centralnym Archiwum Wojskowym zachował się dokument z 24 lutego 1939 roku zawierający założenia konstrukcyjne tej broni. Dokument opracowany w Instytucie Techniki Uzbrojenia zakładał, że pistolet maszynowy dywersyjny będzie:

• łatwy do przenoszenia (także w ukryciu pod ubraniem).
• niezawodny.
• celny.
• miał duży zasięg strzału.

W połowie 1939 roku pojawiła się także koncepcja uzbrojenia w pmd załóg pojazdów pancernych.

Według planów prototyp pmd miał być gotowy w pod koniec listopada 1939 roku.