SZD-7 Osa
Dane podstawowe | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Producent | |||
Konstruktor | Tadeusz Kostia, Irena Kaniewska | ||
Typ | szybowiec | ||
Konstrukcja | drewniana | ||
Załoga | 1 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 16 sierpnia 1950 | ||
Wycofanie ze służby | 1959 | ||
Liczba egz. | 1 | ||
Dane techniczne | |||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 15 m | ||
Wydłużenie | 16 | ||
Długość | 6,80 m | ||
Wysokość | 1,6 m | ||
Powierzchnia nośna | 14,10 m² | ||
Profil skrzydła | NACA 652-515 | ||
Masa | |||
Własna | 237 kg | ||
Startowa | 327 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 250 km/h | ||
Prędkość minimalna | 56 km/h | ||
Doskonałość maks. | 26,1 przy 81 km/h | ||
Współczynnik obciążenia konstrukcji | +4,5 / -3 g | ||
Dane operacyjne | |||
Użytkownicy | |||
Polska | |||
|
SZD-7 Osa – polski, jednomiejscowy szybowiec zaprojektowany w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym w Bielsku-Białej.
Historia
Szybowiec opracowano na bazie szybowca IS-2 Mucha w celu zbadania własności profili laminarnych. Konstruktorami byli Tadeusz Kostia i Irena Kaniewska[1]. Zastosowano profil laminarny 15% który u nasady płata pogrubiono do 18%. Osa była też pierwszą konstrukcją SZD, w której zastosowane płytkowe hamulce aerodynamiczne typu S.H. sprzężone z hamulcem koła. Wykorzystano kadłub i usterzenie z szybowca IS Mucha-ter, po wzmocnieniu wręg kadłuba i łączących ich podłużnic.
Prototyp został oblatany 16 sierpnia 1950 roku przez Adama Zientka. W testach porównawczych Osa okazała się lepsza od IS-2 Mucha (w zakresie wyższych prędkości) jednak nie trafiła do seryjnej produkcji, pozostała szybowcem eksperymentalnym[2].
Konstrukcja
Wolnonośny grzbietopłat o konstrukcji drewnianej z zakrytą kabiną[3].
Skrzydło dwudzielne, wolnonośne, jednodźwigarowe ze skośnym dźwigarkiem pomocniczym i dźwigarkiem lotkowym wyposażone w hamulce aerodynamiczne płytkowe oraz lotki szczelinowe. Całkowicie kryte sklejką o grubości 3 mm u nasady i 1,5 mm na końcu.
Kadłub o przekroju jajowym zwężonym u dołu, drewniany, konstrukcji półskorupowej kryty sklejką. Szybowiec zaopatrzono w zaczep przedni i dolny oraz hak do startu z lin gumowych.
Usterzenie poziome niedzielone. Statecznik kryty sklejką, ster kryty płótnem. Statecznik pionowy wykonany jako jedna całość z kadłubem, pokryty sklejką. Ster kierunku był kryty w partii przedniej i dolnej sklejką, w pozostałej płótnem.
Podwozie stałe, jednotorowe, składające się z przedniej drewnianej płozy, kółka umieszczonego w pobliżu środka ciężkości oraz płozy ogonowej.
Wyposażenie tablicy przyrządów składało się z: prędkościomierza, wysokościomierza, wariometru, busoli i zakrętomierza elektrycznego.
Przypisy
- ↑ Andrzej Błasik, Andrzej Glass, Stanisław Madeyski (praca zbiorowa), Konstrukcje lotnicze Polski Ludowej, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1965, s. 118
- ↑ Andrzej Glass, Tomasz Murawski (praca zbiorowa), Polskie szybowce 1945-2011. Problemy rozwoju, Wydawnictwo SCG, Bielsko-Biała 2012, ISBN 978-83-932826-0-9, s. 16
- ↑ IS-7 (SZD-7) "Osa", 1950. [dostęp 2019-01-02]. (pol.).
Bibliografia
- Andrzej Błasik, Andrzej Glass, Stanisław Madeyski (praca zbiorowa), Konstrukcje lotnicze Polski Ludowej, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1965, s. 118,
- Andrzej Glass, Tomasz Murawski (praca zbiorowa), Polskie szybowce 1945-2011. Problemy rozwoju, Wydawnictwo SCG, Bielsko-Biała 2012, ISBN 978-83-932826-0-9, s. 15-16.
Linki zewnętrzne
- SZD-7 (IS-7) Osa (pol.)
- Polskie szybowce: IS-7 (SZD-7) "Osa" (pol.)
- p
- d
- e