Rząd Narodowy Rzeczypospolitej Polskiej

Rząd Narodowy Rzeczypospolitej Polskiej – rząd polski powołany przez władze powstańcze powstania krakowskiego 22 lutego 1846. Istniał aż do czasu zdławienia powstania przez wojska austriackie 3 marca 1846.

Na jego czele w dniach 22–24 lutego 1846 stał triumwirat: Jan Tyssowski (Galicja), Ludwik Gorzkowski (Wolne Miasto Kraków) i Aleksander Grzegorzewski (Królestwo Kongresowe). Od 24 lutego do 2 marca 1846 Tyssowski sprawował władzę dyktatorską[1].

Rząd Narodowy kontrolował pracę Rady Ministrów. W jej skład weszli:

  • Ludwik Gorzkowski, prezes i minister oświecenia
  • Kasper Wielogłowski, minister spraw wewnętrznych
  • Józef Walenty Krzyżanowski, minister sprawiedliwości
  • Wincenty Wolff, minister skarbu
  • ksiądz Andrzej Karczyński, później ksiądz prałat Antoni Rozwadowski, minister spraw duchowych i religijnych

Na wieść o wybuchu powstania przywódca Hôtelu Lambert, książę Adam Jerzy Czartoryski uznał Rząd Narodowy jako jedyny rząd polski i wezwał Towarzystwo Monarchiczne Trzeciego Maja do samorozwiązania się[2].

Przypisy

  1. ↑ Countries Ph-Pu [online], www.rulers.org [dostęp 2017-11-26] .
  2. ↑ Marian Kukiel Książę Adam, Warszawa 1993, s. 129


Zobacz w Wikiźródłach tekst
Manifest Rządu Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej, Kraków, 22 lutego 1846

Bibliografia

  • Józef Sieradzki, Czesław Wycech, Rok 1846 w Galicji, Warszawa 1958

Linki zewnętrzne

  • Manifest Rządu Narodowego Rzeczypospolitéj Polskiéj do Narodu Polskiego (Kraków, 1846) w serwisie Polona
  • p
  • d
  • e
Rządy Królestwa Polskiego (1830–1831)
  • Rząd Narodowy Rzeczypospolitej Polskiej
Rządy powstania styczniowego (1863–1864)