Pocałuj mnie, głuptasie
| Ten artykuł od 2022-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Gatunek | komedia romantyczna |
---|---|
Data premiery | 22 grudnia 1964 |
Kraj produkcji | Stany Zjednoczone |
Język | angielski |
Czas trwania | 116 min |
Reżyseria | Billy Wilder |
Scenariusz | Billy Wilder |
Główne role | Ray Walston |
Muzyka | George Gershwin |
Zdjęcia | Joseph LaShelle |
Scenografia | Alexandre Trauner |
Kostiumy | Bill Thomas |
Montaż | Daniel Mandell |
Wytwórnia | The Mirisch Corporation |
Dystrybucja | Lopert Pictures |
Pocałuj mnie, głuptasie (ang. Kiss Me, Stupid) – amerykańska komedia romantyczna z 1964 roku w reżyserii Billy’ego Wildera.
Obsada
- Ray Walston jako Orvil J. Spooner
- Felicia Farr jako Zelda Spooner
- Cliff Osmond jako Barney Millsap
- Dean Martin jako Dino Martini
- Kim Novak jako Polly „Lufa"
- Barbara Pepper jako Duża Berta
Opis
Orvil i Barney są amatorskimi kompozytorami z małego miasteczka Climax. Barney pracuje jako mechanik samochodowy, Orvil udziela lekcji gry na pianinie. Oboje marzą o karierze, zwłaszcza Barney. Orvila bardziej od muzyki interesuje jego piękna żona, Zelda, o którą jest nieustannie zazdrosny. I wtedy muzycy dostają swoją szansę - w stacji benzynowej Barneya zatrzymuje się popularny piosenkarz, Dino Martini. Chociaż nie jest zainteresowany muzykami-amatorami, to Barney knuje intrygę i celowo psuje samochód Dinu, tak, że ten musi się zatrzymać na noc u Spoonera. Ku grozie Orvila, Dino okazuje się być nimfomanem i chce spędzić noc z Zeldą, której akurat nie ma w domu. Barney wymyśla plan, by Orvil pokłócił się ze swoją żoną, by ta na jedną noc nie była w domu, a On sprowadzi z podmiejskiego baru „Pępek” kelnerkę, która będzie udawać żonę Orvila dla Dina. Plan, nie bez przeszkód, dochodzi do skutku. Zelda wyjeżdża do domu rodziców, a kelnerka-prostytutka, Paulie „Lufa”, udaje żonę Orvila. Udało się również sprzedać kilka piosenek, m.in. „Sweet Sofia be Mine”. Nie interesuje się jednak Dinem, o którym sądzi, że nie jest gentelmanem, lecz samym Orvilem, w którym odkrywa duży talent muzyczny. Tymczasem Zelda wraca i wraz z Barneyem obserwują akcję, która odbywa się w jej domu - Orvil tańczy z Polly, a Dino siedzi zażenowany. Widząc to Zelda ucieka do baru „Pępek”, gdzie się upija. Przełożona baru, Duża Berta, przenosi Zeldę do przyczepy, w której mieszka Polly. Dino, który został wywalony z domu przez Orvila, jedzie do „Pępka” i pyta o dobrą kobietę na noc. Barman podpowiada mu, by poszedł do przyczepy Polly „Lufy”. Gdy Zelda widzi Dina zaczyna rozumieć co się wydarzyło w jej domu. Tej samej nocy Orvil zdradza swoją żonę z Polly, która udaje już dla niego Zeldę, a Zelda zdradza Orvila z Dinem, dla którego udaje Polly. Nad ranem Polly wraca do Zeldy i wszystko sobie tłumaczą. Polly dostaje pieniądze na samochód, na które pracuje od lat w „Pępku”. Zelda wnosi z kolei pozew o rozwód. Przed domem sądu Orvil, Zelda i Barney patrzą w telewizji na Dina, który śpiewa na ekranie utwór „Sweet Sofia be mine”. Marzenia Barneya i Orvila zostają spełnione - oboje zyskają na piosence koło miliona i rozdają autografy. Zelda przebacza natomiast mężowi słowami „Pocałuj mnie, głuptasie”.
- p
- d
- e
1940-49 |
|
---|---|
1950-59 |
|
1960-69 |
|
1970-79 | |
1980-89 |
|
- p
- d
- e
Albumy |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Single promocyjne |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Nagrody |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Filmy |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Powiązane |
- Britannica: topic/Kiss-Me-Stupid