Ronald Jensen

Prof. Ronald B. Jensen
Ilustracja
Prof. Jensen w ośrodku konferencyjnym IM PAN w Będlewie; lipiec 2007
Data urodzenia

1 kwietnia 1936

Multimedia w Wikimedia Commons

Ronald Björn Jensen (ur. 1 kwietnia 1936) – amerykański matematyk, którego prace dotyczą głównie logiki i teorii mnogości. Obecnie profesor emerytowany Uniwersytetu Humboldtów w Berlinie.

Życiorys

Absolwent szkoły średniej (Central High) w Omaha oraz Uniwersytetu Amerykańskiego w Waszyngtonie (BA w ekonomii w 1959). Doktoryzował się w 1964 na uniwersytecie w Bonn (jego promotorem był Gisbert Hasenjäger).

Pracował na Rockefeller University w Nowym Jorku (1969-71), na UC Berkeley (1971-73) oraz szeregu uniwersytetów w Europie: w Bonn, w Oslo, we Fryburgu, Uniwersytecie Oksfordzkim oraz Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie. W 2001 przeszedł na emeryturę.

Dorobek naukowy

Jensen opublikował jedynie około 30 prac naukowych, większość z nich miała jednak bardzo znaczący wpływ na dalszy rozwój teorii mnogości. Wprowadził i badał szereg zasad kombinatorycznych spełnionych w uniwersum zbiorów konstruowalnych, udowodnił lemat pokryciowy dla L (gdy nie istnieje 0#), wykazał niesprzeczność NFU[1]. Szeroko znane jest również jego twierdzenie mówiące, że w pewnym sensie wszystkie zbiory uniwersum teorii mnogości mogą być zakodowane przez jedną liczbę rzeczywistą z pewnego rozszerzenia generycznego[2].

W uznaniu znaczenia artykułu o tzw szczegółowej strukturze L (fine structure)[3] Amerykańskie Towarzystwo Matematyczne przyznało mu w 2003 nagrodę Leroy P. Steele’a (The Leroy P. Steele Prize for Seminal Contribution to Research)

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Strona domowa prof. Jensena

Przypisy

  1. Holmes, M. R.: Elementary Set Theory with a Universal Set , „Cahiers du Centre de logique”, 10, Academia, Louvain-la-Neuve (Belgium), 1998. ISBN 2-87209-488-1.
  2. Beller, A.; Jensen, R; Welch, P.: Coding the universe, „London Mathematical Society Lecture Note Series”, 47, Cambridge University Press, New York 1982. ISBN 0-521-28040-0
  3. Jensen, R. Björn: The fine structure of the constructible hierarchy. With a section by Jack Silver. „Ann. Math. Logic” 4 (1972), 229-308
  • p
  • d
  • e
Laureaci Nagrody Steele’a za wkład w badania
XX wiek
  • 1993: George Daniel Mostow
  • 1994: Louis de Branges
  • 1995: Edward Nelson
  • 1996: Daniel Stroock i S.R. Srinivasa Varadhan
  • 1997: Michaił Gromow
  • 1998: Herbert Wilf i Doron Zeilberger
  • 1999: Michael G. Crandall, John F. Nash
  • 2000: Barry Mazur
XXI wiek
  • 2001: Leslie F. Greengard i Vladimir Rokhlin
  • 2002: Mark Goresky i Robert MacPherson
  • 2003: Ronald Jensen i Michael Morley
  • 2004: Lawrence C. Evans i Nicolai V. Krylov
  • 2005: Robert Langlands
  • 2006: Clifford S. Gardner, John M. Greene, Martin D. Kruskal, Robert M. Miura
  • 2007: Karen Uhlenbeck
  • 2008: Endre Szemerédi
  • 2009: Richard Hamilton
  • 2010: Robert Griess
  • 2011: Ingrid Daubechies
  • 2012: William Thurston
  • 2013: Saharon Szelach
  • 2014: Luis Caffarelli, Robert V. Kohn, Louis Nirenberg
  • 2015: Rostislav Grigorchuk
  • 2016: Andrew Majda
  • 2017: Leon Simon
  • 2018: Siergiej Fomin, Andrej Zelevinsky
  • 2019: Haruzo Hida
  • 2020: Craig Tracy, Harold Widom
  • 2021: Murray Gerstenhaber