Pomorze Tylne
Państwa | Polska |
---|---|
Ważniejsze miejscowości | Słupsk, Koszalin, Kołobrzeg, Stargard, Lębork |
Położenie na mapie Pomorze Tylne |
Pomorze Tylne (niem. Hinterpommern) – historyczna część Pomorza[1], obecnie w granicach Polski – województwa zachodniopomorskiego, częściowo także województwa pomorskiego oraz województwa wielkopolskiego. Na zachodzie granicę jego wyznacza rzeka Odra, od wschodu historyczną granicę Pomorza Tylnego stanowiły Prusy Królewskie.
Kraina zamieszkiwana we wczesnym średniowieczu przez słowiańskie plemię Pomorzan, przez długie lata opierała się chrystianizacji. Podbijane sporadycznie przez władców Polski (Mieszko I, Bolesław Krzywousty), Pomorze Tylne szybko zdołało uniezależnić się od polskiej władzy, choć przez pewien czas pozostawało polskim lennem. Po zaprowadzeniu chrześcijaństwa przez dynastię Gryfitów podczas misji Ottona z Bambergu (ok. 1125) rozpoczęła się kolonizacja Pomorza Tylnego i napływ osadników, głównie z Niemiec.
Głównymi miastami Pomorza Tylnego były Słupsk, Koszalin, Stargard, Kołobrzeg, Szczecinek, Białogard, a przejściowo także Lębork.
Przypisy
- ↑ „Dopiero w pokoju westfalskim r. 1648 uzyskał wielki elektor t.z. Pomeranią Tylną (Hinterpommern) po prawej stronie Odry i biskupstwo kamińskie (...)” Romuald Frydrychowicz, w artykule „Pomerania”, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, Tom VIII, s. 738.
- p
- d
- e
Pomorze Zachodnie |
|
---|---|
Pomorze Wschodnie |
- ↑ Związana także z Pomorzem Zachodnim.
- p
- d
- e
Wielkopolska | |
---|---|
Małopolska | |
Kujawy | |
Ziemia łęczycko-sieradzka | |
Mazowsze |
|
Podlasie | |
Śląsk | |
Pomorze | |
Ziemia lubuska | |
Brandenburgia | |
Łużyce | |
Prusy | |
Ruś Czarna |
|
Ruś Czerwona | |
Galicja | |
Pozostałe regiony historyczne |
- DSDE: Bagpommern