Real Sociedad

Real Sociedad

logo klubu
Pełna nazwa	Real Sociedad de Fútbol, S.A.D.
Przydomek	Erreala Txuri-Urdin (Biało-Niebiescy)
Barwy	biało-niebieskie
Data założenia	7 września 1909
Debiut w najwyższej lidze	10 lutego 1929 Real Sociedad 1:1 Athletic Bilbao[1]
Liga	Primera División
Państwo	Hiszpania
Wspólnota autonomiczna	Kraj Basków
Siedziba	San Sebastián
Adres	Anoeta pasalekua 1, 20014 San Sebastián
Stadion	Estadio Anoeta
Sponsor techniczny	Macron
Prezes	Jokin Aperribay
Menedżer generalny	Roberto Olabe
Trener	Imanol Alguacil
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Real Sociedad de Fútbol (wym. [reˈal soθjeˈðað]) – hiszpański klub piłkarski z siedzibą w mieście San Sebastián, założony 7 września 1909 roku. Obecnie występuje w rozgrywkach Primera División. Stadionem zespołu jest Anoeta, która mieści 32 tysiące widzów. Klub dwukrotnie był mistrzem Hiszpanii, w sezonach 1980/1981 i 1981/1982. W sezonie 2002/2003 Real Sociedad po raz ostatni zdobył wicemistrzostwo kraju. Drużyna rozgrywa też Derby Kraju Basków z Athletic Bilbao, była też jednym z założycieli Primera División w 1929 roku. Najdłuższy okres, w którym ekipa ta grała niezmiennie w najwyższej klasie rozgrywkowej to 40 sezonów, od 1967 do 2007 roku.

Klub posiada też sekcje: piłki nożnej kobiet, lekkoatletyki, hokeja na trawie i peloty.

Nazwa i barwy

Klub w czasach hiszpańskiej republiki nazywany był Donostią Football Club, natomiast obecna nazwa oznacza Królewskie Towarzystwo Piłki Nożnej. Przydomkami, jakimi posługują się lokalni kibice, są Erreala oraz txuri-urdin ("biało-niebiescy" z powodu klubowych barw). Klubowe barwy pochodzą od flagi San Sebastian: niebieskiego prostokąta na białym tle^[2].

Historia

Wczesne lata

Piłka nożna w San Sebastián zagościła na początku XX wieku dzięki uczniom i pracownikom powracającym z Wielkiej Brytanii. W 1904 założyli oni San Sebastian Recreation Club, rok później wystąpili w Pucharze Króla. W maju 1905 San Sebastian Football Club został utworzony jako osobna sekcja klubu. W 1909 drużyna ponownie zgłosiła się do Pucharu Króla, ale problemy z rejestracją zmusiły ją do wystąpienia pod nazwą Club Ciclista de San Sebastian. Ekipa to pokonała wtedy Club Español de Madrid 3:1 w finale tych rozgrywek. Właściwy Sociedad de Futbol utworzony 7 września 1909 roku. W 1910 hiszpańskie kluby grały w dwóch rywalizujących ze sobą ligach, Sociedad de Futbol rywalizowało w Copa UECF jako Vasconia de San Sebastian. W tym samym roku Król Alfons XIII, który używał San Sebastián jako swoją letnią rezydencję, dał klubowi swój honorowy patronat, dlatego też zespół przyjął nazwę Real Sociedad de Fútbol. Zespół był jednym z założycieli Primera División w 1928 i w inauguracyjnym sezonie zajęła czwarte miejsce z najlepszym strzelcem w ówczesnym sezonie – Francisco "Paco" Bienzobasem. Nazwa zespołu wraz z nadejściem Drugiej Republiki Hiszpańskiej została w 1931 zmieniona na Donostia Club de Futbol, a do obecnej nazwy powrócono po Hiszpańskiej wojnie domowej w 1939.

Zespół w latach 40. był typową ekipą balansującą między pierwszą a drugą ligą. Spadał wtedy z najwyższej klasy rozgrywkowej, a potem powracał do niej aż siedem razy. W tamtych czasach bramkarzem klubu był rzeźbiarz Eduardo Chillida, który swoją piłkarską karierę zakończył przez kontuzję.

Sukcesy w latach 80.

Zespół został wicemistrzem kraju w sezonie 1979/80, osiągając 52 punkty, zaledwie jeden mniej niż Real Madryt i mając 13 punktów przewagi nad trzecim w tabeli Sportingiem Gijón. Real Sociedad po raz pierwszy mistrzem Hiszpanii został w sezonie 1980/81, wyprzedzając Real Madryt dzięki lepszemu bilansowi bramek (oba kluby zdobyły po 45 punktów)^[3]. To dało awans drużyny do Pucharu Europy (1981/1982), w którym to Sociedad odpadło w pierwszej rundzie, przegrywając z CSKA Sofia (1:0 w Bułgarii i 0:0 w Hiszpanii^[4].

Klub pod wodzą Alberto Ormaetxea obronił mistrzostwo w następnym sezonie, zdobywając 47 punktów i wyprzedzając drugą w tabeli FC Barcelonę o dwa oczka^[5]. Najskuteczniejszym zawodnikiem tamtego sezonu w Sociedad był Jesús María Satrústegui, który strzelił 16 goli^[6]. W kolejnym sezonie Hiszpan zdobył 13 goli, jednak jego rodak i klubowy kolega Pedro Uralde strzelił w tamtym sezonie jedną bramkę więcej^[7]. W Pucharze Europy (1982/1983) zespół dotarł do półfinału, pokonując po drodze Víkingur, Celtic F.C. i Sporting CP, odpadając dopiero z przyszłym triumfatorem tych rozgrywek – Hamburgerem SV (3:2 w dwumeczu). Real Sociedad Superpuchar Hiszpanii zdobył na początku sezonu 1982/1983. Mimo że Baskowie w pierwszym meczu przegrali 1:0, zdołali pokonać Real Madryt w dwumeczu 4:1.

11 marca 1987 roku Real Sociedad ustanowił rekord w liczbie goli w ćwierćfinale Pucharu Króla przeciwko Realowi Mallorca wynikiem 10:1. W półfinale tego samego turnieju pokonali Athletic Bilbao w dwumeczu 1:0, a w finale 27 czerwca 1987 zwyciężyli z Atlético Madryt 4:2 w rzutach karnych (w regulaminowym czasie gry padł wynik 2:2). Mecz odbył się na La Romaredzie w Saragossie^[8]. W kolejnym sezonie tych rozgrywek Sociedad po raz kolejny pokonał Atlético, tym razem w ćwierćfinale. Następnie pokonali Real Madryt w dwumeczu 5:0, jednak w finale gracze z Kraju Basków ulegli FC Barcelonie 1:0. Ten mecz z kolei odbył się na Estadio Santiago Bernabéu 30 marca 1988 roku^[9]. W sezonie 1987/1988 Real Sociedad został z 51 punktami wicemistrzem kraju, tracąc 11 punktów do pierwszego w tabeli Realu Madryt i mając 3 punkty przewagi nad Atlético Madryt.

Przez wiele lat Real Sociedad, podobnie jak ich największy rywal Athletic Bilbao, zatrudniał tylko baskijskich graczy. Sociedad przełamało tę politykę dopiero w 1989 roku, kupując reprezentanta Irlandii Johna Aldridga z Liverpoolu^[10]. Aldridge strzelił 16 goli w swoim pierwszym sezonie, co uczyniło go najlepszym strzelcem Sociedad^[11] i czwartym najskuteczniejszym graczem ligi w tamtym sezonie. Jego drużyna zajęła wówczas piąte miejsce w ligowej tabeli^[12]. W 1990 Sociedad zatrudniła innego brytyjskiego napastnika Daliana Atkinsona z Sheffield Wednesday^[13], który był także pierwszym czarnoskórym zawodnikiem klubu w historii. Strzelił on 12 goli w swoim pierwszym sezonie przy 17 bramkach Aldridga^[14]. Był to ostatni sezon dla drugiego z tych graczy, który odszedł do Tranmere Rovers, natomiast Atkinson przeszedł do Aston Villi.

W sezonie 1997/1998 Real Sociedad osiągnął najlepszy wynik od czasów wicemistrzostwa w 1988 roku. Drużyna zajęła trzecie miejsce w lidze, zdobywając 63 punkty, tracąc 11 punktów do mistrzowskiej Barcelony, dwa do drugiego Bilbao i mając lepszy bilans bramkowy niż Real Madryt^[12]. Jugosłowiański napastnik Darko Kovačević zdobył w tamtym sezonie 17 goli, dzięki temu zajął czwarte miejsce w klasyfikacji strzelców^[15]. Dzięki lokacie uzyskanej w tamtym sezonie Sociedad zakwalifikowało się do Pucharu UEFA (1998/1999), w którym to pokonało Spartę Praga i Dinamo Moskwa, jednak w trzeciej rundzie nie dało rady Atlético Madryt.

XXI wiek

Po tym, jak Sociedad trzy razy z rzędu kończyło sezon na trzynastym miejscu w tabeli, w sezonie 2002/2003 drużyna zajęła drugie miejsce w tabeli^[16]. Zespół zdobył 76 punktów, tracąc dwa oczka do Realu Madryt i mając dwa punkty przewagi nad trzecim Deportivo La Coruña^[17]. Trenerem zespołu w tamtym czasie był Raynald Denoueix, natomiast za atak odpowiadali Turek Nihat Kahveci z reprezentantem Serbii Darko Kovačević. Zawodnicy ci byli kolejny trzecim i czwartym najlepszymi strzelcami w lidze, z 23 i 20 bramkami^[18]. Drużyna składała się też z holenderskiego bramkarza Sandera Westervelda i Xabiego Alonso – urodzonego w San Sebastian pomocnika^[19]. Alonso wygrał nagrodę tygodnika Don Balón dla najlepszego hiszpańskiego piłkarza, w tym samym plebiscycie najlepszym zagranicznym piłkarzem grającym w Primera Divsión został Nihat, a trenerem roku Denoueix^[20].

Sociedad po wygranej z Realem Madryt 4:2 na Estadio Anoeta do przedostatniej kolejki zachowywało pierwsze miejsce w tabeli, jednak wtedy przegrało 3:2 z Celtą Vigo, kiedy to Real Madryt pokonał Atlético Madryt 4:0. Te wyniki oznaczały, że to drużyna z Madrytu objęła fotel lidera na kolejkę przed końcem sezonu, w której to Sociedad pokonało Atlético 3:0, a Real Madryt wygrał z Athletic Bilbao^[21]. Zespół awansował bezpośrednio do Ligi Mistrzów UEFA (2003/2004), strzelając w sezonie 71 goli i schodząc pokonanym z boiska zaledwie 6 razy.

Real Sociedad trafił do grupy D razem z Juventusem, Galatasaray SK i Olympiakosem Pireus. Zespół wygrał dwa mecze, trzy razy zremisował i raz przegrał z Juventusem, co dało tej drużynie drugie miejsce^[22] i awans do 1/8 finału, w której to dwukrotnie przegrała z Olympique Lyon^[23]. Następny sezon w wykonaniu Basków był znacznie gorszy. Sociedad zajęło dopiero 15. miejsce w tabeli, zdobywając 46 punktów – zaledwie pięć więcej niż spadkowicz – Real Valladolid^[24].

Real Sociedad z ligi spadł po sezonie 2006/2007, zajmując 19. miejsce. 9 lipca 2007 roku były reprezentant Walii i trener m.in. Fulham Chris Coleman został nowym trenerem Sociedad. Walijczyka polecił John Toshack, w przeszłości trener drużyny z San Sebastian. Coleman zrezygnował ze swojej posady 16 stycznia 2008 roku.

13 lipca 2010 roku Real Sociedad powrócił do Primera División. Po emocjonującej końcówce sezonu, drużyna prowadzona wówczas przez Martína Lasarte zdobyła 74 punkty i zdołała wyprzedzić drugiego Hérculesa Alicante, trzecie Levante UD i czwarty Real Betis o zaledwie trzy punkty.

20 grudnia 2012 na mecz z Sevillą każdy zawodnik Realu Sociedad wyszedł z koszulką, na której zamiast reklamy sponsora pojawiło się imiona i nazwiska wybranych losowo fanów zespołu. Sociedad nazwało tę akcję Nosimy Cię na naszych koszulkach. Akcja nie miała przynieść dochodów, a zachęcić potencjalnych kibiców do kibicowania zespołowi^[25].

W tym samym sezonie Real Sociedad zajął czwarte miejsce w tabeli, zapewniając je sobie w ostatniej ligowej kolejce po pokonaniu Deportivo La Coruña i przegranej Valencii z Sevillą. Dzięki temu Baskowie po 10 latach ponownie wywalczyli możliwość gry w Lidze Mistrzów, a pokonując w fazie play-off drużynę Olympique Lyon 4-0 w dwumeczu awansowali do fazy grupowej tych rozgrywek^[26].

Stadion

 Osobny artykuł: Estadio Anoeta.

Real Sociedad swoje mecze od 1993 roku rozgrywa na Estadio de Anoeta w San Sebastian i może pomieścić 32 076 widzów. Wcześniej zespół swoje mecze przez 80 lat rozgrywał na Estadio de Atocha, który z kolei mógł pomieścić 17 000 widzów. Przed 1913 roku Sociedad mecze rozgrywało na Estadio Ondarreta.

Sukcesy

• Mistrzostwo Hiszpanii

Mistrzostwo (2): 1980/81, 1981/82

Wicemistrzostwo (3): 1979/80, 1987/88, 2002/03

• Puchar Hiszpanii

Zwycięstwo (3): 1909, 1986/1987, 2019/20

Finalista (4): 1913, 1928, 1951, 1987/88

• Superpuchar Hiszpanii

Zwycięstwo (1): 1982

• Segunda División

Mistrzostwo (3): 1948/49, 1966/67, 2009/10

Wicemistrzostwo (2): 1940/41, 1942/43

Sezon po sezonie

Legenda

Oznaczenie kolorami
I poziom ligowy
II poziom ligowy
brak rozgrywek

---

• 68 sezonów w Primera División
• 16 sezonów w Segunda División

Obecny skład

Stan na 17 listopada 2022

Piłkarze na wypożyczeniu

Trenerzy

Lp. Imię i nazwisko Okres urzędowania 1. José Ángel Berraondo 1918 1923 2. Lippo Hertzka 1923 1926 3. Luis Ortiz de Urbina 1926 1926 4. Benito Díaz 1926 1930 5. Harry Lowe 1930 1935 6. Gaspar Gurruchaga 1939 1941 7. Sebastián Silveti & Patxi Gamborena 1941 1942 8. Benito Díaz 1942 1951 9. José Ignacio Urbieta 1951 1955 10. Salvador Artigas 1955 1960 11. Joseba Elizondo 1960 1960 12. Baltasar Albéniz 1960 1962 13. Joseba Elizondo 1962 1962 14. Joseba Elizondo 1962 1962 15. Perico Torres 1962 1963 16. Antonio Barrios 1963 1964 17. Roman Galarraga 1964 1966 18. Andoni Elizondo 1966 1970 19. Angel Segurola 1970 1971 20. Andoni Elizondo 1971 1972 21. Rafael Iriondo 1972 1974 22. Andoni Elizondo 1974 1976 23. José Antonio Irulegui 1976 1978 24. Alberto Ormaetxea 1978 1985 25. John Toshack 1985 1989 26. Marco Antonio Boronat 1989 1991

Lp. Imię i nazwisko Okres urzędowania 27. Javier Expósito 1991 1991 28. John Toshack 1991 1994 29. Salva Iriarte 1994 1995 30. Javier Irureta 1995 1997 31. Bernd Krauss 1997 1999 32. Javier Clemente 1999 2000 33. Miguel Ángel Alonso 2000 2000 34. John Toshack 2000 2002 35. Roberto Olabe 2002 2002 36. Raynald Denoueix 2002 2004 37. José Maria Amorrortu 2004 2006 38. Gonzalo Arconada 2006 2006 39. José Mari Bakero 2006 2006 40. Miguel Ángel Lotina 2006 2007 41. Chris Coleman 2007 2008 42. José Ramón Eizmendi 2008 2008 43. Juan Manuel Lillo 2008 2009 44. Martín Lasarte 2009 2011 45. Philippe Montanier 2011 2013 46. Jagoba Arrasate 2013 2014 47. David Moyes 2014 2015 48. Eusebio Sacristán 2015 2018 49. Imanol Alguacil 2018 2018 50. Asier Garitano 2018 2018 51. Imanol Alguacil 2018 urzęduje

Europejskie puchary

 Osobny artykuł: Real Sociedad w europejskich pucharach.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa klubu (ang. • bask. • hiszp. • fr. • jap. • chiń. uprosz.)